Australië

Onze vakantie in Australië zit erop. We hebben een fantastische tijd gehad en genieten nog na, ook al zitten we intussen terug in de voor ons stilaan gebruikelijke situatie : verspreid over de wereld.

Australië is een heerlijk land om te reizen : enorm veel te zien, goed geregeld, veilig, communicatie is gemakkelijk want alles verloopt in het Engels (dat is in Aziatische landen niet altijd het geval en kan soms frustraties opwekken), vriendelijke 'laid-back' mensen ... kortom de ideale omgeving voor ons om als gezin tot rust te komen en onze batterijen op te laden. Klein minpuntje : de enige periode in het jaar dat wij als gezin samen kunnen reizen is net de periode dat het winter is in Australië. We hebben dan ook het reisplan daaraan aangepast en vooral tijd doorgebracht in het Noord-Oostelijke deel van Australië. Maar Sydney mocht niet ontbreken, ook al betekende dat rondlopen met een lange broek, trui en jas, en eventueel regen doorstaan.
We hebben echter geluk gehad. Gedurende de drie dagen in Sydney hadden we stralende blauwe lucht en zonneschijn. De temperaturen waren niet erg hoog (vooral ’s morgens en ’s avonds hadden we moeite om ons te verwarmen), maar ik denk dat iedereen in België zou tekenen voor zo een winter.
We zijn gestart met een begeleide fietstocht van vier uur kris kras door de stad. Dat gaf ons onmiddellijk een mooi overzicht van wat de stad te bieden heeft en we kregen waardevolle tips om Sydney ook wat ‘off the beaten track’ te bezoeken. Zo hebben we een avond doorgebracht in ‘New Town’. Niet onmiddellijk een plaats die aangegeven staat in de toeristische gidsen maar we hebben er een heel fijne avond gehad o.a. in een kleine gezellige bar met ‘life music’.
Uiteraard kon een bezoek aan het wereldberoemde operagebouw niet ontbreken. We hebben we ervoor gekozen een voorstelling mee te maken om het gebouw binnenin te kunnen bezoeken: Turandot van Puccini. Het was niet het eerste operabezoek van de kinderen want ze hebben in Praag ook al eens een opera bijgewoond maar het is toch speciaal er één bij te wonen in dat schitterende gebouw. Het heeft Sydney veel meer geld gekost dan initieel voorzien maar ik denk dat het het waard was. Het is intussen, samen met de brug, hét uithangbord geworden van Sydney.

Vanuit Sydney zijn we naar het (warmere) Noorden getrokken, meer bepaald naar Cairns om van daaruit de Noordelijke regio van de Oostkust uit te kammen : enerzijds de Great Barrier Reef en anderzijds het binnenland met zijn intrigerende regenwouden.
De onderwaterwereld van de Reef is schitterend. De prachtige koralen en de kleurrijke vissen zijn fascinerend om te zien. Patrick, Tom en ik hebben enkel gesnorkeld terwijl Silke en Sven geïntroduceerd geweest zijn tot het duiken met zuurstofflessen. Tom had dit ook heel graag willen doen maar kreeg geen toestemming omdat hij op het inlichtingenformulier eerlijk had aangegeven dat hij asthma heeft (hetzelfde gold ook voor Patrick). Dat was een grote ontgoocheling voor hem. Jammer dat ze dit niet op voorhand hadden aangegeven want met een doktersattest hadden ze het wel toegelaten. Nu wilden ze het risico niet nemen. Maar gelukkig heeft hij dit snel achter zich kunnen laten om toch met volle teugen te genieten van één van de mooiste plaatsen in de wereld. Het grote voordeel van de Great Barrier Reef is immers dat er ook enorm veel te zien is al snorkelend.
Silke en Sven hebben de gelegenheid om het duiken te ervaren onmiddellijk met twee handen gegrepen. Ze hadden de techniek blijkbaar snel onder de knie en zijn verschillende keren tot 12 meter diepte gedoken. Onze waterrat Silke is zelfs meegegaan voor een nachtelijke duik. Toch wat angstaanjagend want dan zwem je daar in die grote oceaan met een pillamp waardoor je ziet wel wat er zich voor je afspeelt maar waarbij je geen enkel idee hebt van wat er zich boven, onder of naast je bevindt.
Zonnig weer had onze ervaring nog aangenamer gemaakt. Want dan waren al die prachtige kleuren nog meer toch hun recht gekomen, zouden we het warmer gehad hebben op de boot en zouden we ’s nachts misschien minder heen en weer gewiegd zijn door de woelige zee. Maar dit alles woog niet op tegen de schoonheid waarvan we getuige waren.
Ook aan land hebben we ten volle genoten van de uitgestrekte landschappen, de dichtbegroeide regenwouden, spectaculaire watervallen, brede verlaten stranden, verrassende fauna en flora, zwemmen in ijskoude rivieren (de kinderen al wat meer en wat enthousiaster dan wij), een uitdagende rafting , … en dit alles onder een stralende zon!
Kortom, het was voor ons de ideale omgeving om ons dagelijks leven even volledig te vergeten, op te gaan in de natuur en vooral … tijd door te brengen met elkaar.

Maar, zoals reeds aangegeven, zitten we intussen weer verspreid.
We zijn na de reis nog samen naar Singapore gevlogen maar ,na twee dagen wassen en strijken, zijn de kinderen en ik doorgevlogen naar België.
Niet zo leuk voor Patrick. Na drie intensieve weken samen, is het nu heel stil in huis en dus niet zo leuk thuis komen na het werk. Gelukkig zorgt het vele werk dat op hem lag te wachten na de vakantie voor de nodige afleiding ☺. Maar hij heeft goede vooruitzichten. In augustus komt hij voor een dag of tien over naar België. Zo is de periode alleen wat gebroken en op dat moment wordt in Singapore toch alleen feest gevierd voor hun 50jarig bestaan.
Voor Silke en Sven betekende de vlucht naar België het einde van hun vakantie. Vooral voor Silke is er niet veel speelruimte meer. De resultaten van haar tweede semester waren zeer bemoedigend en hoopgevend maar door haar slechte eerste semester wordt de tweede zit toch een zware dobber. Vooral omdat de examens in augustus elkaar in sneller tempo opvolgen. Maar ze is zeer strijdvaardig en gemotiveerd om er het maximum uit te halen. Ze heeft vertrouwen getankt uit haar tweede semester en moet nu gewoon de positieve lijn doortrekken.
Sven heeft iets meer tijd om zich terug op gang te trekken. Hij is wel al begonnen maar zit nog niet op kruissnelheid. Hij heeft meer tijd want hij heeft minder herexamens. Voor hem zullen we alleen tevreden zijn als hij voor alles slaagt, zodat hij zijn tweede jaar kan aanvatten zonder vakken van het eerste jaar mee te slepen. Dat zou moeten lukken.
Het is leuk om vast te stellen dat ze beiden stilaan aangepast geraken aan de Belgische manier van vraagstelling (al blijft de ‘multiple choice’ examens lastig) en dat ze beter weten hoe grondig ze een cursus moeten kennen om te slagen.
Ik kan alleen maar zorgen voor de logistieke omkadering en de mentale steun. De rest moeten ze zelf doen. Maar ik neem die taak wel (met veel plezier) ter harte ☺. Dat is mijn bescheiden bijdrage tot (hopelijk) hun succes.

Voor Tom betekende de vlucht naar België dat de start van zijn vier weken durende workshop ‘film making’ nu wel heel dichtbij kwam. Hij kon zijn enthousiasme niet verbergen. Hij heeft welgeteld drie dagen tijd gehad in België om zijn grootouders en de familie even te zien en zijn eerste kortfilm met de titel ‘Timer’ af te werken en op te laden op you tube, alvorens hij naar Praag moest vertrekken. Voor een eerste film mag hij best fier zijn op het resultaat, vooral gezien de beperkte technische middelen waarover hij beschikte en korte tijdsspanne waarbinnen hij heeft moeten filmen omdat de acteurs die hij geselecteerd had op vakantie vertrokken.
Hij heeft geen tijd meer gehad om aan zijn film over de Australië-reis te werken. Enkel het stukje Sydney is klaar op dit moment. Voor de rest is het minimum wachten tot het einde van de grote vakantie.

Voor de geÏnteresseerden hierbij de link naar beide filmpjes :

Timer : https://www.youtube.com/watch?v=KgSaRmmgbSo

Sydney : https://www.youtube.com/watch?v=B4nsPWo-qi0

Intussen heeft hij al een kleine week workshop achter de rug en zoals Silke en Sven zeggen : ‘Hij heeft er precies de tijd van zijn leven’. In die mate dat hij bijna geen tijd heeft om het thuisfront te contacteren ☺
Er zijn in het totaal 24 deelnemers. Hij is op één na de jongste. Ze komen van overal in de wereld : Libanon, Canada, Zweden … Er is zelfs een andere jongen die ook in Singapore woont. Over toeval gesproken.
De dagen zijn goed gevuld. Hij heeft elke dag les van 9.30 tot 18.45 van (zoals hij zelf zegt) super leraren die erg fascinerend zijn. Bovendien hebben ze al een eerste filmopdracht voor tijdens het eerste weekend. Ze zijn met een groep van vier en ze moeten elk een verhaal filmen van 90 seconden zonder woorden en met een (zit)bank en twee personen. Elk krijgt twee uur tijd om het beeldmateriaal te verzamelen dat hij nodig met twee leden van de groep die acteren en de derde die assistent is bij het filmen. Daarmee zijn ze in totaal al acht uur zoet. Nadien moeten ze de beelden nog elk individueel verwerken zodat ze maandag het eindresultaat kunnen tonen.
De beperkte vrije tijd die hem rest, gebruikt hij om oude vertrouwde plaatsen op te zoeken : zijn vroegere school, de basketzaal waar hij altijd training had, hij heeft ook zijn trainer terug gezien (een nostalgisch moment want als er iets is dat hij in Singapore erg mist is het de goed georganiseerde basketbalclub van Praag en zijn trainer), …
Wij kijken alvast uit naar de filmpjes die hij van deze ervaring gaat meebrengen.
Wordt dus vervolgd.