Back to normal

Het is stil in huis...
Silke en Sven zijn terug naar België en Patrick is vertrokken naar China voor de hele week.
Tom en ik dus met z'n tweetjes.
Na twee weken 'full house' is dat weer even aanpassen.

We zijn bovendien sinds zaterdag officieel van onze ouderlijke aansprakelijkheid ontheven. Tom is 18 geworden en dus hebben we enkel kinderen die juridisch gezien als volwassenen beschouwd worden. Het gaf ons toch een beetje een dubbel gevoel. Enerzijds een gevoel van weemoed omwille van de vervlogen tijden maar anderzijds ook een gevoel van fierheid om te zien tot welke fijne jonge mensen ze zijn uitgegroeid. Het blijft boeiend om hun verdere ontwikkeling te volgen. Weliswaar op een andere, minder directe manier maar daarom niet met minder voldoening.

Tom heeft er sinds nieuwjaar enkele drukke maanden opzitten.
Er is de druk van het laatste jaar humaniora met een heel jaar voorbereiding voor het baccalaureat examen. Elke maandag heeft hij gedurende drie-vier uur een test ‘type bac’ waarvoor hij telkens alle stof van een vak moet herhalen.
Daarnaast heeft hij deelgenomen aan twee conferenties van Model United Nations : een in Den Haag voor een week en een in Singapore voor drie dagen. Die vonden plaats op normale schooldagen waardoor hij telkens lessen miste die hij nadien moest inhalen. Maar hij heeft die extra inspanning ervoor over omdat hij geniet van het debatteren over actuele onderwerpen. In de ene conferentie vertegenwoordigde hij Uzbekistan, in de andere Rusland.
Daarnaast moest ook nagedacht worden over volgend jaar. Als hij kans wilde maken om voor zijn ‘bachelor in film making’ naar de UK te gaan, moest hij daarvoor een (uitgebreide) applicatie insturen naar een centrale dienst voor 15 januari. Deze dienst stuurt de applicatie nadien door naar de respectievelijke universiteiten voor dewelke je gekozen hebt. Hij had zich kandidaat gesteld in vijf verschillende universiteiten. Elk van die universiteiten heeft nadien nog een eigen selectie procedure. Soms moesten er nog bijkomende vragenlijsten ingevuld worden met vragen in de zin van 'Welke zijn je twee lievelingsfilms en waarom' 'Heb je al films gemaakt en wat heb je daarbij over jezelf geleerd' ‘Waarom wil je in onze school opleiding volgen’ , er was er één waar hij een film moest bespreken, er werden interviews afgenomen, ... Uiteindelijk heeft hij van elke universiteit waarvoor hij gekozen heeft een offer gekregen. Dat was voor ons als ouders een geruststelling. In die zin dat de filmwereld voor ons onbekend terrein is en dat wij wel fier zijn op wat hij vandaag al realiseert aan films, maar dat dat nog niet betekent dat hij ook effectief over de kwaliteiten beschikt om het te maken in die wereld. Het feit dat hij alle verschillende selectieprocedures succesvol doorlopen heeft (in één van de scholen waren er zelfs 800 kandidaten voor 60 plaatsen), sterkt ons in het vertrouwen dat hij de capaciteiten heeft om zijn droom na te jagen. Om een gefundeerde, definitieve keuze te maken zijn we naar Europa afgereisd tijdens zijn krokusvakantie eind februari. We zijn zijn de drie scholen waar zijn voorkeur naar uit ging gaan bezoeken ( twee in Londen en een in Brighton). En hebben ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om twee scholen in Brussel te gaan bezoeken: Narafi en Ritcs. Maar uiteindelijk heeft hij toch voor Engeland gekozen : hij wil graag in het internationale blijven en hij voelt zich niet zo op zijn gemak om de opleiding volledig in het Nederlands te volgen. Hij schrijft en leest gemakkelijker in het Engels (ook al heeft hij heel zijn schoolcarrière in het Frans gedaan). De beslissing is intussen definitief : vanaf september trekt Tom voor minimum drie jaar naar de MET film school die verbonden is aan de University of West London.
Zijn sportactiviteiten heeft hij de laatste maanden een beetje op een laag pitje moeten zetten. Vooral omdat hij, naast al het voorgaande, nog een film gemaakt heeft met als thema de ‘global warming’ en omdat de school hem gevraagd had een trailer te maken voor het jaarlijks theaterstuk van de school. In elk project kruipen vele uren werk : het filmen zelf neemt misschien maar een dag of twee in beslag maar de voorbereiding en het ‘editen’ achteraf zijn heel tijdrovende bezigheden.
Tot nu toe slaagt hij erin zijn goede schoolresultaten aan te houden. Enkel voor wiskunde zal hij de komende maanden een tandje bij moeten steken en wat meer oefeningen moeten maken. Het voordeel is dat vanaf nu alle randactiviteiten stoppen en dat hij zich volledig kan richten op de voorbereiding van een succesvol eindexamen. Kwestie van af te ronden in stijl.

Silke en Sven werken intussen verder aan het behalen van hun respectievelijke diploma’s in België. Ze zijn er nog niet in geslaagd een tweede zit in augustus te vermijden maar er zit verder progressie in en de tekorten zijn klein. Het is kwestie van dat extra tandje bij te steken en de focus voldoende te handhaven. Het komt soms aan op één correcte multiple choice vraag meer of minder. Het doel voor de komende examenperiode in juni is om er geen herexamens meer bij te krijgen voor augustus en te slagen voor alle vakken. Het moet mogelijk zijn!
Sven heeft tijdens het eerste trimester een periode gehad waarbij hij zijn studiekeuze wat in vraag gesteld heeft. Het feit dat Tom zo gemotiveerd en gepassioneerd alles in het werk stelde om zijn droom na te streven, heeft hem doen twijfelen of hij wel voldoende gepassioneerd is voor de richting die hij gekozen heeft. Tijdens de examens is hij hiermee naar buiten gekomen. Hij heeft na de examens het kerntalenten onderzoek gedaan dat Tom vorig jaar gedaan heeft en daar is uitgekomen dat hij wel degelijk een opleiding gekozen heeft die bij zijn persoonlijkheid past. Dat heeft hem het vertrouwen gegeven er verder voor te gaan.
Silke zit zeker op haar plaats in de richting sociaal werk. Ze voelt zich ook heel goed op de school. We hebben altijd gezegd dat het er voor haar op aankomt de focus te vinden om zich aan de theoretische vakken te zetten zodat ze haar diploma, haar toegangsticket voor de arbeidsmarkt, kan bemachtigen. Eens ze dat heeft, geraakt ze er wel. Als we zien hoe gemotiveerd ze zich inzet voor de studentenraad in haar school en hoe haar inspanningen opgemerkt en gewaardeerd worden door professoren en directie, sterkt ons dat alleen maar in die overtuiging.

Toen we in België waren voor het bezoeken van de universiteiten voor Tom, hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om een lang weekend naar de Hoge Venen te trekken met z’n vijven. Een gezellig huisje (met open haard) gehuurd in het hoogst gelegen dorpje van België, wandelingen gemaakt op het hoogste punt van België (waar er op dat moment sneeuw lag), even de grens overgestoken naar Duitsland… Het was koud maar droog weer. Zalig! De Singaporezen onder ons hebben ten volle genoten van de frisse lucht die we er konden inademen.

Tijdens de Paasvakantie zijn Silke en Sven dan onze kant opgekomen voor twee weken. Door de aanslagen in Brussel is hun vluchtschema gewijzigd en zijn ze via Amsterdam gevlogen. Maar ze zijn er op de voorziene dag geraakt.
Ook al is dat eerder een blokvakantie, het is altijd gezellig. Vooral de maaltijden tijdens dewelke er veel interactie is. Tom had wel normaal school. Zijn paasvakantie valt pas eind april. Er echt tussenuit trekken zat er dus niet in. Maar het tropische weer en het strand van Sentosa zorgt sowieso voor een fijne afwisseling na de lange winter in België. Patrick heeft drie dagen verlof genomen zodat hij wat meer kon genieten van de aanwezigheid van Silke en Sven.
Hun bezoek viel samen met Tom zijn 18de verjaardag. Tom wilde graag iets actief doen om het te vieren in plaats van een etentje. Nadat paintball afgewezen was wegens ‘te pijnlijk’ (vooral door de moeders die schrik hadden voor blauwe plekken), is zijn keuze gevallen op karting samen met een andere Belgische familie van vijf (van één van zijn beste vrienden). We hadden de kartbaan voor ons tienen. Hoewel de (electrische) karts niet snel genoeg gingen voor de jongens, is het een hele toffe namiddag geworden die we afgerond hebben met een etentje bij ons thuis. We hebben allen genoten van het sportieve en familiale karakter van de dag/avond. Uiteraard volgt er nog een party met zijn vrienden maar dat is voor binnen twee weken.

Met het vertrek van Silke en Sven terug naar België, zijn we de laatste rechte lijn ingeslaan van het schooljaar/academiejaar. Voor Tom betekent zijn eindexamen het einde van zijn periode in Singapore. Dat lag al vast voor we naar Singapore zijn afgereisd drie jaar geleden.
Voor ons was dat iets onduidelijker. Wij wisten alleen dat Patrick zijn contract afloopt in maart 2016. We zouden liegen als we niet toegeven dat we stiekem gehoopt hadden dat wij samen met Tom Singapore zouden kunnen verlaten om terug richting Europa te trekken. Dat heeft niets met Singapore op zich te maken. We kunnen immers niet klagen over ons leven hier. Maar het idee om met z’n tweetjes in Singapore te blijven terwijl onze drie kinderen in Europa zitten voelde vreemd aan. Het is en blijft een grote afstand. Overbrugbaar dankzij alle moderne communicatiemiddelen en de frequente vliegverbindingen, maar er is stedds het tijdsverschil waarmee rekening moet gehouden worden en het duurt nog altijd een kleine 20 uur om van deur tot deur te reizen. Ook al hebben we de voorbije jaren manieren gevonden om zo goed mogelijk met die situatie om te gaan, het is voor ons niet de meest ideale situatie.
Maar de expatovereenkomst reikt verder dan enkel onze persoonlijke belangen. KBC kijkt naar zijn organisatie en wat voor hen belangrijk is om alles optimaal draaiende te houden. Op dat vlak komt een vertrek van Patrick uit Singapore te vroeg. Heel wat leden van het management team van KBC Singapore zitten kort tegen hun pensioen aan en er moet nog een hele successie regeling uitgewerkt worden. De veranderingen kunnen beter gebeuren door iemand die hier al enkele jaren actief is en die de organisatie en de mensen kent, dan door iemand die nieuw binnen komt.
Daarnaast is het ook niet de bedoeling om een terugkeer te forceren als er niet echt een functie vacant is waar Patrick voor in aanmerking komt.
Om een lang verhaal kort te maken : we hebben bijgetekend voor twee jaar en zullen ten vroegste in de zomer 2017 mogelijks verhuizen.
Het wordt zeker aanpassen volgend jaar zonder kinderen. We hebben nog geen duidelijk idee hoe we het gaan aanpakken. Er zal zeker nogal wat heen en weer gereis bij komen kijken maar anderzijds wil ik hier mijn coaching activiteiten verder uitbouwen. Ik kan niet blijven wachten. Eventueel ga ik mijn eigen bedrijfje oprichten, ook al is het maar voor een goed jaar. Als er dan opportuniteiten komen, kan ik ze tenminste grijpen.
Maar dat zijn zorgen voor later. Eerst dit jaar verder goed afwerken en volop genieten van de laatste maanden van Tom in Singapore.