Ook het Chinese nieuwe jaar is gestart!

De voorbije anderhalve maand heeft heel wat verschillende emoties te weeg gebracht die ik in één verslag zal trachten te gieten. Zeker geen evidente opdracht maar ik ga het toch proberen.

Januari was uiteraard de maand die in het teken stond van onze studenten en hun examens. Ook al verbleven we in die periode fysiek tienduizend kilometer van hen verwijderd, we beleefden het even intens mee als zouden we bij hen in de buurt zitten. We proberen te motiveren en moed in te spreken als het even wat minder gaat, we laten alles vallen en maken tijd voor hen als ze even ontspannen zijn na een examen (ook al betekende dat soms tot midden in onze nacht aan de telefoon hangen), we branden een kaarsje bij elk examen en wachten vol ongeduld op een berichtje met nieuws,... En uiteraard hoop je constant dat ze het goed gaan doen. Want als ouders wil je niets liever dan dat je kinderen zich goed voelen met wat ze doen, gelukkig zijn en slagen.
Wat de eerste twee aspecten betreft hebben we het gevoel dat het voor Silke en Sven goed zit sinds dit jaar. Ze voelen zich meer en meer op hun gemak in hun Belgische leefwereld, ze hebben een vriendenkring opgebouwd, ze zijn beiden van start gegaan in een richting die hun beter ligt dan die van hun initiële keuze.
Maar wat het aspect slagen betreft blijft het voorlopig nog een moeilijker verhaal. De resultaten van Silke waren absoluut niet wat zij (en wij) ervan verwacht hadden en dat was in eerste instantie een harde klap voor haar. Ze voelt zich immers heel goed in de school waar ze nu zit, ze doet de richting graag, de stof interesseert haar, ... Alleen volgen de resultaten (voorlopig) niet. Ook wij zijn ervan overtuigd dat ze in de juiste richting zit, dat de keuze voor sociaal werk er één is die past bij haar persoonlijkheid. Ik heb dan ook geen moment getwijfeld en ben onmiddellijk naar België vertrokken, enerzijds om Silke te steunen bij de verwerking van haar ontgoocheling maar anderzijds ook om duidelijke taal te spreken over de aspecten waar ze moet aan werken wil ze succesvol worden. We hebben heel open (en soms harde) gesprekken gevoerd met als enige doelstelling ervoor te zorgen dat het volgende semester wel succesvol wordt. We hebben ook een onderhoud gehad met de school die optimistisch blijft en er blijft in geloven dat Silke deze situatie kan ombuigen. Anderzijds hebben ze ons erop gewezen dat we het feit dat onze kinderen nooit Nederlandstalig onderwijs gevolgd hebben, niet mogen onderschatten. Het kan hen parten spelen in het verwerken van cursussen in het voor hen niet zo vertrouwde academische Nederlands. Hoewel de aanleiding van mijn bezoek eerder negatief was, deed het deugd eens enkele dagen tijd door te brengen met ons tweetjes. Zo was er tussen de serieuze gesprekken door, tijd om 'het lichtfestival van Gent' te bezoeken (dat toevallig plaats vond toen ik er was), eens samen de stad in te trekken,... Wij blijven erin geloven dat ze moet kunnen slagen in die richting en we blijven haar ook in die richting motiveren. Nu is het aan haar om de nodige gedragswijzigingen door te voeren die dit mogelijk moeten maken. Ze is intussen vol goede moed begonnen aan haar tweede semester, maar niet zonder eerst even enkele dagen te ontspannen met vriendinnen in Amsterdam.
En waar zit Sven in heel dit verhaal zullen jullie zich afvragen. Silke haar resultaten zijn gevallen op de dag dat Sven zijn laatste examen had. Dat was voor hem natuurlijk niet zo leuk omdat hij onmiddellijk terecht kwam in de evaluatiegesprekken met Silke, daar waar hij een weekje verlof had en zijn resultaten pas een week later zouden vallen. Erg lang is hij daar echter niet aan blootgesteld want twee dagen na mijn aankomst in België is hij naar vrienden getrokken in Praag. Dat was zo voorzien en het was niet de bedoeling dat mijn onverwachts bezoek omwille van Silke haar resultaten, daar verandering zou in brengen. Ik was al terug in Singapore toen zijn resultaten vielen. Het is nog geen 'clean sweep' geworden. Hij had twee negens die hij had moeten kunnen vermijden. Het is opvallend dat die negens vallen in de pure blokvakken. Het pure reproduceren van kennis hebben ze niet meegekregen uit het Franse systeem en dat blijft dan ook een uitdaging voor hen. Er vroeger aan beginnen en grondiger aanpakken blijft de boodschap die hij nu hopelijk volledig begrepen heeft. En dan zou hij er moeten in slagen zijn tweede semester volledig succesvol af te werken.

Tijdens de periode dat zijn broer en zus in volle examens zaten, is Tom een weekje op schoolreis geweest. Het betrof een studiereis. Het was de bedoeling om rotsen te gaan bestuderen. En aangezien die er niet zijn in Singapore, zijn ze ervoor naar Thailand gevlogen. Er zijn slechtere plaatsen om rotsen te bestuderen :-). Ze zijn de maandag morgen voor dag en dauw vertrokken om de vrijdagnacht om half twee te landen. Er was bij de reisuren niet echt rekening gehouden met de ouders die moesten brengen en halen. Maar dat komt ook deels omdat ze de prijzen drukken door met low cost maatschappijen te vliegen. En daar klagen we als ouders dan weer niet om. Hij heeft in ieder geval genoten van dit weekje onder vrienden. Herinneringen voor het leven.
Vlak voor de carnaval vakantie heeft hij zijn groepswerk moeten indienen dat meetelt voor de bac. In maart moeten ze dit werk nog mondeling verdedigen. Ze waren met een groep van vier en hebben daar sinds het begin van het schooljaar aan gewerkt. De laatste weken uiteraard intensiever dan in het begin. Hun eindresultaat is een film geworden waarin ze ‘de invloed van de digitalisering op de filmindustrie’ hebben onderzocht. Duidelijk een onderwerp dat in Tom zijn huidige interessesfeer ligt.

Na mijn blitzbezoek aan België van zes dagen had ik een kleine week om de uitgestelde afspraken in te halen. Vooral voor de Belgische associatie was er nog heel wat werk en organisatie te doen en ik had ook enkele coaching afspraken moeten uitstellen. Maar er restte me net genoeg tijd om alles af te krijgen vooraleer mijn schoonouders bij ons aankwamen. Ja, we hebben dit schooljaar de eer onze beide ouderparen te mogen ontvangen in Singapore. De lange vlucht en de zeven uur tijdsverschil kunnen hen niet tegen houden ons trouw te blijven volgen naar elke bestemming. We prijzen ons hierom erg gelukkig en beseffen dat we bevoorrecht zijn.
Bij mijn schoonouders past deze reis in het kader van hun jubileumjaar. Op 9 maart wordt Bonnie 70 jaar en in december zijn ze 50 jaar getrouwd. Meer dan genoeg redenen om zichzelf eens te verwennen en de langgekoesterde droom van papie om Australië eens te bezoeken, werkelijkheid te laten worden. Ze hebben vijf dagen bij ons doorgebracht in Singapore (hun bezoek viel samen met de carnaval vakantie van Tom) om nadien door te vliegen naar Sydney. Daar zijn ze aan boord gegaan van een cruiseschip (voor het eerst in hun leven), waarmee ze de Oostkust en de Noordkust van Australië afvaren om dan door te steken naar Bali. In Bali verlaten ze het schip en vliegen ze terug naar Singapore. Ze blijven dan nog eens een vijftal dagen bij ons alvorens terug te keren naar België. De eerste berichten die we doorkrijgen zijn heel positief. De nieuwe vorm van reizen bevalt hen blijkbaar. Het is natuurlijk een ontspannen manier om van de ene bezienswaardigheid naar de andere te reizen, zonder te moeten rijden en verkassen van hotel naar hotel. We kijken uit naar hun terugkeer en hun verhalen.

De dag dat Bonnie en Papie 's morgens naar Sydney vertrokken zijn, zijn Patrick, Tom en ik ’s avonds ook vertrokken richting Australië. Patrick had enkele dagen verlof omwille van Chinees nieuwjaar en aangezien ook Tom twee weken vakantie had, hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om te gaan genieten van de gezellige sfeer van Melbourne (2dagen) en de overweldigende natuur van Tasmanië (8dagen). Patrick was er wel aan toe na slopende werkweken en hoewel ik in eerste instantie liever gewoon thuis was gebleven, heb ik me absoluut niet beklaagd dat hij me overhaald heeft.
We hadden alle drie onmiddellijk een goed gevoel toen we rondliepen in Melbourne. Het is een stad waar we zouden kunnen wonen (moest het niet zo ver van België liggen natuurlijk). Het is een mooie combinatie van Victoriaanse gebouwen en moderne architectuur, er zijn aangename parken, er is de binding met de zee, ze hebben een indrukwekkende sportinfrastructuur vlakbij het stadscentrum, er heerst een relaxte sfeer…
Tasmanië heeft dan weer heel wat te bieden op vlak van natuur. Het is een eilandje onder Australië, een uurtje vliegen van Melbourne. De natuur is er uitgestrekt en indrukwekkend. Prachtige kustlijnen, dramatische rotsformaties, grote natuurparken, gebergte, regenwouden, ... Overal waar je rijdt heb je een prachtig zicht. De moderne kunst heeft ons minder kunnen bekoren. Nochtans hadden verschillende Australiërs vol lof verteld over het nieuwe museum voor moderne kunst in Hobart. Aan ons was het niet besteedt. Voor kunst ben je beter af in Europa. Maar deze ene valse noot kon de pret niet bederven :-). En hoewel we heel wat dierenlijken langs de kant van de weg zijn tegengekomen, hebben we de kangoeroes, walibi's, ... ook levend kunnen aanschouwen tijdens onze wandelingen. Bij een boottocht langs de Oostkust hebben we niet alleen dolfijnen en zeehonden gezien, maar ook blauwe walvissen! Iets wat maar heel zelden voorkomt. Voor onze gids, die diezelfde tocht al zes jaar doet, was het pas de tweede keer dat hij een blauwe walvis zag8 Het is een reusachtig dier dat 30m lang is en tot 200 ton kan wegen. Uiteraard hebben we er slechts een klein stukje van gezien op het moment dat hij even aan de wateroppervlakte kwam om te ademen. Na drie keer ademen verdween hij weer onder de zeespiegel en was het telkens rondturen om te zien waar hij terug boven kwam. Het leek wel dat hij verstoppertje speelde met ons.
Wandelen en vertoeven in de natuur blijft voor ons de beste manier om los te komen van de dagdagelijkse drukte en ons te herbronnen. Het enige waarvan we ons niet volledig konden loskoppelen tijdens deze reis was van onze twee kinderen in België. Het blijft een gemis dat ze er niet bij konden zijn maar we kijken des te meer uit naar onze gezamelijke reis in juli.
Maar voor het zover is moet er nog door allen serieus gewerkt worden. Dat kan de sfeer tijdens onze vakantie alleen maar ten goede komen. Dan wordt het een echte beloning voor geleverde inspanningen en behaalde resultaten. Let’s go for it!!

PS Voor wie een levendig verslag wil bekijken van onze trip kan je de filmpjes bekijken die tom gemaakt heeft. Hierbj de link :
Melbourne : https://www.youtube.com/watch?v=zfvbnKzqjq0&feature=youtu.be
Tasmanië : https://www.youtube.com/watch?v=gUx6Bn1hQJE