De gezelligste periode van het jaar komt eraan!

Nog enkele dagen en we nemen het vliegtuig richting België.
We hebben altijd al uitgekeken naar het doorbrengen van de kerstperiode in België omdat het zo een warme, gezellige periode is, maar dit jaar kijken we er nog meer dan anders naar uit. Het zal enorm deugd doen om weer even met z’n allen samen te zijn en te genieten van een voltallig gezinsleven.
De voorbije maanden waren uitdagende maanden! De verhuis van Praag naar Singapore heeft grote veranderingen meegebracht voor ieder van ons. Ook voor Silke en Sven die niet mee verhuisd zijn, maar wel met de gevolgen ervan geconfronteerd worden. Mensen zeggen dikwijls tegen ons : ja maar jullie hebben al veel ervaring in het verhuizen, dan gaat het vast vlotter. De praktische organisatie errond gaat zeker vlotter naarmate je meer ervaring krijgt. Dat valt niet te ontkennen. Maar ik kan jullie verzekeren dat elke verhuis anders is, dat we telkens door het hele integratieproces moeten en dat dat proces telkens weer veel tijd en veel energie vraagt. Of het nu om de eerste, derde of zesde intercontinentale verhuis gaat.
Elke verhuis heeft daarenboven zijn eigen specifieke extra uitdaging : grote afstand met België, groot cultuurverschil, een moeilijke taal,… Bij deze verhuis ligt die extra uitdaging vooral in het feit dat Silke en Sven 10 000 km van ons verwijderd zijn en zich in een tijdszone bevinden die zeven uur achter loopt op die van ons. Dat bemoeilijkt de communicatie heel erg. Er zijn dan ook al heel wat telefoongesprekken gevoerd in de nachtelijke uurtjes, maar dat hebben we ervoor over.

Het bezoek aan België van Tom en ik eind oktober heeft heel veel deugd gedaan en heeft het lange eerste trimester wat gebroken, zowel voor de kinderen als voor mij. Het was ook heel nuttig. Reeds tijdens ons bezoek maar zeker ook tijdens de daaropvolgende weken, werd duidelijk dat Silke zich niet helemaal gelukkig voelde in haar studies. Ze begon te twijfelen of bissen wel de juiste keuze was, of een omgeving die weinig structuur biedt wel een goede leeromgeving is voor haar en bovenal begon ze erg te twijfelen aan zichzelf. Na verschillende lange gesprekken, heeft ze uiteindelijk de moedige beslissing genomen om zich uit te schrijven aan de universiteit en om even de tijd te nemen om na te denken over wat ze echt wil en hoe ze zich verder wil oriënteren. Wij staan volledig achter die beslissing. We gunnen haar de extra tijd die ze nodig heeft om haar weg uit te stippelen. We proberen haar daar vanop een afstand zo goed mogelijk in te begeleiden. Sinds begin december is ze aan het werk in een winkel om te helpen bij de extra drukte die het eindejaar meebrengt. Die job biedt haar de structuur waar ze zo nood aan heeft en zal haar even in het reële leven plaatsen. Tijdens ons verblijf in België gaan we samen rustig bekijken hoe het verder moet. We hebben er alle vertrouwen in dat ze haar weg zal vinden. Daar heeft ze meer dan genoeg troeven voor.

Sven staat intussen voor zijn eerste blok- en examenperiode aan de universiteit in Gent. Voor hem is het natuurlijk wat jammer dat hij de enige zal zijn van het gezin die moet studeren tijdens de kerstvakantie. Hij staat op dat vlak dus voor dezelfde uitdaging als Silke vorig jaar. We hebben wel de indruk dat hij voldoende gemotiveerd is om er volop voor te gaan en de inspanningen te leveren die nodig zijn om te slagen. Wij zullen hem daar tijdens ons verblijf zo goed mogelijk in steunen en hem tegelijkertijd wat afleiding bezorgen en wat verwennen met lekker eten. Het is voor ons ook een hele geruststelling dat, tijdens de periodes dat wij er niet zijn, hij perfect opgevangen wordt door onze beide ouderparen. Zij gaan geen inspanning uit de weg om hun kleinzoon culinair te verwennen en een onderdak te bieden op momenten dat hij daar behoefte aan heeft. We mogen echt van geluk spreken dat wij nog steeds op hen kunnen rekenen en we zijn hen daarvoor heel dankbaar.

Nog een week school en Tom zijn eerste trimester in Singapore zit erop. De taak waar hij begin september voor stond was niet eenvoudig: zich integreren in een nieuwe school, een volledig nieuw sociaal leven opbouwen (op een leeftijd waarop vrienden een steeds grotere plaats innemen), zoeken naar mogelijkheden om verder basket te spelen en daarenboven wennen aan het feit dat hij thuis enkel met zijn ouders ‘opgescheept’ zit, terwijl zijn broer en zus zich aan de andere kant van de wereld bevinden.
We kunnen, niet zonder trots, zeggen dat hij die taak schitterend en met veel maturiteit tot een goed einde gebracht heeft. Hij heeft zich van in het begin open gesteld voor nieuwe dingen. Zo was hij snel enthousiast om zich in te schrijven voor rocklessen (dansen). Dit is een initiatief van ouders om één keer om de zes weken rockles te geven aan jongeren van de Franse school tussen 14 en 16 jaar. Die les wordt afwisselend bij één van de ouders thuis georganiseerd. Omdat Tom zo enthousiast was na de eerste les en omdat wij voldoende plaats hebben, hadden we ons opgegeven om het hier eens te laten doorgaan. Het was echt leuk om een vijftigtal jongeren, gedurende twee en een half uur, het beste van zichzelf te zien geven in onze living, die we voor de gelegenheid helemaal leeg hadden gehaald. Aangezien veel van Tom zijn vrienden en vriendinnen ook die rockles volgen, wilden ze graag eens een feestje organiseren buiten die lessen. Zodoende hebben we de voorbije zaterdag opnieuw onze living leeggehaald en hen een kerst-dansfeest gegund.
De basket is in het begin een beetje moeilijk op gang gekomen door gebrekkige communicatie en slechte organisatie van de club. Gelukkig zijn er intussen enkele coaches bijgekomen, die voor een nieuw elan gezorgd hebben en die trainingen geven die Tom heel erg bevallen. Hij kan er zich fysiek enorm goed in uitleven en heeft die uitlaatklep ook echt nodig. 
Het voorbije weekend was er oudercontact op school. Ze vinden op school dat hij zich erg goed geïntegreerd heeft en dat zijn actieve en constructieve houding tijdens de lessen een aanwinst is voor de klas. Zijn resultaten blijven zeer goed ondanks het feit dat hij in een zware richting zit met extra uren Engelse literatuur. 
We hopen dat hij die positieve lijn doortrekt in 2014. 



Patrick heeft het nog altijd erg druk op het werk. Hij neemt zijn nieuwe taak zeer erg ter harte en draait lange dagen. Het uurverschil met Belgie speelt daar een niet te verwaarlozen rol in. Als het hier 16u is, begint België te werken en begint alles weer opnieuw. Daardoor zitten Tom en ik 's avonds dikwijls met z'n tweetjes te eten :-(. En dat is echt weinig als je een gezin met drie kinderen gewoon geweest zijt. 

Het bezoek van de board member dat hij volop aan het voorbereiden was toen Tom en ik naar Belgie geweest zijn, is heel vlot verlopen. Ze hebben samen de kantoren van HongKong, Shanghai en Singapore bezocht. De board member, voor wie het de eerste kennismaking met Azië was, was onder de indruk van de dynamische sfeer in Azië.
Vorige maand heeft KBC Singapore zijn 20ste verjaardag gevierd. Dat ging gepaard met enkele festiviteiten. Zo heeft er een 'beer tasting' plaats gevonden voor de klanten en een diner met een live gespeeld cluedo spel voor de werknemers met hun echtgeno(o)t(e). Beide evenementen zijn zeer positief onthaald geweest.
Het zal Patrick deugd doen de druk eens even af te leggen tijdens ons verblijf in België. Al staat er wel al een bezoek aan het hoofdkantoor geprogrammeerd.

Voor mijzelf was het de voorbije maanden heel erg zoeken. De combinatie van het 'lege nest syndroom' met een totaal nieuw leven opbouwen aan de andere kant van de wereld was niet altijd gemakkelijk. Ik moest heel erg wennen aan het feit dat er minder leven was in huis : Tom heeft lange dagen op school en moet daarnaast voldoende ruimte krijgen om met leeftijdsgenoten op te trekken en zijn sport te kunnen beoefenen en Patrick heeft nog langere dagen en heeft thuis vooral nood aan rust. Bovendien miste ik een vertrouwd referentiekader. Alle relaties moesten weer van nul opgebouwd worden. En dat is iets dat je niet kan forceren. Dat heeft tijd nodig.
Intussen gaat het al veel beter. De eerste schuchtere contacten zijn verder uitgediept en gaan de goede richting uit, er zijn een aantal vaste sportmomenten ingebouwd, ik probeer zoveel mogelijk culturele uitstappen mee te pikken (dat werkt op twee vlakken: je leert de stad en de cultuur beter kennen en je leert nieuwe mensen kennen), we hebben deelgenomen aan activiteiten van de Belgisch vereniging (oa mosseldiner, receptie voor koningsdag,…), we hebben op de verjaardag van Sinterklaas ons huis opengesteld voor de maandelijkse ‘get togather’ van diezelfde vereniging,…
Zo stilaan ligt de basis er en voel ik me sterk genoeg om verder te bouwen aan een eigen activiteit. Hoe die er juist zal uitzien, weet ik nog niet. Ik ben wel van plan om de weg van de coaching op zijn minst te gaan exploreren. In dat kader heb ik me ingeschreven voor een cursus NLP in januari. Het was belangrijk voor mij om iets vast te leggen waar ik naar uit kijk en die het loslaten na de intense familiale periode in België hopelijk wat gaat vergemakkelijken.

Dat we hier wel degelijk in een multi culturele samenleving terecht gekomen zijn, hebben we de voorbije maanden duidelijk gemerkt. We hebben een opeenvolging gehad van religieuze feestdagen. Het begon in oktober met een feestdag van de moslims : Hari Raya Haji (herdenking van het feit dat Abraham bereid was zijn zoon te offeren aan God). Dat werd in november gevolgd door een Indische feestdag, nl. Deepavali ('festival of lights', de overwinning van het licht over de duisternis). Het is een van de belangrijkste en kleurrijkste Hindoefeesten. En dat is dan heel duidelijk te zien in het gebied 'Little India' hier in Singapore : versiering alom in heel vrolijke kleuren (zie foto's). Deze maand staat uiteraard volledig in het teken van het Kerstfeest. Elk shoppingcenter (en dat zijn er zeer veel in Singapore) heeft zijn eigen stijl kerstversiering. En er wordt geld noch moeite gespaard om het indrukwekkend te maken. Bovendien worden we auditief voortdurend bestookt met 'jingle bells' en 'Rudolph the red nosed reindeer'. Veel verder dan deze twee nummers gaat het repertorium jammer genoeg niet, waardoor de muziek snel tegensteekt. Eens 1 januari voorbij, zal de kerstversiering plaats moeten maken voor de versieringen in het kader van Chinees nieuwjaar (dit jaar op 31 januari). Ik verwacht me aan rood-gekleurde straten in die periode. Daarover zeker meer in het volgende verslag.

Tot vorige week werd Singapore wat multi cultureel samen leven betreft altijd gezien als hèt voorbeeld voor de rest van de wereld. Die reputatie heeft echter een deuk gekregen vorige week zondag, toen er oproer ontstaan is in Little India naar aanleiding van een ongeluk waarbij een bus een Indische voetganger heeft doodgereden. Een woedende menigte van een 400-tal Indiërs hebben nadien de bus vernield, auto's omver geworpen en zich agressief opgesteld tegenover de politie. Zoiets heeft zich de laatste 40 jaar niet meer voorgedaan in Singapore. Een groot deel van de bevolking was dan ook erg geschokt. Al kan je natuurlijk niet om de grote ongelijkheden heen die er bestaat tussen de lokale bevolking en de migranten bevolking.
Indrukwekkend om te zien was de snelheid waarmee de overheid maatregelen nam om de situatie te stabiliseren: de hele week werd er enorm veel gepatrouilleerd in de straten (daar waar je normaal zelden politie agenten ziet op de straat), er vlogen voortdurend vliegtuigen over de stad, 36u na de feiten werden al meer dan twintig Indiërs voorgeleid en beschuldigd, hun namen werden zelfs gepubliceerd in de kranten, binnen de twee dagen hingen er affiches in de stad met de zin 'rioting achieves nothing but caning and imprisonment' (met oproer bereik je niets anders dan slaag en gevangenschap), er zijn een groot aantal camera’s opgehangen in het gebied, het voorbije weekend was er een verbod op de verkoop van alcohol (alcohol had immers een niet onbelangrijke rol in de oproer, de overleden Indiër was dronken en had voor het ongeval amok gemaakt in de bus),… Voorlopig is de rust alvast teruggekeerd.

Ik ga het hier bij laten voor dit jaar.
Ik wens jullie allemaal gezellige kerstdagen en een schitterende start voor 2014!