De afronding van 2015!

Morgen stappen Tom, Patrick en ik in het vliegtuig richting België! Het is weer de tijd van het jaar dat ons twee weken samen leven onder één dak gegund is. Het klinkt voor jullie waarschijnlijk afgezaagd maar voor ons blijven dit de hoogtepunten van het jaar, waar we vol verwachting naar uit kijken. We hebben intussen wel een ‘modus vivandi’ gevonden om zo goed mogelijk met de grote afstand om te gaan maar het blijft een uitdaging. Ook na bijna drie jaar.

Tom heeft een intensief eerste trimester achter de rug. Dat is deels door de grote druk die er op de laatstejaars gelegd wordt in de Franse school maar ook deels omdat hij het zichzelf aandoet. Hij vindt het toch zo moeilijk om te kiezen tussen basket, zwemmen, model united nations en films maken. Bijgevolg combineert hij dan maar alles ☺. Zolang hij erin slaagt zijn schoolresultaten op niveau te houden, is dat voor ons ok. Elke ervaring die hij op deze leeftijd kan meenemen gunnen we hem. We moeten alleen in de gaten houden dat hij ook voldoende rust neemt.
De aanhoudende smog, die gedurende september en oktober boven Singapore gehangen heeft, heeft hem op sportvlak gedwongen rust gegeven. Het trainingsritme was in die periode heel onregelmatig. Dat heeft hem de kans gegeven de ‘gewonnen’ tijd om te zetten in een nieuwe film. Die is deels opgenomen in de school. Hij heeft hiervoor een van zijn leerkrachten kunnen overtuigen om tijdens de eerste vakantiedag op vrijwillige basis naar school te komen en als acteur mee te spelen in zijn film. Het was de eerste keer dat hij meer dan tien acteurs en figuranten moest managen. Op zich al geen evidente taak, maar al zeker niet als het overwegend gaat over vrienden en klasgenoten op hun eerste vakantiedag. Hij kwam doodmoe thuis maar was weer een ervaring rijker. Het zal jullie al duidelijk geworden zijn : zijn film passie is nog steeds even groot, zelfs groter. We zien hem telkens opleven als hij aan een nieuw filmproject kan werken en we zien hem telkens uren aan een stuk bezig zijn met het perfectioneren van een editing. Op die momenten is geen inspanning hem te veel. Zijn grote droom is hiervan zijn beroep te maken en we steunen hem in die keuze. In de komende maanden zal hij in verschillende scholen een aanvraag indienen en dan is het afwachten waar hij eventueel kan beginnen.

Voor Sven zijn de minder aangename weken van het academiejaar aangebroken : de blok en de examens. Gedurende het semester is heel wat tijd gegaan naar een verplicht groepswerk in ondernemingsvaardigheden. Het was een groepswerk met 8 personen. Vrij veel maar ze zijn er toch in geslaagd een goede sfeer in de groep te houden. Ook voor zijn taalvakken waren er groepswerken. Dat is nu allemaal achter de rug waardoor hij zich volop op de voorbereiding van zijn examens kan concentreren. Hij heeft dit trimester minder vakken dan vorig jaar maar wel allemaal zware vakken met hoge coëfficiënten. We duimen uiteraard dat het goed gaat.
Hoewel hij intussen goed geïntegreerd is België, grijpt hij elke kans om zijn vrienden van de expatperiode terug te zien. Zo heeft hij zijn Italiaanse vriend uit China recent terug gezien (die studeert nu in Rotterdam) en ook zijn beste vriend uit zijn Praagse periode is van Parijs naar Gent afgezakt om samen een weekend door te brengen. Wel leuk dat ze dat in stand kunnen houden.

Voor Silke is het dit semester een examenperiode in twee schuifjes. Eind november heeft ze al examens afgelegd van de vakken die ze meedoet van het tweede jaar. De tweedejaars doen momenteel immers een stage van drie maanden (december – februari). Van de vakken van het eerste jaar die ze opnieuw moet doen, heeft ze in januari examens. Ze heeft een goed gevoel bij de reeds afgelegde examens. De resultaten krijgt ze echter pas eind januari.
Vorig jaar was Silke al wat actief in de sociale kring van haar school maar dit jaar heeft ze de intensiteit verhoogd. Zeker nadat de voorzitster uitgevallen is. Ze neemt dit werk erg ter harte en krijgt er appreciatie voor van de onderwijzende macht. Wij vinden het tof dat ze zich hier zo voor inzet. Als bezorgde ouders hopen we natuurlijk dat de studies zelf de prioriteit blijven ☺

Patrick zijn werkritme ligt nog steeds erg hoog. Soms een beetje te hoog naar mijn gevoel. Daarom dat we er tijdens Tom zijn oktober-vakantie enkele dagen tussenuit getrokken zijn. Vooral om even (letterlijk) afstand te nemen van het werk, maar ook om even van de smog verlost te zijn en wat quality time te hebben. We zijn naar Kota Kinabalu gereisd, een stad in het Maleisische deel van Borneo. We zijn vooral de natuur in getrokken en zijn oa de orang-oetans en de lang neus apen gaan bekijken. Wat vooral opviel bij de eerstgenoemde zijn de ontzettend lange armen. Een bezoek aan de lokale markt kan echter nooit ontbreken bij een bezoek aan een Aziatisch land. Dat is altijd zo een heerlijke mengeling van kleuren en geuren.

Begin november hebben we de familie Van Coillie over de vloer gehad : Christel met Emma en Justine. Het was een beetje jammer dat Tom die week geen verlof had. Zijn verlof eindigde juist als dat van de Belgische kinderen begon. Hij heeft wel maximaal proberen tijd door te brengen met Justine en Emma want het klikt nog altijd heel goed tussen hen. Hij heeft dat de daaropvolgende week wel wat moeten bekopen want toen zijn er een aantal avonden geweest dat hij heel laat heeft moeten werken. Maar dat had hij ervoor over.
De van Coillietjes hadden geluk want het was een week voor hun komst eindelijk beginnen regenen waardoor de luchtkwaliteit in Singapore opnieuw de normale waarden bereikte. Het nadeel was dat we bij onze fietstocht op Pulau Ubin (een eilandje vlakbij Singapore) anderhalf uur hebben moeten schuilen en wachten tot een tropische storm (met hevige regen en bliksem en donderslagen die elkaar aan sneltempo opvolgden) uitgeraasd was. Maar Christel had erom gevraagd. Ze wou het absoluut eens meemaken en dus hebben we ervoor gezorgd ☺!

De laatste weken hebben Patrick en ik niet veel kans gehad om ruzie te maken. Eerst ben ik een kleine twee weken naar België geweest voor oa het volgen van een cursus en om wat tijd door te brengen met Silke en Sven. Daarna hebben we één week samen doorgebracht in Singapore, waarna Patrick voor twee weken naar België moest voor het werk. Hij is daarvan zondagavond thuis gekomen maar omdat we morgen (vijf dagen later!) alweer richting België vertrekken (voor vakantie deze keer ☺), blijft Patrick een beetje op Europees ritme leven : dwz laat vertrekken naar kantoor en midden in de nacht naar huis komen van kantoor. Ik vraag me af of hij niet beter in België was gebleven en vanop afstand gewerkt had maar hijzelf vindt dat hij geen vijf weken aaneensluitend kon wegblijven van kantoor.

Maar dat alles ligt nu bijna achter ons! De komende twee weken gaan we genieten van het samen zijn. We kunnen weer uitgebreid bijpraten met iedereen. We hebben ook enkele mijlpalen te vieren : de 50ste huwelijksverjaardag van mijn schoonouders en de 75ste en 80ste verjaardag van mijn ouders. Het zal druk worden, maar dat is een gezellige drukte. Mentaal heel wat gemakklijker te verteren ☺

We wensen jullie allemaal een heel gezellige eindejaarsperiode en vooral een goede start van 2016! Tot volgend jaar!