Zo een echte winter is wel even wennen...

Het is weer veel te lang geleden dat we iets geschreven hebben voor de website en dan maken we het heel moeilijk voor onszelf. Waar moeten we nu beginnen?
Maar het zijn zeer emotionele weken geweest in de maanden oktober en november. En op die momenten stond ons hoofd er niet echt naar om te schrijven. Gelukkig is intussen de rust stilaan wat teruggekeerd. We kijken nu hoopvol uit naar een gelukkig en evenwichtig 2011.
Sommige jaren wordt je als mens enorm uitgedaagd. En dan heb je het gevoel : dit kan niet meer, het moet toch eens stoppen. Het vraagt veel energie om dan toch positief te blijven en er te blijven voor gaan, vanuit de overtuiging dat de toekomst je toelacht, dat het kan verkeren, dat inspanningen (meestal) beloond worden. We hebben dit jaar te veel mensen die ons nauw aan het hart liggen ongelukkig gezien en dit om diverse redenen : (plotse) overlijdens, ernstige ziekte, relatieproblemen,…. Zaken die wij jammer genoeg niet voor hen konden oplossen maar die ons wel raakten en een gevoel van machteloosheid gaven. We konden er alleen maar zoveel mogelijk zijn om te luisteren en hen te steunen in hun gevecht. Bitter weinig natuurlijk vergeleken met de berg waar zij voorstonden. En dat frustreerde soms. Al waren we door onze verhuis van China naar Europa tenminste al af en toe in staat te steunen met onze ‘lijflijke’ aanwezigheid.
Maar gelukkig is er ook altijd een positieve kant aan menselijke beproevingen. In die moeilijke momenten voel je de enorme waarde van sterke familiale banden en diepgaande vriendschappen. Dat is uiteindelijk waar het in het leven om draait, al wordt het in onze huidige prestatie-gedreven maatschappij niet altijd naar waarde geschat.
Maar genoeg gefilosofeer.
Terug naar ons nieuwe leven in Praag.
Door de bovenvermelde gebeurtenissen, heeft het langer dan gewoonlijk geduurd om het huis volledig in orde te krijgen en ons sociaal leven op te starten. We zaten soms iets te veel met onze gedachten in Belgenland. Maar het is ons toch gelukt. De laatste kaders zijn het voorbije weekend aan de muur geraakt, in alle kamers hangen nu gordijnen waardoor we het binnen gezellig warm kunnen maken (geen overbodige luxe gezien de strenge winter), we hebben onze eerste concertjes meegepikt en zaterdag ontvangen we voor het eerst gasten voor een dinertje. We willen vanaf nu ook regelmatiger de stad in trekken. Het is zo een mooie stad, waar zoveel te ontdekken valt. Het zou zonde zijn die kans niet te grijpen. Tijdens deze eindejaarsperiode is de stad nog gezelliger dan anders door de kerstmarkten, de kerstversieringen, de extra verlichtingen… Ja zelfs de winterkoude en de sneeuw helpen bij het creëren van een feeërieke sfeer..
Al was dat laatste voor ons toch even aanpassen. Tijdens de vier jaar in China hebben we maar één keer sneeuw gehad (jammer genoeg was het toen net op de dag dat we naar Nieuw-Zeeland zouden vertrekken waardoor we een dag verloren zijn). Maar hier is het twee weken geleden begonnen met 30 cm sneeuw op twee dagen tijd en sindsdien ligt het witte tapijt er nog steeds ligt. We hebben wel enkele dagen dooi gehad (waardoor de pakken sneeuw wat geminderd zijn) maar sinds gisteren is het opnieuw onophoudelijk aan het sneeuwen. En dat impliceert : sneeuw ruimen. Onze hellende oprit is vanaf nu dé plaats om aan onze fysieke conditie te werken. Een fitness abonnement hebben we nu even niet nodig.
We hebben dus niet veel tijd gekregen om ons rustig aan te passen aan de strenge winters van Tsjechië. Met alle gevolgen van dien. We waren nog niet naar behoren uitgerust toen de eerste sneeuw reeds viel : geen schoeisel dat tegen sneeuw bestand is, geen sneeuwschop, geen ‘krabber’ om het ijs van auto te verwijderen,… Ook het rijden in de sneeuw was even wennen. We kunnen alleen maar hopen dat het weer wat rustiger wordt tegen het einde van de maand. Zodat we in ideale omstandigheden naar België kunnen rijden voor de kerstdagen.
We hebben de voorbije maanden deelgenomen aan enkele ‘Belgische’ activiteiten.
In oktober zijn we met een kleine bus vol Belgen afgezakt naar Pilzen (op een uurtje rijden van Praag) om onze Belgische veldrijders aan te moedigen. Het was de eerste keer dat we dergelijk evenement meemaakten maar er heerste best een gezellige sfeer : mooie hersftdag, veel volk, Pilzen is een mooi plaatsje en de groep viel heel goed mee. We hebben ons best gedaan om één van de Belgen naar de overwinning te schreeuwen maar we zijn overvleugeld geweest door de vele Tsjechen die hun eigen Stybar uiteraard wilden zien winnen. We hebben hen dit succesje dan maar gegund en het niet te veel aan ons hart laten komen. We zijn daar met enkele Belgen aan de praat geraakt die de karavaan van veldrijders week na week volgen. Je moet het maar doen : op zaterdagmorgen vanuit België vertrekken naar Tsjechië om je favoriet een uurtje aan te moedigen tijdens de wedstrijd en om dan onmiddellijk nadien terug in de auto te stappen richting België om op tijd terug te zijn voor je werk. Gelukkig voor die mensen zijn heel wat van die wedstrijden in België en Nederland.
En dan was er natuurlijk het Sinterklaasfeest! Dat stukje Belgische (en Nederlandse) cultuur wordt met grote zorgvuldigheid in stand gehouden in het buitenland. Aangezien onze kinderen wat groot geworden zijn om op de schoot van Sinterklaas te zitten, schakelen we ze tegenwoordig in in de organisatie. Zo waren Silke en Sven twee van de vijf zwarte pieten. En ze waren echt goed zwart. Het was niet gemakkelijk om ze te herkennen. We hebben nadien heel wat positieve reacties gekregen over de leuke manier waarop ze dit gedaan hebben. Ze staan inmiddels al op de lijst voor volgend jaar.
Voor onze kinderen begint de vakantie reeds deze vrijdag. Een weekje vroeger dan in België dus. Hun punten van het eerste trimester zijn afgesloten en de rapporten zijn binnen. Ze hebben alle drie zeer goede resultaten. Tom en Sven zijn bij de top drie van de klas, terwijl Silke vlot meedraait in de middenmoot. Zij heeft dit jaar een zwaar jaar. Ze moet immers al enkele examens afleggen die deel uitmaken van de baccalaureat (het eindexamen van het Franse systeem). Ze worden er heel het jaar op voorbereid. Onder andere door een seminarie van twee dagen waar ze geleerd hebben hoe ze zich moeten gedragen tijdens mondelinge examens en door het schrijven van proefexamens… Ze haalt daarin bevredigende resultaten maar ze zou er ons inziens meer kunnen uithalen mits een grondigere studiemethode. We proberen haar daarvan te overtuigen. Niet alleen voor de baccalaureat maar vooral om goed voorbereid te zijn op de eisen die zullen gesteld worden tijdens eventuele hogere studies.
Verder wensen we jullie allen gezellige eindejaarsfeesten en een spetterend begin van een gezond en veelbelovend 2011.