Vanuit een ‘beneveld’ Singapore!

Ik zie juist dat ik jullie op het einde van het vorige verslag een vervolg beloofd had. Het is hoog tijd dat ik die belofte waarmaak ☺

Ik zal met Tom beginnen. Hij is op een wolk teruggekeerd uit Praag. Het waren heel intensieve weken waarin hij hard gewerkt en weinig geslapen heeft, maar die hem enorm veel voldoening gegeven hebben. Daar waar de eerste twee weken van de workshop vooral in het teken stonden van les volgen, ging het in de laatste twee weken vooral om de realisatie van een kortfilm van vijf minuten. Elke deelnemer kreeg twee dagen toegekend waarin hij als regisseur kon werken aan zijn film. Dat is niet erg veel voor een film van vijf minuten. Het kwam er dus op aan om alles tot in de puntjes voor te bereiden zodat de toegekende tijd maximaal kon gebruikt worden voor het filmen. Die voorbereiding bestond uit het aanvragen van het noodzakelijke materiaal bij de school (camera, lenzen, belichtingslampen, microfoons, props,…), vervoer voorzien om het materiaal naar de filmlocatie te brengen, acteurs selecteren, onderhandelen over hun vergoeding, toelating vragen om bij voorbeeld in de metro te mogen filmen en ook daar een eventuele vergoeding afspreken, zijn filmploeg samenstellen (cameraman, belichting, geluid,…). Voor die laatste jobs (en soms ook voor die van acteur) werd beroep gedaan op de andere deelnemers. Er werd verwacht dat je naast je eigen film ook meehielp aan de films van anderen. Zo is Tom, naast regisseur voor zijn eigen film, twee keer cameraman geweest, een keer acteur en een keer de combinatie acteur/geluid. Na die tien dagen filmen, hadden ze nog enkele dagen over om hun beelden te bewerken en hun film in elkaar te steken. De laatste dag werden de films vertoond op groot scherm in een filmzaal en het publiek mocht stemmen voor de prijs van de beste film. Tom is derde geworden met zijn film ‘Empty’, een schitterend resultaat voor een debutant. Die maand in Praag heeft hem er helemaal van overtuigd dat hij in die richting verder wil gaan na zijn humaniora. De vraag die hem de komende maanden zal bezig houden is waar hij die opleiding wil doen en eventueel aanvragen indienen.
Waar hij zich de komende maanden uiteraard in de eerste plaats moet mee bezig houden is het succesvol afwerken van zijn humaniora. Het was een vrij harde landing vanop zijn wolk, eens terug in Singapore. Het was aanpassen om terug op de schoolbanken te zitten. Hij zat initieel in een klas met geen enkele van zijn vrienden (dat hebben we gelukkig kunnen recht trekken). En bovendien heeft hij nog bijna geen sport kunnen doen sinds hij terug is door de aanhoudende zware luchtvervuiling in Singapore. Die wordt veroorzaakt door illegale bosbranden in Indonesie (vooral Sumatra). De techniek wordt ‘slush and burn’ genoemd : hakken en branden. Het is een goedkope manier om woeste grond te ontginnen. Eerst maken ze inkepingen in de bomen, zodat ze dood gaan (dode bomen branden sneller), en nadien worden ze in brand gestoken. De wind voert die vervuilde lucht nu al weken naar Singapore, waardoor de lucht voortdurend varieert tussen ongezond (PSI boven 100), heel ongezond (PSI boven de 200) en zelfs gevaarlijk (PSI boven de 300). Vanaf ongezond mogen er geen buiten sportactiviteiten meer georganiseerd worden. Geen zwemtraining dus. Tom heeft ook de pech dat de baskettraining doorgaat in een zaal die niet airconditioned en een beetje open is. Daardoor kan hij die ook niet doen. Zeker niet met zijn asthma. Hij is er nog gevoeliger aan dan de ‘normale’ mensen. Eén dag hebben ze zelfs alle scholen moeten sluiten omdat het zo slecht was. We hopen allemaal dat die hele situatie snel voorbij zal zijn zodat alles weer normaal kan verlopen. Al vreest men dat de situatie wel eens tot half november zou kunnen duren ☹

Intussen zijn Sven en Silke ook weer gestart met de lessen.
Sven was volledig geslaagd in zijn tweede zit, waardoor hij nu het tweede jaar aanvat met enkele vakken van het derde jaar. Hij heeft van de dag na zijn laatste herexamen tot de dag voor de start van het nieuwe academiejaar als ober gewerkt in het restaurant de Royal in Knokke. Twee jaar geleden heeft hij daar ook al eens als jobstudent gewerkt. Tijdens die twee weken heeft hij met zijn eigen ogen kunnen vaststellen dat het weer een enorme rol speelt aan zee : als de zon erdoor komt, komt iedereen naar buiten en is het super druk in het restaurant, maar als het slecht weer is, zie je bij manier van spreken ‘geen kat’.
Dit jaar staan er meerdere groepswerken op het programma, oa voor Frans en Ondernemingsvaardigheden. Dat maakt dat ze er snel weer moeten invliegen, want een semester is snel voorbij. Hij heeft zich, naast de wekelijkse volleybal, ook ingeschreven in een fitness club op enkele honderden meters van ons deur. Veel dichter kan niet. Geen excuses dus om niet te gaan ☺.

Voor Silke was het bijna onmogelijk om in de tweede zit haar slechte eerste semester volledig goed te maken. Daarvoor volgden de examens elkaar in tweede zit te snel op. Zij combineert nu dit jaar vakken van het eerste jaar met theoretische vakken van het tweede jaar. Ze is heel gemotiveerd en wil absoluut dat diploma halen. We blijven haar hierin volledig steunen.
Ook zij heeft een aantal sportmomenten ingebouwd in haar weken (yoga, pilates, volleybal) en is ook actief in de sociale vereniging van haar school.
Intussen heeft onze dochter haar 21ste verjaardag gevierd. Dat betekent dat wij 21 jaar ouders zijn. Ik zou er nog steeds opnieuw voor kiezen! Zo een verrijking! Onbetaalbaar!
Hun verdraagzaamheid en geduld zal de komende weken wel op de proef gesteld worden want er zijn heel wat grote werkzaamheden bezig in de huizen en appartemenstblokken romdom ons appartement. Met de nodige geluidsoverlast van drilboren en luide radio, de nodige inbreuk op hun privacy door werkmannen die vanop hun stellingen recht hun kamers binnen kijken,… In het slechtste geval kunnen ze nog uitwijken naar de bibliotheek. En het voordeel is dat er in België niet verder gewerkt wordt in het weekend (zoals in Azië) waardoor ze die tijd alvast in alle rust op hun kamer kunnen doorbrengen.

Patrick zijn dagen blijven nog steeds meer dan gevuld met zijn KBC bezigheden. Ook grote delen van het weekend worden ingenomen door het lezen van pakken KBC documenten. Om het evenwicht te bewaren probeert hij toch enkele bewegingsmomenten in te bouwen in zijn weekschema. Zolang er niet moet gereisd worden lukt dat meestal. Maar de komende weken zal het wat moeilijker worden om het te handhaven.
Gelukkig hebben we in augustus eens een paar dagen met z’n tweetjes kunnen ontsnappen. Dat heeft deugd gedaan!

Ikzelf ben iets later dan Patrick en Tom teruggekeerd naar Singapore. Daar had ik een goede reden voor. Mijn mama is half september 75 jaar geworden en om aan deze gebeurtenis de nodige aandacht te geven, was het de bedoeling om met de vijf eigen kinderen naar Nice te vliegen om enkele dagen samen met mijn ouders door te brengen in hun chalet in Gilette. Jammer genoeg heeft mijn oudste broer op het laatste moment moeten afhaken wegens gezondheids- en professionele redenen. We zijn dus maar met z’n vieren vertrokken. Het was heel gezellig. Maar we hebben niet de toerist uit gehangen. We hebben het nuttige aan het aangename gepaard en meteen de hele chalet ingeolied. Er bleef gelukkig meer dan voldoende tijd over om bij te praten, te genieten van het lekkere eten van mama, elkaar te plagen zoals vroeger, … Dat kunnen ze ons niet meer afpakken.

Intussen ben ik al vier weken terug in Singapore. Drie weken daarvan heb ik moeten koken met één (electricische) kookplaat die ik ooit eens gekocht heb toen we met een grote groep in huis verbleven hebben. Mijn ingebouwde kookvuur viel telkens na een vijftal minuten koken uit. Plezant! Je zit dan met drie potten en pannen tegelijk te koken en plotseling valt alles uit. En dan moet je het ene na het andere afwerken op die ene externe kookplaat en er toch nog voor zorgen dat alles tegelijk warm op tafel kwam. Maar het enige dat help is er rustig bij blijven. Vooral ook tegenover de herstelfirma die uitblonk in trage reactiesnelheid, slechte communicatie en 400 dollars aanrekende voor een herstelling die niet werkte waardoor ze het nog een tweede keer voor een hele week meegenomen hebben. Sinds vrijdag heb ik het terug en ‘so far so good’. Maar net vrijdag liet dan weer het elektrische buitenhek het afweten. Dat was drie weken geleden ook al het geval en toen had de technieker aangegeven dat de motor het niet lang meer ging uitzingen. Die voorspelling lijkt intussen uitgekomen te zijn. Dus nu moeten we daar weer achteraan. Zo blijven we bezig.

Al heb ik me gedurende negen opeenvolgende dagen (weekend en feestdag inbegrepen) ook met interessantere dingen kunnen bezig houden. Ik heb de master opleiding van NLP gevolgd. Het was een fijne groep met veel verschillende nationaliteiten. Wel heel intensief. Elke dag les van 9 tot 18u en dan ’s avonds ook nog werk te doen. Nu komt het erop aan er in de praktijk verder mee bezig te blijven. Enige minpuntje aan die opleiding was dat ik op de voorlaatste dag, bij het naar huis gaan, in de garage uitgegleden ben op een watervlek en hierdoor een gedeeltelijke scheur opgelopen heb in het ligament van mijn linkervoet ☹. Dat betekent minstens vier weken geen sport en regelmatig naar de kinesist lopen. Dat kon ik missen als de pest.
Geduld is toch een mooie, maar o zo moeilijke deugd!