De eerste weken in Singapore!

Het wordt een hele opgave om onze eerste vijf weken Singapore samen te vatten in één verslag. We zijn immers door heel verschillende fasen gegaan.

Twee dagen na onze aankomst in Singapore en de dag voor de levering van de container, kwam Patrick thuis van het werk met klachten van zware hoofdpijn, koude rillingen (niet normaal in een tropisch klimaat) en misselijkheid. De volgende dag werden die klachten alleen maar erger. Het was onmogelijk voor hem om bij de verhuis aanwezig te blijven. Rusten was de boodschap om verlost te geraken van (wat wij dachten) een gewone virus. Leuk was het niet. Na vijf maanden als koppel uit elkaar leven, keken we er beiden naar uit om deze verhuis samen te doen. Patrick had er zelfs twee dagen verlof voor uitgetrokken. Maar de virus heeft roet in het eten gegooid waardoor ik er toch weer grotendeels alleen kwam voor te staan. Gelukkig had ik hulp van een heel professionele verhuisfirma en van Tom, die de eerste dagen nog geen school had.
Die virus bleef echter maar duren. Zelfs na een week had Patrick nog steeds geen energie, hij at heel weinig, sliep veel… Hij was echt zichzelf niet. Toen kregen we te horen dat er wel eens sprake zou kunnen zijn van het Dengue virus. Er waren immers op kantoor bij Patrick drie bevestigde gevallen en bij alle drie waren de symptomen begonnen op dezelfde dag als bij Patrick. Na een bloedanalyse werd het vermoeden bevestigd. Het Dengue virus is een virus dat door een speciaal soort mug overgedragen wordt. Een beetje zoals malaria. Veel kan je er niet aan doen. Er bestaat geen vaccin tegen en eens je het hebt, kan je enkel de symptomen bestrijden. We waren opgelucht dat we tenminste wisten wat er aan de hand was. In totaal is hij twee volle weken buiten strijd geweest en is hij vijf kilo vermagerd.

Het virus heeft er ook voor gezorgd dat de eerste week van het bezoek van Silke en Sven een beetje aan hem voorbij is gegaan. Hij sliep hele dagen. Zij hadden hun papa nog nooit zo gezien. Voor mij was hun komst een verademing. Hun aanwezigheid maakte het voor mij aangenamer en de extra helpende handen waren meer dan welkom om de laatste dozen weg te werken. Er was die eerste week nog niet veel tijd voor mij om mee de toerist uit te hangen. Er moesten nog allerhande praktische zaken geregeld worden : internet, telefoon, alarm activeren, kaders aan de muur hangen, bankrekening openen, verblijfsvergunning aanvragen,… Doordat het huis twee maanden leeg heeft gestaan voor onze komst, hebben we ook snel kennis gemaakt met de minder aangename kant van een tropisch klimaat : ongewenste bezoekers zoals kakkerlakken, mieren, hagedissen. . . Dat zou vanaf nu tot een minimum beperkt moeten worden want er gaat driemaandelijks aan ‘pest control’ gebeuren.
Silke was zo gemotiveerd om zoveel mogelijk te profiteren van haar tijd in Singapore, dat ze dan al enkele keren alleen de stad is ingetrokken. Met de camera in de hand uiteraard. Op dat vlak is de appel niet ver van de boom gevallen ☺. Sven ging soms mee, maar keerde dan meestal vroeger terug omdat hij het te warm vond. Het is natuurlijk een vermoeiend klimaat. De warmte op zich is voor ons niet zo een groot probleem. Integendeel! Maar het is echt wennen aan de hoge vochtigheidsgraad. Als je af en toe eens naar binnen kan in een ruimte met airconditioning lukt het wel maar van de frisse lucht die je in Europa kan inademen als je ’s morgens je venster open doet, kan je hier alleen maar dromen. Wat wel heel verfrissend kan werken zijn de tropische regenbuien ☺. Zo hebben we er ook al verschillende meegemaakt. Als je één minuut in dergelijke buien loopt, ben je doorweekt! Niet zelden gaan die buien gepaard met bliksemschichten die precies tot op de aarde neerdalen en met donderslagen die je de indruk geven dat je huis aan het instorten is. Die buien duren gemiddeld een half uur tot een uur. Het enige wat je kan doen is geduld hebben en wachten tot het overgaat. Dat hebben we meegemaakt toen we Universal studios bezocht hebben. We waren vanop een (gelukkig overdekte) tribune naar een open lucht show aan het kijken toen er zo een onweer losbarstte. De show werd onderbroken voor onbepaalde tijd. We zijn allemaal blijven zitten want door het onweer gaan was ook geen optie. Uiteindelijk werd de show na drie kwartier wachten hervat en zijn we droog naar huis kunnen terug keren.

Ik zit uit te weiden over Singapore, maar het is hoog tijd om het eerst eens over Tom te hebben. Hij doet het schitterend tot nu toe. Hij is van in het begin enthousiast over de school. Die is van een heel andere orde van grootte dan de school in Praag. Er zijn hier 2400 leerlingen van 3 tot 18 jaar. In zijn jaar zijn er zes klassen van gemiddeld 21 leerlingen. Omdat hij gekozen heeft voor de ‘bac international’ heeft hij een zware lessenrooster. Op één dag na, heeft hij elke dag les van 8u20 tot 17u30 en dat met maar drie springuren op de hele week. Dat komt deels door vier uur extra Engelse literatuur. Door voor die optie te kiezen, gaan we het Nederlands moeten laten vallen. Dat wordt te veel. Hij moet ook nog wat tijd hebben om te sporten, te studeren en sociaal actief te zijn.
Dat sociaal actief zijn lijkt me geen probleem te worden. Al na twee dagen school, was hij meegevraagd naar een filmavond bij iemand thuis en dat heeft zich intussen al elk weekend in één of andere vorm herhaald ☺. Ik kan dus wel stellen dat de integratie vlot verloopt. Wij zijn daar gelukkig mee want het is belangrijk dat hij voldoende met vrienden kan ondernemen nu zijn broer en zus niet meer thuis zijn.
Zo stilaan krijgen zijn sportactiviteiten ook vorm. Hij gaat één keer per week zwemmen op school met de bedoeling deel te nemen aan schoolcompetities en daarnaast gaat hij verder basketten. We hebben een vereniging gevonden waar hij twee keer per week kan trainen en een match spelen. Het is niet op hetzelfde niveau als in Praag maar voorlopig kan hij hiermee al starten. De eerste training is hem in ieder geval meegevallen. Het was fysiek lastig. Enerzijds omdat hij gedurende drie maanden geen training gehad heeft, maar ook omdat hij een virus opgelopen heeft aan zijn bovenste luchtwegen. Na zo een verhuis is het toch altijd aanpassen aan de locale bacteriën. Hij is daar met zijn asthmatisch verleden altijd nog iets gevoeliger aan.

Nadat Patrick genezen was hebben we nog een aantal leuke avonden beleefd met ons voltallig gezin. Hun laatste avond in Singapore was de avond van de testritten van de F1. We zijn samen iets gaan eten in een restaurant op de 62ste verdieping. Vandaar uit konden we het verlichte circuit zien en de pitstop. Nadien zijn we nog wat gaan wandelen in de stad om de sfeer wat op te snuiven. We hebben echter geen wagen zien rijden. We hebben ze alleen gehoord. Het circuit was volledig afgeschermd. De prijzen voor de ticketten varieerden van omgerekend 80 tot 800€ per persoon. Voor dat geld gingen we liever samen lekker eten in een gezellig kader dan aan een circuit te gaan staan waar er zoveel lawaai is dat we mekaar niet meer kunnen verstaan :-).

Maar dan komt het moment dat ze moeten vertrekken.
Met een klein hartje zagen wij dat als ouders steeds dichterbij komen.
Sven was blij dat hij terug ‘iets ging doen’. Hij vond dat de vakantie lang genoeg geduurd had. Hij had nood aan terug wat meer structuur in zijn dagen. En naar de frisse lucht van België ☺.
Hij is intussen gestart met zijn eerste bachelor economie. Hij heeft geluk dat hij niet helemaal alleen staat. Zijn nicht en een vriend van zijn klas in Praag zitten bij hem in het jaar. Toch altijd iets gemakkelijker als je al iemand kent. Na zijn eerste week is duidelijk geworden dat Wiskunde wellicht zijn grootste uitdaging wordt en Frans vermoedelijk zijn gemakkelijkste vak zal zijn (al moet hij zich behoeden voor overmoed). Hij klinkt alvast enthousiast.
Voor Silke lag het iets anders. Voor haar was de vakantie een stuk korter door de tweede zit die ze meegedaan heeft. Jammer genoeg is die niet succesvol verlopen voor haar. Ze was er nochtans op tijd en vol goede moed aan begonnen. Na rijp beraad, heeft ze besloten haar jaar te bissen. Ze doet het graag en wil dan ook graag doorgaan in de richting pedagogie. Het zal er nu op aankomen er dit jaar onmiddellijk in te vliegen en werk te maken van een juiste werkmethode. In januari evalueren we dan opnieuw de situatie.
Het is voor haar zeker leuk dat haar broer nu ook in Gent zit. Ze zal nu niet meer alleen zitten tijdens het weekend. We hebben er vertrouwen in dat ze het met z’n tweetjes wel zullen redden. Het zal wat zoeken worden naar de juiste afspraken maar dat loopt wel los. En ze hebben gelukkig de familie nog in de buurt voor noodgevallen.

Hun vertrek heeft uiteraard een leegte nagelaten maar we moeten vooruit en aan de volgende stap van ons installatieproces beginnen, nl het opbouwen van een sociaal netwerk. Zolang Silke en Sven hier waren hadden we daar weinig behoefte aan maar een mens is nu eenmaal een sociaal dier. Het is niet evident om voor de zoveelste keer van nul te herbeginnen maar het zal zeker loslopen. Dat is dit weekend duidelijk geworden. Vrijdagavond zijn we naar een concert geweest van het Brussels Jazz Orchestra en zaterdag was er de welkomstdrink van de Belgische vereniging. Op beide avonden hebben we fijne mensen ontmoet. We moeten het alleen de nodige tijd geven om te groeien…