60 jaar Volksrepubliek China

Begin oktober hebben wij kunnen genieten van een weekje verlof. Dat hebben we te danken aan de Chinese nationale feestdag, die gepaard gaat met een vakantieweek tijdens dewelke het hele economische leven in China stilgelegd wordt. Ik vind persoonlijk dat die week een beetje te vroeg valt in het schooljaar om goed te zijn. De kinderen hebben nog maar met moeite het ritme te pakken, als ze voor een volledige week terug uit het ritme moeten stappen. Maar als je in China woont, is het een week waaraan niet te ontsnappen valt. Uiteraard hebben we ervan genoten. Genoten om gewoon thuis te zijn, eens naar de stad te trekken, wat vrienden op te zoeken, wat zaken in orde te brengen die er anders niet van komen. Er was één dag waarop de kinderen reeds naar school moesten terwijl Patrick nog een dagje verlof had. Een ongekende luxe : van 8u tot 17u samen tijd doorbrengen zonder zich zorgen te moeten maken over wat de kinderen intussen uitsteken. We hebben ervan geprofiteerd.

Het was dit jaar een speciale verjaardag : de Chinese volksrepubliek werd 60 jaar!
Dat ging, naar goede Chinese gewoonte, gepaard met een indrukwekkende optocht in Beijing waaraan duizenden vrijwilligers deelgenomen hebben en waarbij de militaire macht van China ten toon gespreid werd. Ik blijf erbij : er is geen ander land in de wereld dat met dezelfde grootsheid en met dezelfde perfectie een dergelijke show op poten kan zetten. Niet alleen was de parade tot in de puntjes voorbereid, ze hadden er ook voor gezorgd dat het schitterend weer was in Beijing. Terwijl het hevig regende in de rest van het land scheen boven Beijing een feestelijk zonnetje. Hoe ze het juist voor mekaar krijgen is ons een raadsel, maar het heeft in ieder geval effect gehad.

Wij hadden liever gehad dat de parade in Shanghai had plaats gevonden. Dan had de stommiteit van de Chinese werkers niet zo grote gevolgen gehad. Net voor de vakantie waren ze begonnen om een reeds lang bestaand (klein) vocht probleem op te lossen door een deel van het dak open te kappen. Maar in plaats van het gat ook terug dicht te maken voor de vakantie of toch op zijn minst behoorlijk af te dekken, zijn ze vertrokken en hebben ze het half open laten liggen. Met als gevolg dat de hevige regens van de 1ste en de 2de oktober ervoor gezorgd hebben dat we nu een groot vochtprobleem hebben. Niet alleen in de vestiaire maar ook in de living, worden onze muren versierd met enkele prachtige vochtvlekken en ons vitrine kastje hebben we van de muur moeten halen omdat het gezakt was door het vocht. Maar : ‘we moeten ons geen zorgen maken, ze gaan alles herschilderen’. Alsof het herschilderen van een living zo even tussen de soep en de patatten kan geregeld worden, zonder dat wij daar overlast van ondervinden. Na drie jaar China weten we inmiddels dat als we niet alles behoorlijk afdekken of wegzetten, we riskeren dat onze hele inboedel mee geschilderd wordt. Bovendien heb ik ze moeten tegenhouden want ze gingen daar bijna onmiddellijk aan beginnen, zonder het behoorlijk te laten uitdrogen. Dan kunnen we binnen enkele maanden opnieuw beginnen! Ik heb nu een ontvochtiger in gebruik van een vriendin. Het is ongelooflijk hoeveel water er al uit die ruimte getrokken is. Het goede weer van de laatste twee weken werkt ook heilzaam, waardoor we hopelijk niet al te lang meer moeten wachten om onze living terug gezellig te maken.

We hebben van het goede weer gebruik gemaakt om Silke haar 15de verjaardag in stijl te vieren. We waren haar dat ook wel een beetje verschuldigd. Haar verjaardag viel dit jaar op een zondag. Normaal gezien ideaal om het op de dag zelf te kunnen vieren. Maar dit jaar was het een beetje in mineur : Patrick moest de hele dag werken en ik heb de hele dag in bed gelegen, geveld door een virus in de buik. Ik heb ’s avond nog de moed gevonden om de kaaskroketten, die ik de dag voordien begonnen was, af te werken zodat er toch iets speciaal was. We hebben dat tijdens de vakantie goed gemaakt door samen te lunchen in de nieuwe hoogste toren van Shanghai : de flessenopener. De zichtbaarheid was bijzonder goed die dag. We hebben extra lang van het zicht kunnen genieten want er was iets fout gelopen met de reservatie waardoor we lang moesten wachten voor we een tafeltje kregen en konden eten. Ze hebben ons ter compensatie wel een drankje aangeboden om de tijd te doden. Nadien nog een ijsje op de Bund onder een stralend zonnetje en de minder aangename 27ste september was meer dan vergeten.

Ondanks het feit dat het schooljaar nog maar net begonnen is, hebben we alweer afscheid moeten nemen van een koppel vrienden, dat naar Amerika verhuist. We hebben hen wel nog een mooie (al zeggen we het zelf) souvenir cadeau gedaan en samen een memorabele (Vlaamse) zangavond beleefd in een Indisch restaurant. Mooie herinneringen.