Het was de inspanningen waard!
Door: Els
21 Oktober 2014 | Singapore, Singapore
Hier zit een gelukkige moeder!
Het was zalig om de verbouwereerde en verbaasde gezichten te zien van Silke en Sven.
Het is natuurlijk even schrikken als je daar plots je moeder ziet zitten die normaal op meer dan 10000km afstand vertoeft. Sven dacht zelfs dat hij even hallucineerde.
'Wat doe jij hier?'
Ik had eigenlijk geen duidelijk antwoord op die vraag.
Wat deed ik daar?
Ik had geen welomlijnde objectieven.
Er was geen specifieke reden die een trip absoluut noodzakelijk maakte.
(het was dan ook geen business trip)
Ik heb gewoon mijn gevoel gevolgd en gebruik gemaakt van een goed moment met weinig verplichtingen in Singapore om de kinderen even een riem onder het hart te gaan steken.
Eens bekomen van de eerste verbazing, drong het tot Silke en Sven door dat we onverwachts wat extra dagen samen hadden en dat scheen hen even gelukkig te maken als dat het mij gelukkig maakte. Hoe ongelooflijk Skype en FaceTime ook zijn en hoe dankbaar we ook zijn dat dit bestaat, er gaat niets boven een gesprek waarbij je fysiek in dezelfde ruimte zit en waarbij je mekaar kan aanraken. Dat zorgt toch voor een grotere diepgang. Ik besef dat dit misschien pathetisch klinkt maar zo ervaar ik het althans.
Uiteraard konden Silke en Sven niet al hun activiteiten 'on hold' zetten omdat ik plots was komen opdagen. De lessen lopen nu eenmaal door. Dat hoefde ook niet want de tijd dat zij weg waren kon ik gebruiken om het appartement eens een grondige beurt te geven, de was volledig weg te werken, de voorraad eens aan te vullen, wat lekker eten te maken,... Allemaal kleine taken die ze normaal zelf moeten doen en die ik even uit handen kon nemen.
Het was natuurlijk kort.
Te kort!
De vier dagen zijn voorbij gevlogen.
Maar de dankbaarheid om dit extra momentje samen overheerst zowel bij hen als bij mij.
De terugvlucht is niet helemaal gelopen zoals verwacht.
Dat heb ik erbij moeten nemen.
Een (grote) vertraging op de vlucht Brussel - Frankfurt heeft tot gevolg gehad dat ik mijn aansluiting naar Singapore gemist heb.
Eens het begint fout te gaan met vluchten is rustig blijven het enige dat helpt. Want je kan niets forceren en de mensen die de problemen moeten oplossen hebben ze niet zelf gecreëerd. Dus dan maar geduldig aanschuiven voor de herboeking van de vlucht, aanschuiven voor het bekomen van een hotel voucher, aanschuiven voor de shuttle bus naar het hotel, aanschuiven aan de balie van het hotel omdat een overvolle bus tegelijk in het hotel wil inchecken,...
Na een nachtje hotel ben ik de volgende middag kunnen vertrekken met een Singapore Airlines vlucht. Zo heb ik tenminste extra vertraging door de staking van de piloten van Lufthansa kunnen ontlopen :-)
Het leuke aan dergelijke situaties is dat je met mensen aan de praat geraakt met wie je anders geen gesprek zou beginnen. Zo heb ik een leuk gesprek gehad met een jonge Zuid-Afrikaanse vrouw en een ouder koppel uit Boston.
Zestien uur later dan oorspronkelijk voorzien, ben ik uiteindelijk in Singapore geland.
Tot slot : Tom en Patrick hebben uitstekend hun plan getrokken met z'n tweetjes in Singapore.
Ik kan dergelijke trips dus nog plannen :-).
Het was zalig om de verbouwereerde en verbaasde gezichten te zien van Silke en Sven.
Het is natuurlijk even schrikken als je daar plots je moeder ziet zitten die normaal op meer dan 10000km afstand vertoeft. Sven dacht zelfs dat hij even hallucineerde.
'Wat doe jij hier?'
Ik had eigenlijk geen duidelijk antwoord op die vraag.
Wat deed ik daar?
Ik had geen welomlijnde objectieven.
Er was geen specifieke reden die een trip absoluut noodzakelijk maakte.
(het was dan ook geen business trip)
Ik heb gewoon mijn gevoel gevolgd en gebruik gemaakt van een goed moment met weinig verplichtingen in Singapore om de kinderen even een riem onder het hart te gaan steken.
Eens bekomen van de eerste verbazing, drong het tot Silke en Sven door dat we onverwachts wat extra dagen samen hadden en dat scheen hen even gelukkig te maken als dat het mij gelukkig maakte. Hoe ongelooflijk Skype en FaceTime ook zijn en hoe dankbaar we ook zijn dat dit bestaat, er gaat niets boven een gesprek waarbij je fysiek in dezelfde ruimte zit en waarbij je mekaar kan aanraken. Dat zorgt toch voor een grotere diepgang. Ik besef dat dit misschien pathetisch klinkt maar zo ervaar ik het althans.
Uiteraard konden Silke en Sven niet al hun activiteiten 'on hold' zetten omdat ik plots was komen opdagen. De lessen lopen nu eenmaal door. Dat hoefde ook niet want de tijd dat zij weg waren kon ik gebruiken om het appartement eens een grondige beurt te geven, de was volledig weg te werken, de voorraad eens aan te vullen, wat lekker eten te maken,... Allemaal kleine taken die ze normaal zelf moeten doen en die ik even uit handen kon nemen.
Het was natuurlijk kort.
Te kort!
De vier dagen zijn voorbij gevlogen.
Maar de dankbaarheid om dit extra momentje samen overheerst zowel bij hen als bij mij.
De terugvlucht is niet helemaal gelopen zoals verwacht.
Dat heb ik erbij moeten nemen.
Een (grote) vertraging op de vlucht Brussel - Frankfurt heeft tot gevolg gehad dat ik mijn aansluiting naar Singapore gemist heb.
Eens het begint fout te gaan met vluchten is rustig blijven het enige dat helpt. Want je kan niets forceren en de mensen die de problemen moeten oplossen hebben ze niet zelf gecreëerd. Dus dan maar geduldig aanschuiven voor de herboeking van de vlucht, aanschuiven voor het bekomen van een hotel voucher, aanschuiven voor de shuttle bus naar het hotel, aanschuiven aan de balie van het hotel omdat een overvolle bus tegelijk in het hotel wil inchecken,...
Na een nachtje hotel ben ik de volgende middag kunnen vertrekken met een Singapore Airlines vlucht. Zo heb ik tenminste extra vertraging door de staking van de piloten van Lufthansa kunnen ontlopen :-)
Het leuke aan dergelijke situaties is dat je met mensen aan de praat geraakt met wie je anders geen gesprek zou beginnen. Zo heb ik een leuk gesprek gehad met een jonge Zuid-Afrikaanse vrouw en een ouder koppel uit Boston.
Zestien uur later dan oorspronkelijk voorzien, ben ik uiteindelijk in Singapore geland.
Tot slot : Tom en Patrick hebben uitstekend hun plan getrokken met z'n tweetjes in Singapore.
Ik kan dergelijke trips dus nog plannen :-).
-
21 Oktober 2014 - 18:09
Anic:
K'heb genoten van een fijn, spannend verslag te lezen, super!
-
21 Oktober 2014 - 20:34
Annabelle:
Ontroerend...mooi! -
21 Oktober 2014 - 22:17
Regine:
Hoi Els, Silke en Sven,
Zo leuk om het verslagje te lezen! Denk dat de superlatieven van verrassen en blijdschap hier dik overtroffen zijn! ;-)
Els, misschien- als jij het goed vindt- gaan we volgende keer eens simultaan en spreken eens af!
Alleszins tot met Kerst!
Liefs voor jullie allemaal,
Regine. -
21 Oktober 2014 - 22:25
Elly:
Wat een TOP actie! -
22 Oktober 2014 - 01:26
Veronique:
Geweldig toch! Jammer van de terugreis... -
22 Oktober 2014 - 21:02
Katrien:
Wauw, complete verrassing, jullie hebben er vast alle 3 maximaal van genoten! Een steuntje in de rug voor je studenten, niks boven een goeie babbel (live) en een dikke knuffel…heel fijn dat je dit hebt gedaan! Nu nog even nagenieten ;-) Veel liefs, Katrien
-
22 Oktober 2014 - 21:26
Wim:
dat jullie er van genoten hebt kan ik geloven! en dat jij in België was als ik er net niet was :(. En dat met die vliegtuigen, dat ken ik spijtig genoeg ook. Ik wens jullie in Singapore leuke dagen met mamie en papie. Misschien nog wat meer quality time. -
28 Oktober 2014 - 01:27
Dirk:
Ja Wim, je hebt wat gemist ! vrijdagavond was heel gezellig in Geert&Annick hun appartement. Oh pardon: Liesje en Tijs hun appartement. ;-)
Blij dat ik erbij was Els en nog eens konden babbelen in dezelfde ruimte en mekaar konden aanraken. Is dat pathetisch? Dan is dat maar zo... Ik noem dat menselijk en aangenaam ! :-)
veel plezier met mama en papa ! En de groenten aan Tom !
Dirk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
