Op kruissnelheid

Als we deze website nog in stand willen houden, is het hoog tijd om nog eens een verslagje te posten. Tijdens de lange vakantie in Europa, hebben we daar geen tijd voor. Of liever, willen we daar geen tijd aan besteden omdat we ten volle willen genieten van de ‘live’ contacten. Die zijn nog steeds het waardevolst. Al moeten we er onmiddellijk weer een kanttekening bij maken : we slagen er nooit in om iedereen op te zoeken die we zouden willen opzoeken en dan zijn we dankbaar dat we via elektronische weg toch contact kunnen houden.
De vakantie was zalig. We hebben genoten van elk moment. Op zich is hetgeen we doen niet wereldschokkend : familie en vrienden opzoeken, bijkletsen, fietsen, wandelen, genieten van de natuur, lange avonden buiten zitten, frisse lucht inademen, lekker eten, de kinderen gaan op kamp,… Het is echter de intensiteit die het allemaal zo bijzonder maakt en waaruit wij ons energie halen.
Het terugkeren naar de realiteit is dan uiteraard een zeer ontnuchterende ervaring. We weten op voorhand dat het mooie liedje niet kan blijven duren, en toch hopen we telkens dat er nog een strofe zou volgen.
Intussen zijn we al weer vier weken terug in Shanghai. We zijn het al weer gewoon dat het om 18u donker is, dat we meestal enkele keren onze bestelling in een restaurant moeten herhalen om zeker te zijn dat er geen communicatiestoornis is, dat er naast ons geslurpt en gerookt wordt tijdens ons eten, dat je op straat 200% geconcentreerd moet zijn om je veilig te kunnen bewegen,…. Anderzijds zijn we blij terug ‘thuis’ te zijn in onze eigen stek, het normale gezinsleven terug op te nemen, de vrienden terug te zien, … en ons te verwonderen over de snelheid waarmee de Chinezen Shanghai aan het klaarstomen zijn voor de Expo 2010. Het is indrukwekkend om te zien hoe verhoogde snelwegen als het ware ‘als paddenstoelen uit de grond schieten’, hoe er overal gewerkt wordt om de gevels mooi op te kuisen en te schilderen, hoe de site van de expo groeit,… Wij kijken vooral uit naar het moment dat de metro lijn, die ze aan het aanleggen zijn vlakbij ons huis, klaar zal zijn. Dan zullen we een alternatief hebben voor de vele files.
De kinderen zijn enthousiast het nieuwe schooljaar begonnen.
Silke zit intussen in het Lycée (vierde humaniora). Ze heeft gekozen voor een internationale richting, waar geschiedenis in het Engels gegeven wordt en ze een verhoogd aantal uren Engels en Engelse cultuur krijgt. Uit de eerste weken blijkt duidelijk dat er naar een hoger niveau wordt overgeschakeld. Het wordt een uitdaging voor Silke de komende maanden om zich hieraan aan te passen en haar werkritme te verhogen. Wat vriendinnetjes betreft is er geen enkel probleem. Ze was in het begin nochtans een beetje ontgoocheld dat haar beste vriendinnen van vorig jaar niet in haar klas zaten. Maar intussen heeft ze nieuwe meisjes leren kennen, waardoor haar vriendengroep vergroot is. Met als consequentie dat we eerder moeten ingrijpen om haar af te remmen in haar contacten met vrienden dan om haar aan te moedigen.
Sven is het afsluitende jaar van ‘collège’ gestart (derde humaniora). Hij zit in een sterke klas met alle Latinisten. In het Franse systeem kan je Latijn kiezen als keuzevak. Het zijn extra lesuren bovenop het normale curriculum. Hij heeft dit jaar erg lange dagen. Hij heeft elke dag les tot 17u, behalve de vrijdag. Dan heeft hij om 15u gedaan. Hij heeft wel zijn vrienden van vorig jaar terug in zijn klas. Gelukkig want het is al moeilijk genoeg zonder zijn twee beste vrienden van in de compound. Die zijn beiden naar Europa teruggekeerd in juni.
Hij gooit zich vooral op sportactiviteiten om zijn vrije tijd in te vullen : voetbal met DC (een training van 2u en een match per week), extra voetbal voor een uurtje op zondag namiddag, tennis, volleybal en badminton over de middag op school en … golf op zondagmorgen met zijn vader. Dat is begonnen omdat Patrick zich ergerde aan het feit dat Sven ’s morgens vroeg al aan de computer zat om spelletjes te spelen. Hij vond dat, als hij dan toch zo vroeg wakker was, hij beter mee kon gaan om een ’nine holes’ te spelen op 10min van ons huis. Sindsdien is Sven nu dikwijls vragende partij om met papa te gaan golven om 7u ’s morgens. Ze kunnen er maar deugd van hebben.
Tom zit dit jaar voor het eerst in het humaniora systeem. In België zou hij nu in het zesde studiejaar zitten maar in de Franse school stappen ze één jaar vroeger over naar het systeem van verschillende leerkrachten voor de verschillende vakken. Voor Tom zeker geen slechte zaak. Hij was wel toe aan iets nieuws. We hebben voor hem een tweetalige opleiding Frans/Engels gekozen : hij heeft de ene helft van zijn vakken in het Engels (Engels, geschiedenis, deel van wiskunde, sport, muziek) en de andere helft in het Frans (Frans, deel van wiskunde, biologie, aardrijkskunde, tekenen). En daarnaast nog Chinees.
Ook hier zelfde verhaal dat veel van zijn vrienden in de andere klassen zitten. Bovendien zijn er maar 9 jongens tegenover 16 meisjes in zijn klas. Hij mist zijn vriend die in onze compound woonde en in hetzelfde jaar zat op school, maar nu vertrokken is naar Frankrijk. De eerste weken vond hij het echt onrechtvaardig dat juist zijn papa, als enige papa van de hele familie, in het buitenland moet werken. Waarom is het niet nonkel Geert, nonkel Peter,…. die in het buitenland werken. Intussen is hij daar weer over en heeft zijn enthousiaste ‘ik’ terug overgenomen. Een integratietrip van drie dagen met de school heeft daar zeker aan geholpen.
Zijn enthousiasme voor voetbal is een beetje afgenomen. De stijl van de trainer ligt Tom niet. Hij wilde absoluut beginnen basketten. Na heel wat rondbellen bleek dat hij nergens kon bij aansluiten : ofwel was het voor jongere kinderen, ofwel kon hij er niet op tijd zijn. Gelukkig is er op school een Engelstalige sportleraar (van 2m06 by the way) die 2 uur per week baskettraining geeft op dinsdag na de schooluren. Hij loopt nu hele dagen met een basketbal rond en vraagt regelmatig of ik hem training wil geven. Hopelijk vindt hij hierin een nieuwe uitdaging. Hij gaat ook verder met tennis en gitaar. Ook het uurtje voetbal op zondagnamiddag doet hij nog.
Als je er dan voor alle drie nog Nederlandse les bijtelt, schiet er niet veel tijd meer over. We beseffen dat het Nederlands een bijkomende belasting is maar anderzijds vinden we hun moedertaal toch belangrijk genoeg om die inspanning te blijven doen. Hopelijk beseffen ze later dat het een goede zaak is dat we hen hiervoor zijn blijven stimuleren. Silke kan normaal op het einde van dit jaar een Nederlands examen afleggen, dat haar een certificaat geeft waarmee ze in alle Nederlandstalige universiteiten en hogescholen in België en Nederland binnen kan. Als ze dat succesvol aflegt, mag ze van ons volgend jaar haar Nederlands laten vallen om zich ten volle op haar baccalaureat storten.
Al zal dat laatste uiteraard afhangen van wat ons in de nabije toekomst te wachten staat. Op dat vlak is het momenteel koffiedik kijken. Het enige wat zeker is, is dat Patrick zijn contract in principe afloopt in maart 2010. KBC is volop bezig met een herziening van de strategie en het maken van een plan voor de Europese commissie. In dat plan moeten ze aantonen aan de commissie dat ze maatregelen nemen en herstructureringen doorvoeren om de staatsschuld voldoende snel terug te betalen. Tegen het einde van het jaar zou er dus meer duidelijkheid moeten zijn over de te volgen strategie. Het zou kunnen dat dit invloed zal hebben op onze persoonlijk toekomst.
Al proberen we daar niet te veel mee bezig te zijn en vooral in ‘het nu’ te leven. Het heeft geen zin zich een heel jaar zorgen te maken. Patrick blijft zich met evenveel enthousiasme inzetten voor de bank. Daarnaast is hij vice-chairman van de Benelux Chamber of Commerce. Dat zal in dit expojaar de nodige tijd vragen, vooral nu de andere vice-chairman onverwachts Shanghai vroeger moet verlaten dan voorzien om zich in Boekarest te gaan vestigen.
Ikzelf probeer opnieuw structuur in mijn leven te krijgen. Het is voor mij even aanpasen na het vertrek van enkele goede vriendinnen (een typisch fenomeen na drie jaar in dezelfde bestemming). Ik ben nog steeds wat actief voor Randstad, zij het nu eerder voor Randstad in Hong Kong. Vedior had een kleine operatie in Hong Kong onder de naam Mafoi. Die operatie moet vanaf 1 oktober onder de naam Randstad opereren. Ik begeleid hen in het rebranding process. Ik kan dat grotendeels vanop afstand doen. Deze week ben ik wel enkele dagen in Hong Kong geweest om de grote lijnen van de aanpak te bespreken. Ik had mijn dagen goed uitgekozen : er was net een typhoon, die krachtig genoeg was om het openbaar leven tijdelijk lam te leggen. Gelukkig duurde de doortocht ervan niet te lang, waardoor ik toch heb kunnen afwerken wat ik wilde afwerken. Maar in de stad rondwandelen was er jammer genoeg niet bij door de constante regen, wind en zelfs hagelbuien. Een groot contrast met mijn vorig bezoek aan Hong Kong twee jaar geleden met de familie. Toen hadden we schitterend weer, met blauwe lucht en zon. Zo zie je maar hoe je beeld van een stad beïnvloed kan worden door het weer tijdens je bezoek.
Daarnaast heb ik beslist een coaching opleiding te volgen via internet. Het is een domein dat me interesseert, dat binnen de HR field ligt en waarbij een aantal technieken aangeleerd worden, die ik in mijn dagelijkse leven zal kunnen toepassen. Onder andere in de omgang met onze tieners. Ik doe het dus in de eerste plaats om mezelf te verrijken en we zien wel tot wat het eventueel leidt in een later stadium.
Actie genoeg dus ten huize Van Overloop-Poot. Reden waarom het zo lang geduurd heeft voor er weer eens wat nieuws op onze website verscheen. We zullen proberen de regelmatigheid er terug wat in te krijgen.