Bijna vakantie!

Zo stilaan nadert het einde van het schooljaar/academiejaar 2014-2015. Voor Silke en Tom zit het er al op. De laatste examens zijn geschreven. Zij kunnen enkel het resultaat afwachten. Sven daarentegen moet nog één vak tot een goed einde brengen. We duimen allemaal dat het hem lukt. En dan begint ook voor hem de zomervakantie.

De lengte van ieders zomervakantie zal wat afhangen van de resultaten van de examens. Maar in ieder geval gaan we drie en een halve week samen zijn waarbij we de studies even naar de achtergrond willen duwen en ontspannen willen genieten. We kijken er na een lang jaar allemaal naar uit. We gaan die tijd voor het eerst sinds lang niet ‘op onze berg’ in Frankrijk doorbrengen maar wel in Singapore en Australië. Maandag 29 juni landen Silke en Sven in Singapore om de vrijdag met z'n allen door te vliegen naar Australië voor een dikke twee weken. We gaan ons beperken tot de Oostkust (Sydney en Great Barrier Reef). We hebben immers geen zin om onszelf voorbij te hollen en van het ene naar het andere te vliegen. We beperken ons liever in aantal plaatsen zodat we ten volle kunnen genieten en recupereren.

Tom heeft dit jaar de eerste proeven voor zijn baccalaureat afgelegd : enerzijds 'travail personnel encadre' (een groepswerk waar ze enkele maanden aan gewerkt hebben en nadien voor een mondelinge jury hebben moeten verdedigen) en anderzijds het mondeling en schriftelijk examen van Frans. Volgend jaar heeft hij geen lessen Frans meer. Die uren worden ingenomen door het vak Filosofie. Aangezien hij pas op 2 september start met zijn laatste schooljaar in het Franse systeem heeft hij dit jaar tien weken vakantie. Daarvan gaat hij er vier 'opofferen' voor het volgen van een intensieve workshop 'film making' in Praag. Het wordt op verschillende vlakken een leerrijke ervaring. Hij gaat er het hele proces van het maken van een film doorlopen : van het schrijven van het verhaal tot het filmen en het bewerken van het filmmateriaal tot een aaneensluitend verhaal. Ze moeten ook acteren in mekaars film. Daarnaast gaat hij ook vier weken zelfstandig moeten leven. Hij gaat verblijven in een appartement van de school (dat hij gaat delen met een andere deelnemer) en hij zal zelf moeten instaan voor zijn eten, de was en de plas, het beheren van zijn budget... Weer een stap in zijn ontwikkeling naar zelfstandigheid. Het helpt dat het doorgaat in een stad die zowel hij als wij goed kennen, waardoor we weten wat we kunnen verwachten. Dat helpt om hem te laten gaan op zijn 17. We zijn benieuwd hoe het hem gaat bevallen en of het hem zal helpen om meer duidelijkheid te krijgen in zijn studiekeuze.

Doordat Tom naar die workshop in Praag gaat, zal hij niet zoveel tijd kunnen doorbrengen in België deze zomer. Daarom zijn Tom en ik tijdens zijn lente vakantie (eind april - begin mei) naar België getrokken. We hebben er lang over getwijfeld omdat het lange en dure reizen zijn naar België en omdat Silke en Sven kort ervoor bij ons in Singapore waren geweest. Maar uiteindelijk hebben we beslist om het te doen. Het gaf Tom wat extra tijd met Silke, Sven en de rest van de familie, hij kon even goed in België zijn bac voorbereiden en ... last but not least, het gaf ons de kans om mijn papa te verrassen door ‘lijfelijk' aanwezig te zijn op zijn 80ste verjaardag, naar ons gevoel een mijlpaal die we niet zomaar voorbij konden laten gaan.
Onze trip was de inspanning meer dan waard. We hebben genoten van de simpele dingen des levens : van het binnen lopen in de loop van de voormiddag voor een theetje met een babbel, van een gezellige maaltijden samen met familie en vrienden, van een ontspannen ritje door de Vlaamse platteland om een stressvolle file op de autostrade te ontlopen, van de frisse lucht tijdens de wandelingen door de straten van Gent ... Ook al is de 'officiële' viering van papa zijn verjaardag later op het jaar, op een moment dat álle kinderen en kleinkinderen er kunnen bij zijn, hebben we de dag zelf niet zomaar laten voorbij gaan. We zijn met alle kinderen en schoonkinderen (op Patrick na die in Singapore zat) gaan vieren met een lekker etentje in een stijlvol en tegelijk huiselijk ingericht restaurant. De sfeer was super en het gaf ons de gelegenheid nog eens enkele familiekiekjes te maken. Op naar de volgende mijlpaal!

Patrick was er uiteraard ook graag bij geweest maar daarvoor had hij te veel werk. Bovendien moest hij voor het werk al drie maal op en neer naar België vliegen op vier maanden tijd : een keer in maart, een keer in april en een keer in juni. Het zou ideaal geweest zijn dat een van die reizen toevallig samen viel met de verjaardag van papie, maar dat was te mooi om waar te zijn. Voeg er nog twee reizen naar Shanghai en Hong Kong aan toe en je weet dat hij er moeilijk nog een extra reis kon tussen voegen. Er moet immers ook nog werk verzet worden op kantoor. Het werk stapelt zich daar immers alleen maar op als hij weg is. Hij maakt de laatste weken wel bewust terug wat meer tijd voor sport : fitness, pilates, af en toe eens tennissen, gaan wandelen in één van de vele natuurparken in Singapore... Hij heeft dat echt nodig om zijn rug onder controle te houden die veel afziet van het lange zitten. Ik heb enkele foto’s toegevoegd van de fauna van Singapore, genomen tijdens de wandelingen.

Intussen liggen ook de activiteiten van Blas, de Belgische vereniging waarvan ik voorzitster ben, stil. De meeste internationale scholen zijn immers al in verlof waardoor de grote uittocht van de Belgische gezinnen al volop aan de gang is. Vanaf augustus vliegen we er terug in. Ik heb beslist er nog een jaartje als voorzitster bij te doen. Het duurt immers even voor je je draai wat vindt, het reilen en zeilen wat onder de knie krijgt en je stempel wat kan drukken,... . Dan is het zonde om er na een jaar al mee te stoppen. Bovendien is de sfeer in de ploeg opperbest. Het mooiste bewijs daarvan is dat bijna iedereen van het bestuur ermee wil doorgaan. Dat is positief voor de continuïteit.
Daarnaast ben ik, na een onderbreking, terug meer met coaching bezig. Ik blijf het een activiteit vinden die ik heel graag doe en die me energie geeft. De uitdaging wordt om te kijken in welke vorm ik dat hier het best ga realiseren. Het gebrek aan lange termijn planning is hierbij altijd een barrière maar het mag geen excuus zijn.

Maar eerst de vakantie! Wat ons betreft kan het niet snel genoeg maandag zijn. Opdat de tijd wat sneller zou gaan tot Silke en Sven hier zijn, is Tom hier ook al met een filmprojectje bezig. Hij heeft een verhaal geschreven dat hij nu aan het filmen is met enkele vrienden van de school als acteurs. We mogen voorlopig het plot nog niet lezen. We weten alleen dat het hele verhaal zich afspeelt in onze slaapkamer (hij heeft het script geschreven met onze kamer in zijn hoofd als filmlocatie). Bovendien moet het ’s avonds gefilmd worden want het moet donker zijn. Deze week vlieg ik bijgevolg enkele avonden uit mijn kamer (tijd genoeg dus om dit verslag te schrijven ☺). Patrick heeft geluk. Aangezien de koning net deze week uitgekozen heeft om naar China te gaan en één van de bestuurders van KBC ook deelneemt aan die missie, moest hij voor heel de week naar Shanghai. Hij heeft dus geen last van het feit dat onze slaapkamer veranderd is in een ‘filmset’. We zijn benieuwd naar het resultaat.
Daarnaast is Tom gedurende een week solidair met zijn Arabische vriend. Hij had hem dat vorig jaar beloofd : een week Ramadan meedoen. Hij staat ’s morgens voor ons op om te eten en te drinken. Om pas weer te eten en te drinken na zonsondergang. Gelukkig zijn de dagen hier niet zo lang als in Europa. Om 19,15u kunnen we het avondeten starten. Bovendien is dit ook enkel mogelijk omdat de sportactiviteiten stilliggen owv de vakantie. Hij zou nooit kunnen trainen in Singapore zonder te kunnen drinken tussendoor. Ik wil jullie wel nog geruststellen : hij doet dit niet omdat hij in de ban is van de Islam. Hij doet dit enkel om het eens te ervaren, eens te voelen wat het is om met honger rond te lopen, de discipline te hebben om vol te houden, openheid te tonen naar andere godsdiensten,… Ik zal wel blij zijn als het gedaan is want ik mis de gezellige babbels aan tafel (zeker nu Patrick in Shanghai is). Nog één dag!