2015!!

We zijn weer in Singapore na twee weken België.
Tijdens de kerstperiode is het altijd genieten van warme gezelligheid met familie en vrienden. Velen nemen verlof in die periode terwijl ze niet reizen en in België blijven. Daardoor kan er tijd gemaakt worden voor heerlijk tafelen, bijpraten, een wandeling in de winterse kou, om nadien terug binnen te stappen in de warme huiskamer en op te warmen met een kop thee of warme chocolademelk, ... Kortom samen genieten van de kleine dingen.
Jammer genoeg houdt het Belgische universiteitssysteem weinig rekening met het (menselijk) belang van de eindejaarsperiode. De examenperiode van de maand januari zet zo een domper op de feestvreugde. De studenten moeten zich telkens wegtrekken uit de gezellige momenten omdat het examenspook opduikt. Maar goed, dat is het systeem en ze gaan dat niet voor ons veranderen. Dan is het aan ons om onze planning rond dit gegeven op te bouwen. We hebben er dit jaar voor gekozen om de maaltijden zo veel mogelijk met de kinderen te nemen op het appartement. En als we eens afspraken met vrienden om te lunchen, dan organiseerden we het in Gent waardoor Silke en Sven ook mee konden voor anderhalf a twee uur, om nadien terug te keren naar de studieboeken.
Op die manier hebben we maximaal geprofiteerd van de tijd met de kinderen. Dat is in deze fase van ons leven een prioriteit bij elk bezoek aan België. Want we moeten Silke en Sven al een groot deel van het jaar missen. Een bijkomend positief effect van deze keuze is dat we gedurende twee weken onze auto bijna niet gebruikt hebben en ons heel veel te voet verplaatst hebben in Gent. We genoten ervan om (letterlijk) een frisse neus te halen. Dat is iets wat in Singapore ondenkbaar is. Het is daar immers het hele jaar door 30 graden met een hoge vochtigheidsgraad. Dan krijg je buiten geen frisse maar maar een zweterige neus.
Het nadeel van deze keuze is dat we zeker niet iedereen terug gezien hebben die we graag terug gezien hadden. Maar we gaan ervan uit dat uitstel geen afstel betekent en dat we de draad bij een volgende bezoek terug kunnen opnemen.

De terugreis had bijna hetzelfde scenario als twee maand geleden toen ik de kinderen verrast heb met een bezoekje. Weer had de vlucht van Brussel naar Frankfurt grote vertraging. Deze keer door sneeuwval in Frankfurt waardoor het vliegtuig waarmee we verondersteld werden te vertrekken te laat aankwam in Brussel en waardoor we een tijdje hebben moeten rondcirkelen boven Frankfurt omdat tijdelijk alle landingsbanen gesloten waren. We hadden na aankomst in Frankfurt welgeteld 20 minuten om onze vlucht naar Singapore te halen. We zijn er net op tijd geraakt waardoor we een extra nachtje Frankfurt vermeden hebben.
Gevolg van die korte overstaptijd was wel dat onze bagage er niet bij was. Op zich geen groot probleem aangezien we toch naar huis gingen en de kledij die onze valiezen zat niet aangepast was aan het Singaporees klimaat. Maar het heeft er wel voor gezorgd dat we nog twee uur hebben moeten aanschuiven om de verloren bagage aan te geven vooraleer we naar huis konden. We waren immers niet de enige die zonder bagage aangekomen waren. Uiteindelijk hebben ze de valiezen de volgende dag thuis afgeleverd en kon ik met 24u vertraging aan het wassen en plassen beginnen.

Het is altijd al moeilijk geweest om na zo een 'warme' periode terug te vertrekken naar onze buitenlandse post. Maar sinds Silke en Sven in België studeren is dat nog moeilijker geworden. Vooral omdat we weten dat er met de examenperiode voor Silke en Sven uitdagende weken aankomen en je als ouders niets liever wil dan er te zijn voor je kinderen op die momenten. Intussen hebben ze beiden al twee examens achter de rug en de echo’s klinken positief. We hebben er goede hoop op dat ze beiden, na een moeilijke start in het totaal andere Belgische systeem, beter aangepast zijn en meer gewapend zijn om de examens aan te vatten. We duimen vanop afstand heel hard mee en zijn mijn ouders (weer eens) heel dankbaar voor de logistieke en mentale steun die ze aan Silke en Sven bieden in deze stressvolle periode.

Veel tijd om terug aan te passen aan de lokale tijd en om de jetlag te verwerken was er niet. De plicht riep! We zijn pas zondagavond om 20u thuis gekomen en de volgende morgen om 7u20 stond de schoolbus alweer voor de deur. Die eerste dag had Tom niet alleen les tot 17u30 maar ook anderhalf uur zwemtraining, waardoor hij pas om 19u30 thuis was. Maar hij klaagt niet. Hij heeft bovendien goede vooruitzichten want binnen tien dagen vertrekt hij met de school voor een week naar Thailand. Ze gaan er oa rotsen onderzoeken in het kader van hun biologie les. Al zal er ook tijd zijn voor mee ‘fun’ activiteiten tijdens deze schoolreis. Daarover later meer.

Dan rest ons nu nog jullie allen een formidabel 2015 toe te wensen.
Voor Singapore is 2015 alvast een feestjaar. Ze vieren immers de 50ste verjaardag van hun onafhankelijkheid. Singapore was in 1965 eigenlijk helemaal niet uit op die onafhankelijkheid, die hen eerder werd opgelegd en heel plotseling gekomen is. Maar ondanks de enorme uitdagingen en onzekerheden die de jonge republiek te verwerken kreeg, zijn ze erin geslaagd Singapore uit te bouwen tot één van de meest welvarende steden ter wereld. We zullen de feestelijkheden alvast vanop de eerste rij kunnen volgen.
Misschien kunnen we er met z’n allen in ons eigen leven ook een feestjaar van maken.

In the coming year
Let's learn more and teach less
Let's laugh more and cry less
Let's appreciate more and criticise less
Let's love more and hate less
Happy 2015!

Els