Het leven in Singapore

Het is dit keer een verslag zonder foto's.
Ik heb het verslag geschreven tijdens de vlucht naar België en heb hier geen foto's voorhanden. Dat hebben jullie tegoed in het volgende verslag :

Op dit ogenblik hangen Tom en ik op een kilometer hoogte, ergens boven Rusland op weg naar België. Tom heeft twee weken vakantie en van die gelegenheid maken we gebruik om voor een tiental dagen Silke en Sven op te zoeken en mijn mama een hart onder de riem te steken na haar knie operatie.

Een ideale moment om even terug te blikken op de voorbije weken en wat uitgebreider in te gaan op het leven in Singapore.
Zoals iedereen weet is Singapore een super georganiseerde en geavanceerde staat, waar het heel proper en veilig is.
We kunnen alleen maar bevestigen dat dat beeld klopt met de werkelijkheid.

Georganiseerd? Absoluut!
Dat merk je aan honderd en één kleine dingen :
- een verblijfsvergunning aanvragen gaat grotendeels electronisch en als je op het einde van de procedure in persoon moet verschijnen, heb je netjes een afspraak die bovendien gerespecteerd wordt. En een kleine week later loop je rond met je geplastificeerde verblijfsvergunning, die geldt als identificatie voor alles;
- het openbaar vervoer systeem zit zeer goed in elkaar, met als streefdoel dat iedereen maximum 10 min moet stappen om een metro of bus te vinden;
- als je een bankrekening opent, moet je geen week wachten op je bankkaart maar wordt ze 'on the spot' aangemaakt op je naam, waardoor je er, eens buiten, onmiddellijk betalingen en aankopen kan mee doen;
- geen geduw bij het nemen van de metro want lijnen op de grond tonen aan waar je verondersteld wordt te wachten en maken duidelijk dat je eerst diegene die uitstappen moet laten voorgaan. En die lijnen missen hun doel niet : iedereen volgt het op.
- zelfs voor sommige ATM's staat op de grond een kader getekend waar men verwacht wordt te staan bij het aanschuiven

Geavanceerd? Absoluut
- als verblijfshouder moeten we bij het binnenkomen van Singapore niet meer voorbij een douane ambtenaar. We scannen gewoon ons paspoort en onze duim en we zijn voldoende geïdentificeerd om binnen te mogen;
- in elke auto zit een electronisch bakje waarin je een opgeladen betaalkaart steekt. Dat dient om tol te betalen voor bepaalde wegen tijdens de spitsuren en voor de betaling van parkings. De (meeste)parkings zijn immers uitgerust met een systeem dat het binnen en buiten rijden registreert en dat automatisch het verschuldigde bedrag aftrekt van het saldo van je betaalkaart. Geen gedoe met betaalautomaten en klein geld dus. Je moet er wel voor zorgen dat er altijd geld op je kaart staat;
- ook het openbaar vervoer werkt met een systeem van een opgeladen betaalkaart. Geen mogelijkheid tot sjoemelen. Je moet bij het binnen gaan je kaart op een scanner leggen en naargelang de tijd en de afstand die je afgelegd hebt, wordt bij het buiten gaan het verschuldigde bedrag gedebiteerd van je kaart.

Proper? Zonder twijfel!
- je vindt er geen papiertje op de straat;
- de metro is super proper en bijgevolg aangenaam om te nemen; er mag niets gegeten of gedronken worden. Dit wordt afgedwongen door het opleggen van hoge boetes.
- geen risico om in een kauwgom te trappen. Die worden er niet verkocht en het is in principe zelfs verboden om ze binnen te brengen in Singapore.
- parken worden zeer goed onderhouden.

Veilig? Geen discussie.
- als je 's avonds op straat rondloopt of de metro neemt, hoef je je geen zorgen te maken. Je wordt met rust gelaten en hoeft niet voortdurend op je handtas te letten.
- door slogans wordt je voortdurend gewezen op mogelijke gevaren. Alles om ongevallen zo veel mogelijk te vermijden. Soms tot in het extreme toe.

Jullie zitten nu waarschijnlijk te denken : is Singapore dan echt het paradijs op aarde?
Zo lijkt het inderdaad maar er zijn toch ook wat kanttekeningen te maken :
- singapore is een erg 'money driven' maatschappij. Veel geld verdienen, consumeren en spenderen zijn de favoriete bezigheden van de lokale bevolking. Dit wordt gestimuleerd door de eindeloze shoppingmogelijkheden. In het weekend vindt je hen dan ook massaal terug in de shopping malls, met een soms decadent koopgedrag.
- Een auto is peperduur : niet alleen de prijs voor de aankoop van de wagen is buiten alle proporties, maar ook het bedrag om je auto voor een eerste keer in het verkeer te brengen. Toch houdt dat sommigen niet tegen om drie à vier auto's (liefst dure sportauto's) te kopen. Want de auto is een statussymbool en toont aan dat je het 'gemaakt' hebt. De overheid probeert dit op alle mogelijke manieren af te remmen want zij moeten erover waken dat de wegen niet volledig dichtslibben. Ze doen dat door tol te heffen op de hoofdwegen tijdens de spitsuren.
Het moet wel zijn dat die sportwagens gekocht worden als statussymbool want er eens goed mee doorrijden kan zelden of nooit in Singapore. Om een idee te geven : de eerste duizend kilometer die we met onze wagen afgelegd hebben in Singapore was aan een gemiddelde snelheid van ... 23 km/uur! Naar verluidt trekken ze met hun sportauto's de grens over naar Maleisië om eens goed te kunnen doortrekken met hun wagen. De (naar hun normen) lage boetes nemen ze er met de glimlach bij.
- het selecteren en recycleren van afval is hier nog marginaal. Toch verrassend voor een sterk ontwikkelde staat als Singapore. Ze liggen er voorlopig niet wakker van. Al het vuil gaat in één en dezelfde zak en wordt dagelijks opgehaald (al is dat laatste in een tropisch klimaat geen overdreven luxe).
Je kan wel een vuilbak voor selectief ophalen aanvragen maar dat is dan één vuilbak voor zowel glas, papier, metaal en plastiek en die wordt maar eens om de tien dagen opgehaald. Je moet dus al erg gemotiveerd zijn om daaraan mee te doen en het blijft peanuts in vergelijking met de totale hoeveelheid afval.
- ondanks het feit dat je heel weinig politie ziet in het straatbeeld, wordt je voortdurend in de gaten gehouden. Enerzijds door camera's die je op elke hoek van de straat terug vindt en anderzijds door politie die in burger door de straten zwermt. Dus ook al merk je het niet voortdurend, 'big brother is watching you'
- de properheid wordt vooral afgedwongen door het opleggen van zware boetes. Eerder dan door het bijbrengen van de mentaliteit bij de mensen dat dergelijk gedrag juist is en rekening houdt met de medemens. Dit heeft als gevolg dat een (gemiddelde) Singaporees, eens buiten zijn land, niet diezelfde properheid aan de dag legt en wel integendeel, er helemaal niet op let. Als er geen dreiging van boete is, doen ze het niet. Er is onlangs een maatschappelijk debat rond gevoerd hoe ze die mentaliteitswijziging zouden kunnen doorvoeren.
- Veiligheid komt boven alles. Anderzijds laat men oogluikend toe dat kleine vrachtwagens op de autostrade rijden (waar tot 90km per uur mag gereden worden) met mensen in de open laadbak die totaal niet beveiligd zijn. Bij een ongeval vliegen die er gewoon uit. Dat is iets dat je veel ziet in Azië maar wat je niet verwacht in Singapore. Het leven van de (meestal buitenlandse) arbeidskrachten is blijkbaar net iets minder waard.

Begrijp me niet verkeerd. We klagen niet. Deze observaties en kanttekeningen nemen niets weg van het algemeen gevoel dat Singapore een lokatie is waar je je gemakkelijk kan aanpassen. Zeker als je zoals wij reeds Azië ervaring hebt. Ik merk dat het voor mensen voor wie Singapore hun eerst expatervaring is, moeilijker aanpassen is omdat ze nog moeten wennen aan de culturele verschillen. Want vergeet niet dat bijna de helft van de bevolking van Singapore uit Chinezen bestaat en dan is het woord cultuurverschil echt wel op zijn plaats.

De grootste uitdaging blijft voor ons de grote afstand met onze studerende kinderen. Vandaar ook deze trip naar België. Jammer genoeg zonder Patrick. Hij heeft te veel werk met oa een nakend bezoek van een board member. Om echt voltallig te zijn moeten we dus geduld hebben tot de kerstvakantie. Maar dit bezoek zal zeker al veel deugd doen!!