Eerste berichtje uit Praag

Al bijna vier weken in Praag!
Hoog tijd voor een eerste verslagje vanuit onze vijfde internationale bestemming (na Tunis, Johannesburg, Budapest en Shanghai)!
Aan de uitzonderlijk lange vakantie in België en Frankrijk, te midden van onze familie en vrienden (die we gedurende een jaar niet gezien hadden), is op zondag 29 augustus een einde gekomen. Met opgeladen batterijen en vol energie, trokken we een nieuw avontuur tegemoet.
Doordat de Chinezen onze container te laat uit China hebben laten vertrekken en dan bovendien nog met trage boot (die er meer dan 5 weken over gedaan heeft ipv de gebruikelijke 3,5 weken) hebben we de eerste twee weken doorgebracht in een hotel in hartje Praag. Het was een modern ingericht hotel met een goede service. Jammer genoeg was er geen fitness zaal of zwembad waar de kinderen hun energie eens kwijt konden.
Patrick moest onmiddellijk op maandag starten bij CSOB (de grootste Tsjechische bank die gecontroleerd wordt door KBC). Hij is hier niet de enige expat. Er werken een 15tal Belgische collega’s in verschillende diensten van CSOB. De meeste hebben hun kinderen op de internationale school. Wij zijn, samen met een andere familie die net aangekomen is vanuit Budapest, de enigen die hun kinderen naar het Franse systeem sturen.
Het is een zeer goed georganiseerde bank. De collega’s zijn duidelijk van een hoog niveau. Er is natuurlijk wel de taalbarrière. Patrick heeft de indruk dat de mensen soms schrik hebben om Engels te spreken, terwijl ze het nochtans vrij goed beheersen. Ook naar de klanten toe, zorgt de taal voor een bijkomende moeilijkheid. Maar met de nodige goodwill en inspanningen van onzentwege om de taal te leren, zal dat wel los lopen.
Het is in Tsjechië de gewoonte om regelmatig activiteiten te organiseren voor de klanten. Zo moest Patrick het tweede weekend naar een plaats 50km buiten Praag voor een diner, overnachting en sportactiviteiten met klanten. Dat zal waarschijnlijk meermaals gebeuren.
Aangezien de kinderen pas op vrijdag 3 september met de school begonnen, hadden we tijd om onze nieuwe omgeving te ontdekken. We hebben dat volledig met het openbaar vervoer gedaan want we hadden nog geen auto de eerste week. Niet dat we dat nodig hadden op dat moment, want het is veel gemakkelijker om in Praag centrum te circuleren met het openbaar vervoer dan met de auto. Er zijn immers zeer veel eenrichtingsstraten en parkeerplaats vinden is geen sinecure. Bovendien is het netwerk van metro, trams en bussen zo goed uitgebouwd, dat het een plezier is het te gebruiken. Het was meteen ook de ideale gelegenheid om de kinderen er vertrouwd mee te maken. Praag is een veilige stad waar de kinderen gerust alleen kunnen circuleren. Dat was trouwens voor onze kinderen één van de grote pluspunten van Praag : na 8 jaar schoolbus (van deur tot deur) zijn ze blij met het stukje vrijheid en zelfstandigheid dat ze krijgen door het reizen met openbaar vervoer.
Na vier dagen rondlopen in de stad, regelen van abonnementen voor openbaar vervoer en mobiele telefoon, boodschappen doen,… was het voor de kinderen bijna een bevrijding dat ze naar school konden. De vrijdag was het nog maar een uurtje of twee om kennis te maken met hun klas, hun klastitularis en de school in het algemeen. Pas op maandag zijn ze er echt aan begonnen.
De sfeer in de school valt hun tot nu toe goed mee. De school is heel wat kleiner dan in Shanghai (650 leerlingen ipv 1200) en veel minder modern. Daartegenover staat dat het familialer is en meer open voor nieuwe studenten. We hebben de indruk dat ze zich alle drie vrij goed integreren.
Sportactiviteiten vinden is heel wat moeilijker. Omdat er een minder expats wonen dan in Shanghai is het aanbod beduidend kleiner. Voor Tom lukt het nog om iets te vinden. Hij speelt basket op de school en is begonnen met rugby. Dat gaat door op zaterdagmorgen. Voor Silke en Sven is het niet evident. De sportactiviteiten aangeboden op de school zijn voor hen niet toegankelijk omdat ze te laat les hebben. Ze moeten dus eerder naar lokale sportclubs uitkijken maar dan speelt het taalprobleem. De komende weken ga ik verder op zoek naar mogelijkheden.
Ons eerste sociale evenement in Praag was de openingsreceptie van het Belgische bloementapijt op het belangrijkste plein van de oude stad. Het bloementapijt werd gemaakt met 150.000 handgeplukte Belgische begonia’s. Een dertigtal studenten hebben er 5u aan gewerkt. Het wapen van de stad Praag en het logo van het Belgische EU presidentschap werden erin verwerkt, samen met ‘art nouveau’ motieven. Het was wel een stuk kleiner dat het bloementapijt dat twee jaarlijks te bewonderen is op de Brusselse grote markt maar we waren er toch fier op. De receptie hadden we te danken aan het feit dat CSOB de belangrijkste sponsor was van het evenement.
Op woensdag 9 september was het dan eindelijk zover. De container werd geleverd. Ik moet eigenlijk zeggen ‘onze goederen werden geleverd’, want de container zelf was achtergebleven in Antwerpen. Daar werd alles overgeladen in een grote vrachtwagen om het over de weg verder naar Praag te vervoeren. Aangezien die vrachtwagen dan weer te groot was om voor onze deur te worden leeggemaakt, moest alles op 200m van ons huis nogmaals overgeladen worden in een kleinere vrachtwagen. Elke doos is dus vijf(!) keer door handen gegaan en opgestapeld geweest voor hij uiteindelijk in ons huis aankwam. Dat grote aantal ‘handelingen’ was duidelijk te merken aan de dozen. Er waren er heel wat beschadigd. Er was zelfs één van de houten kratten opengescheurd. Gelukkig heeft dit geen gevolgen gehad voor onze grote meubelen. Die hebben het allemaal heelhuids overleefd. Maar we hebben wel redelijk veel kleine schade aan kaders, boeken, albums, servies, ... Twee van onze computers krijgen we niet aan de praat. De inpak in China had zeker deskundiger gekund.
Maar daar gaan we nu niet langer over kniezen. Dat helpt toch niet meer. We zijn heel blij dat we eindelijk terug een eigen stek hebben waar we ons kunnen terugplooien en tot rust kunnen komen. We hebben al hard gewerkt om het onze ‘thuis’ te maken. De meeste dozen zijn weggewerkt, extra kasten zijn in elkaar gevezen, kaders vinden stapsgewijs een plaats aan de muur… Het is wel nog wachten op de gordijnen. Hopelijk worden die deze week geleverd. Gelukkig hebben we rolluiken waardoor het toch donker genoeg is om te slapen. Daarnaast is er nog heel wat strijkwerk. Alle kostuums en vesten, rokken en broeken, hemden en bloezen werden in Shanghai opgehangen aan baren in dozen maar zijn door het vele herladen op de bodem van de doos gevallen. Jullie kunnen jullie voorstellen dat die er na twee maanden volledig gekreukt uitgekomen zijn. Het zal even duren om dat allemaal opgestreken te krijgen.
De zaterdag dat we in ons huis getrokken zijn, merkten we dat er om de paar minuten een vliegtuig vrij laag over ons huis vloog. We wisten dat we niet ver van de luchthaven zaten, maar we konden ons niet herinneren dat we dit gehoord hadden toen we het huis tot twee maal toe bezocht hadden in juli. Gelukkig kon de eigenaar ons vlug geruststellen : slechts enkele weken per jaar, als de hoofdlandingsbaan in onderhoud is, wordt er over ons gebied gevlogen om te landen. We hadden gewoon pech dat de start ervan samenviel met ons intrekken in het huis. Intussen is de rust weergekeerd en hebben we geen last meer van het luchtverkeer boven Praag.
We hebben onze eerste bezoekers over de vloer gehad. Tante Annette en nonkel Paul hadden, reeds voor wij wisten dat we naar Praag zouden verhuizen, een vakantie van twee weken geboekt in een bed & breakfast, uitgebaat door een Belg, op 30km van Praag. We zijn hen er zondag gaan opzoeken. Het is prachtig gelegen tussen de bossen op een heuvel. De eigenaar is een echte kenner van Tsjechië. Uren kan hij enthousiast vertellen over de vele interessante plaatsen. Als nieuwkomers in dit land, was zijn info voor ons zeer nuttig. Hij heeft ook een manege waar hij plaats biedt aan een vijftiental prachtige paarden. Er zijn in het algemeen in Tsjechië zeer veel mogelijkheden om met paarden de natuur in te trekken en lange wandelingen te maken in de bossen. Ons Silke ziet dat al helemaal zitten. Ze ziet het al als alternatief voor haar synchroon zwemmen, dat hier waarschijnlijk niet meer zal lukken. Na een wandeling en een gezellig dinertje samen, zijn we terug richting Praag getrokken. Enkele dagen later, na hun bezoek aan Praag, zijn tante Annette en nonkel Paul nog even langs gekomen in ons nieuw nestje. Zij waren de eersten om het te zien maar niet om de gastenkamer in te wijden. Die eer is weggelegd voor bonnie en papie die komende vrijdag naar Praag afzakken voor een lang weekend. Heerlijk om weer wat regelmatiger familie te zien en over de vloer te krijgen.