Het mooiste seizoen is aangebroken!
Door: Els
30 Maart 2012 | Tsjechische Republiek, Praag
Enkele minuten geleden de ‘send’-knop ingedrukt van de laatste schriftelijke opdracht in het kader van mijn coaching opleiding. Als ook deze tekst als ‘competent’ wordt beschouwd, kan ik me officieel “coach” heten. Joehoe!
Het is voor mij een zeer boeiend leerproces geweest dat me ook op persoonlijk vlak veel heeft bijgebracht. Wat mij betreft smaakt het naar meer. Ik zal me de komende periode buigen over de vraag hoe ik dat concreet ga invullen.
Intussen hebben we al kunnen genieten van de lente. Zoals overal in Europa hebben we al schitterende dagen achter de rug met heerlijk lenteweer : zon, blauwe lucht, 20 graden, geen wind, het terras kunnen herontdekken. Niets geeft een grotere energie boost! En wie daar maximaal van hebben genoten zijn de drie tantes van Patrick (drie zussen van zijn vader), die net op dat moment bij ons op bezoek waren in Praag. Ze konden zich geen betere omstandigheden wensen en ze hebben dan ook volop genoten van elkaars gezelschap en van wat de stad te bieden heeft. En wij hebben genoten van hun goedlachse aanwezigheid. Zoals gezegd : altijd welkom voor een vervolg.
Jammer genoeg is het weer na hun vertrek terug volledig gekeerd. We hebben opnieuw een winters gevoel : ijzige wind, regen, meer dan 10° koeler. En in de bergen van Zell Am See, waar Patrick momenteel voor twee dagen met klanten vertoeft, is het zelfs zo slecht dat ze bijna niet hebben kunnen skiën.
Dan hebben we in februari meer geluk gehad tijdens onze familiale skivakantie. Aangezien we niet weten of het de komende winters nog gaat lukken om met het voltallige gezin te gaan skiën, hebben we er dit jaar nog eens van geprofiteerd. Patrick zijn ouders hebben ons opnieuw vergezeld : papa mee op de skipiste terwijl bonnie al wandelend de streek verkende en ons ’s avonds geduldig opwachtte. Niet altijd evident want een skidag kan lang duren voor een niet-skiër. De gezellige avonden hebben dit hopelijk voldoende gecompenseerd voor haar.
Tom heeft het geluk gehad dat hij tweemaal is mogen gaan skiën dit jaar. Hij is ook een week met de school naar de Tsjechische bergen getrokken. Het is hem zeer goed meegevallen. De skigebieden zijn niet zo groot en de liften zijn minder comfortabel als in Oostenrijk (daar heb je intussen liften met verwarmde stoelen) maar dat heeft de snowboard-pret niet bedorven. En met allemaal jongeren is het bovendien allemaal veel spannender dat ‘gewoon maar op en neer gaan met de ouders’ (dixit Tom). Ja, we moeten het toegeven. Wij zoeken de uitdagingen van de diepsneeuw, de bosjes en het ‘snowpark’ niet meer op. Wij zijn al blij als we de week door geraken zonder ongelukken en zonder al te veel fysieke ongemakken. Wat niet wegneemt dat we nog altijd enorm genieten van de mooie zichten in de bergen en het buiten actief bezig zijn met het hele gezin.
Sven is met de school een week naar Ierland getrokken. Dat is zijn mooiste en meteen ook laatste reisje geworden in schoolverband. Hij was super enthousiast bij zijn terugkeer. Niet alleen over de sfeer in de groep maar ook over het land zelf. Vooral de natuurpracht heeft indruk gemaakt.
Maar het kan niet altijd ‘leute en plezier’ zijn. Er moet ook gewerkt worden in het voorlaatste jaar van het humaniora. Net zoals Silke vorig jaar, moet Sven dit jaar al enkele examens afleggen van de baccalaureat en een groepswerk maken dat nadien mondeling moet voorgesteld worden aan een jury. Bij Silke heeft dat project heel wat stress veroorzaakt op het einde omdat ze wat laat in gang geschoten waren en technische problemen gehad hadden. Wie dan denkt dat Sven, die dit van kortbij heeft meegemaakt, hieruit lessen heeft getrokken, komt bedrogen uit. Ik moet echt gaan geloven dat de hersenen van een tiener niet voldoende gegroeid zijn om het concept tijd juist in te schatten. Met als gevolg dat hij één week van zijn krokusvakantie heeft moeten opofferen om er samen met zijn vrienden van ’s morgens tot ’s avonds aan te werken. Maar hij vond het wel heel interessant. Hun werk ging over het intellectuele leven tijdens het communisme. Ze hebben hiervoor verschillende mensen geïnterviewd : een bankier (hoe zouden ze aan die contactgegevens geraakt zijn), een schrijver, een wiskunde leraar, een artist, een taalleraar. Ze hebben ook geprobeerd om een afspraak te krijgen met de broer van de onlangs overleden Vaclav Havel maar dat is jammer genoeg niet gelukt. De voorbije week hebben ze het mondeling moeten voorstellen en nu is het wachten want het resultaat krijgen ze pas eind juni.
Voor Silke is er dit jaar geen schooltrip. Daarvoor hebben ze geen tijd in ‘terminal’. Ze worden volop klaargestoomd voor het eindexamen van juni. Wat wel nogal wat tijd gevraagd heeft is de organisatie van het ‘bal des terminals’. In de Franse school van Praag vindt dat altijd in het voorjaar plaats en niet na de bekendmaking van de resultaten van het eindexamen in juni. Een beetje raar vinden wij maar we gaan ervan uit dat Silke slaagt voor haar examen (al mag men het vel van de beer nooit verkopen voor hij geschoten is) en gaan dit dus morgenavond vieren in stijl. D.w.z. in het lang! Misschien kunnen we jullie begin volgende week hierover een klein verslagje sturen. Al zou dat dan een nieuw record zijn voor mij : de interval tussen twee verslagen is meestal véél langer dan enkele dagen. Afwachten maar of het me lukt .
Het is voor mij een zeer boeiend leerproces geweest dat me ook op persoonlijk vlak veel heeft bijgebracht. Wat mij betreft smaakt het naar meer. Ik zal me de komende periode buigen over de vraag hoe ik dat concreet ga invullen.
Intussen hebben we al kunnen genieten van de lente. Zoals overal in Europa hebben we al schitterende dagen achter de rug met heerlijk lenteweer : zon, blauwe lucht, 20 graden, geen wind, het terras kunnen herontdekken. Niets geeft een grotere energie boost! En wie daar maximaal van hebben genoten zijn de drie tantes van Patrick (drie zussen van zijn vader), die net op dat moment bij ons op bezoek waren in Praag. Ze konden zich geen betere omstandigheden wensen en ze hebben dan ook volop genoten van elkaars gezelschap en van wat de stad te bieden heeft. En wij hebben genoten van hun goedlachse aanwezigheid. Zoals gezegd : altijd welkom voor een vervolg.
Jammer genoeg is het weer na hun vertrek terug volledig gekeerd. We hebben opnieuw een winters gevoel : ijzige wind, regen, meer dan 10° koeler. En in de bergen van Zell Am See, waar Patrick momenteel voor twee dagen met klanten vertoeft, is het zelfs zo slecht dat ze bijna niet hebben kunnen skiën.
Dan hebben we in februari meer geluk gehad tijdens onze familiale skivakantie. Aangezien we niet weten of het de komende winters nog gaat lukken om met het voltallige gezin te gaan skiën, hebben we er dit jaar nog eens van geprofiteerd. Patrick zijn ouders hebben ons opnieuw vergezeld : papa mee op de skipiste terwijl bonnie al wandelend de streek verkende en ons ’s avonds geduldig opwachtte. Niet altijd evident want een skidag kan lang duren voor een niet-skiër. De gezellige avonden hebben dit hopelijk voldoende gecompenseerd voor haar.
Tom heeft het geluk gehad dat hij tweemaal is mogen gaan skiën dit jaar. Hij is ook een week met de school naar de Tsjechische bergen getrokken. Het is hem zeer goed meegevallen. De skigebieden zijn niet zo groot en de liften zijn minder comfortabel als in Oostenrijk (daar heb je intussen liften met verwarmde stoelen) maar dat heeft de snowboard-pret niet bedorven. En met allemaal jongeren is het bovendien allemaal veel spannender dat ‘gewoon maar op en neer gaan met de ouders’ (dixit Tom). Ja, we moeten het toegeven. Wij zoeken de uitdagingen van de diepsneeuw, de bosjes en het ‘snowpark’ niet meer op. Wij zijn al blij als we de week door geraken zonder ongelukken en zonder al te veel fysieke ongemakken. Wat niet wegneemt dat we nog altijd enorm genieten van de mooie zichten in de bergen en het buiten actief bezig zijn met het hele gezin.
Sven is met de school een week naar Ierland getrokken. Dat is zijn mooiste en meteen ook laatste reisje geworden in schoolverband. Hij was super enthousiast bij zijn terugkeer. Niet alleen over de sfeer in de groep maar ook over het land zelf. Vooral de natuurpracht heeft indruk gemaakt.
Maar het kan niet altijd ‘leute en plezier’ zijn. Er moet ook gewerkt worden in het voorlaatste jaar van het humaniora. Net zoals Silke vorig jaar, moet Sven dit jaar al enkele examens afleggen van de baccalaureat en een groepswerk maken dat nadien mondeling moet voorgesteld worden aan een jury. Bij Silke heeft dat project heel wat stress veroorzaakt op het einde omdat ze wat laat in gang geschoten waren en technische problemen gehad hadden. Wie dan denkt dat Sven, die dit van kortbij heeft meegemaakt, hieruit lessen heeft getrokken, komt bedrogen uit. Ik moet echt gaan geloven dat de hersenen van een tiener niet voldoende gegroeid zijn om het concept tijd juist in te schatten. Met als gevolg dat hij één week van zijn krokusvakantie heeft moeten opofferen om er samen met zijn vrienden van ’s morgens tot ’s avonds aan te werken. Maar hij vond het wel heel interessant. Hun werk ging over het intellectuele leven tijdens het communisme. Ze hebben hiervoor verschillende mensen geïnterviewd : een bankier (hoe zouden ze aan die contactgegevens geraakt zijn), een schrijver, een wiskunde leraar, een artist, een taalleraar. Ze hebben ook geprobeerd om een afspraak te krijgen met de broer van de onlangs overleden Vaclav Havel maar dat is jammer genoeg niet gelukt. De voorbije week hebben ze het mondeling moeten voorstellen en nu is het wachten want het resultaat krijgen ze pas eind juni.
Voor Silke is er dit jaar geen schooltrip. Daarvoor hebben ze geen tijd in ‘terminal’. Ze worden volop klaargestoomd voor het eindexamen van juni. Wat wel nogal wat tijd gevraagd heeft is de organisatie van het ‘bal des terminals’. In de Franse school van Praag vindt dat altijd in het voorjaar plaats en niet na de bekendmaking van de resultaten van het eindexamen in juni. Een beetje raar vinden wij maar we gaan ervan uit dat Silke slaagt voor haar examen (al mag men het vel van de beer nooit verkopen voor hij geschoten is) en gaan dit dus morgenavond vieren in stijl. D.w.z. in het lang! Misschien kunnen we jullie begin volgende week hierover een klein verslagje sturen. Al zou dat dan een nieuw record zijn voor mij : de interval tussen twee verslagen is meestal véél langer dan enkele dagen. Afwachten maar of het me lukt .
-
31 Maart 2012 - 07:04
Martine:
Toute mes félicitations pour ta belle réussite en tant que coach, je n'ai aucun doute sur toute l'aide que tu pourras apporter à tes futurs clients. Encore un grand merci pour votre formidable accueil grâce auquel nous avons passé un séjour parfait à Prague. Je vous embrasse. A bientôt. Martine -
31 Maart 2012 - 08:27
Tante Annette:
We hebben een super verblijf gehad in Praag met de 3 zussen (K3)!
Er is zoveel te zien en te beleven!!!
Maar het gezelligste was om elke avond weer thuis te komen in de familiale sfeer met Patrick en Els en de kinderen .
Nogmaals bedankt voor de 4 prachtige dagen!
Groetjes en dikke zoenen.
Tante Annette.
-
31 Maart 2012 - 08:36
Mama En Papa:
We mogen het vel ...,je kent het vervolg én toch nu reeds een hartelijk proficiat voor je Coach- examen .Niet alleen het resultaat telt maar ook de mentale inspanningen om dat -ondanks het drukke ( familie)leven- toch aan te pakken .En vooral de persoonlijke verrijking ,die zo een inspanning opbrengt , zou voor vele van onze jongeren een aanmoediging moeten zijn om niet te vlug tevreden te zijn met hun prestaties .Al de andere vertellingen van jullie activiteiten ,waarvan jullie- dank zij de inspanningen van mama - hebben genoten bevestigen onze bescheiden interpretatie van het hele verhaal . We zijn weer gelukkig samen met heel de familie zalige paasdagen te mogen beleven .
Tot volgende week ! Mama en Papa -
31 Maart 2012 - 09:58
Ria:
Dikke proficiat Els met het voltooien van de coaching opleiding. Het vraagt volgens mij heel wat zelfdiscipline om zo'n opleiding te combineren met het drukke familiale leven... knap dat je dat allemaal tot een goed einde hebt kunnen brengen!
Vele groetjes aan de familie. -
31 Maart 2012 - 11:26
Tante Claudine:
bravo els, door jou gecoached worden moet een droom zijn ! ons 4-daags verblijf bij jullie zullen we niet gauw vergeten... nogmaals bedankt, veel liefs en tot ziens
tante claudine -
07 April 2012 - 14:53
Conny & Co:
Een late maar weliswaar dikke proficiat met het voltooiten van je coaching opleiding, Els! Dit heb je alweer knap gedaan! Well done! Vele groetjes aan iedereen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
