Back to Singapore!!

Wat doet een mens als hij voor twaalf uur aan een stoel gekluisterd zit in een vliegtuig en het entertainment systeem niet werkt? Dan is er meer dan genoeg tijd om even terug te blikken op de voorbije twee maanden.
Wat was het fijn om na het eerste jaar Singapore te kunnen terugkeren naar België. Niet dat we het slecht hebben in Singapore. Het is best een aangename stad om in te wonen, goed geregeld, proper en veilig. We voelen ons inmiddels echt thuis in ons huis (zelfs een kakkerlak die af en toe opduikt nemen we er intussen bij, al is dat nog steeds niet met de glimlach). We hebben er fijne mensen leren kennen die ons verrijken als persoon. Patrick kan er zich volledig uitleven in zijn job, met weliswaar lange werkdagen maar ook veel voldoening over hetgeen er bereikt wordt. Tom heeft er een goed evenwicht gevonden tussen school, sport en vrienden en maakt gretig gebruik van hetgeen deze wereldstad te bieden heeft. Ikzelf heb nog geen vaste job maar blijf zoeken naar uitdagingen in de vorm van interessante opleidingen en door het voorzitterschap van de sociale vereniging voor Belgen in Singapore te aanvaarden. We kunnen dus zeggen dat we er onze draai gevonden hebben. Maar toch waren we alle drie gelukkig om Singapore even te bannen uit onze gedachten.

Jullie hadden het wellicht al geraden dat vooral het weerzien met Silke en Sven en het samen zijn als gezin ons naar België zoog.
Silke zagen we terug na haar avontuur van vier maanden in Ghana. Ze straalde! Fysiek kon ze bijna doorgaan voor een Afrikaan : bruine huidskleur, krullen,… (alleen de kleur van haar krullen verried haar Europese afkomst ☺). Ze heeft er een hele fijne en onvergetelijke tijd gehad. Ze voelde zich als een vis in het water in de internationale omgeving van de vrijwilligers. Het maakte haar gelukkig om de kindjes in de ‘daycare’ waar ze werkte, te omringen met veel liefde en aandacht en hen met veel geduld elementaire kennis bij te brengen. Ze kon zich vlot aanpassen aan het Ghanese ritme (dat misschien wel dichter aanleunt bij haar eigen ritme dan het Europese ritme ☺). Het contact met haar gastgezin verliep heel goed. En ze heeft haar vrije tijd gulzig gebruikt om het land te verkennen. Kortom ze kijkt met veel voldoening en een zekere weemoed terug op die ervaring en zal die de rest van haar leven koesteren.
Intussen heeft ze de voorbije twee maanden tijd gehad om terug te wennen aan het leven in België, het contact met haar vrienden terug aan te halen, haar (geplunderde) spaarpot bij te spijzen met een drukke horeca job aan de Belgische kust en … haar studiekeuze te maken.
Want dat was een van de vooropgestelde doelen voor ze naar Ghana vertrok : haar tijd geven om na te denken over haar toekomst en de gekozen weg met een verhoogd zelfvertrouwen en motivatie in te slaan. Het is de opleiding ‘sociaal werk’ geworden aan de Artevelde hogeschool van Gent. Sociaal werk is de nieuwe benaming van de vroegere opleiding maatschappelijk assistent. Het is één van de meest brede richtingen in de sociale sector. Net die ruime professionele mogelijkheden hebben de doorslag gegeven bij haar keuze. Wij staan volledig achter deze keuze. Ze heeft er de capaciteiten voor en het is een richting die volledig past bij haar persoonlijkheid. Het komt er nu op aan zichzelf de nodige focus en discipline op te leggen om de theoretische kennis die bij die opleiding hoort te verwerven.

Voor Sven was het eerste half jaar van 2014 minder gemakkelijk en vanzelfsprekend. Hij moest de ontgoocheling van het eerste semester verwerken en twijfelde of zijn wiskundige basis uit het Franse systeem (waar hij nochtans extra wiskunde had bijgenomen als keuzevak) voldoende was voor de (theoretische) wiskunde-aanpak in de TEW. Die twijfel is tijdens de blok en de examens van het tweede semester steeds latent aanwezig geweest, ondanks het feit dat we hem probeerden te overtuigen niet te veel conclusies te trekken uit één examen periode. De hoopgevende resultaten van het tweede semester hebben die twijfels tijdelijk naar de achtergrond verdreven maar tijdens de tweede zit hebben ze weer de kop op gestoken. Meer en meer raakte hij ervan overtuigd dat hij liever zou overstappen naar de handelswetenschappen. Deze richting verschilt eigenlijk heel weinig van TEW. Hij blijft kiezen voor een economische richting, alleen is de wiskunde en de statistiek er minder analytisch en meer toegepast. Ondanks het feit dat hij mogelijks van richting verandert, blijft hij verder vakken afleggen in tweede zit. Die kunnen hem immers vrijstellingen bezorgen, ook als hij beslist naar handelswetenschappen over te stappen.

Door zo uit te weiden over Silke en Sven, krijgen jullie waarschijnlijk de indruk dat er tijdens de zomermaanden enkel plaats geweest is voor studie en studiekeuzes. Maar dat was gelukkig niet het geval! We hebben ook een ontspannende en gezellige drie weken met elkaar doorgebracht, grotendeels in ‘La douce France’, op onze berg op 20 km boven Nice. Die plaats blijft voor ons een rustpunt in ons internationaal leven en dé plaats bij uitstek om tijd te maken voor elkaar en uitgebreid bij te praten. Al wordt er ook tijd gemaakt voor actie. Vooral Tom is altijd de bezieler van het maken van lange wandelingen in het hooggebergte. Hij vond dat we dit jaar eens een ‘rando sportive’ moesten aanpakken. En dat het sportief was, hebben we geweten. Het was een wandeling waarbij 1000m hoogteverschil moest overbrugd worden. Het was lastig, met momenten heel lastig (daar kan ik persoonlijk van getuigen ☺) maar het uitzicht op 2600m, op de grens van Frankrijk met Italië, was de inspanning meer dan waard. Jammer dat we er niet langer konden van genieten omdat onweer dreigde en we geen risico wilden nemen. De kinderen hebben dit jaar ook canyoning tochten gedaan : een mengeling van klimmen, zwemmen, sprongen van rotsen in het water (soms tot 8 meter hoog), rappel,… Dit alles in thermische pakken omwille van de koude temperatuur van het water. Ze hebben ervan genoten en wij hebben genoten van hun enthousiasme. We hebben op die manier ook nieuwe verborgen plekjes ontdekt in een streek waar we nu al meer dan tien jaar naar toe gaan. Goed dat we erin geslaagd zijn tijdens onze twee en een halve week in Frankrijk ook mijn jongste broer met zijn dochtertje (petekindje van Patrick) en enkele vrienden te zien, want Patrick is na onze terugkeer uit Frankrijk maar vier dagen meer in België kunnen blijven. Die tijd hebben we maximaal besteed aan de dichte familie. Met een klein hartje is Patrick na die intensieve periode terug naar Singapore vertrokken, wetende dat hij nog bijna vier weken moest wachten op gezelschap. Ik ben immers bij de kinderen in België gebleven voor een extra maand. Ik ben Patrick dankbaar dat hij me de kans gegeven heeft om Sven te steunen tijdens zijn tweede zit, bij Silke te zijn tussen haar vakantiejob door en Tom maximaal te laten genieten van de aanwezigheid van zijn broer en zijn zus. Voor zijn plezier is het alvast niet.

Ondanks het feit dat ik zo lang in België was, heb ik niet iedereen kunnen zien die ik had willen zien. Ik wil me hiervoor langs deze weg excuseren. Maar als ik de kans heb er weer even fulltime te zijn voor onze drie kinderen, kan ik het niet laten al het andere hieraan ondergeschikt te maken. Ik hoop dat jullie hiervoor begrip kunnen opbrengen.
Momenteel ben ik samen met Silke onderweg naar Singapore. Tom is reeds enkele dagen vroeger – alleen – naar Singapore terug gevlogen. Hoewel hij dat volledig zag zitten, vond ik het toch wat spannend. Het is tenslotte een reis van meer dan 16 uur met een overstap. Maar gelukkig is alles normaal verlopen en is hij veilig bij zijn papa geraakt. Hij wilde heel graag terug zijn voor een zwemstage met het schoolteam. Intussen heeft hij er ook reeds een eerste basket training opzitten. Hij was er zo stilaan aan toe om zijn normale activiteiten terug op te nemen en zijn vrienden terug te zien.
Voor hem was zijn kixkamp zeker een topper deze zomer. Dat was het ideale kamp om zijn drang naar actie en avontuur te verzadigen met oa indoor skydiven, ice karting, paintball, indoor snowboard met sprongen,… Ook de groep was heel goed meegevallen. Ik vind het knap hoe hij telkens weer op zijn eentje naar een kamp vertrekt en er telkens in slaagt er vrienden te maken. Met één jongen heeft hij na het kamp nog enkele keren afgesproken.
Gisteren hebben we eindelijk het resultaat binnen gekregen van zijn IGCSE examen dat hij in mei heeft afgelegd. Dit examen geeft hem een levenslang bewijs van zijn niveau Engels. Hij heeft het er schitterend vanaf gebracht. Voor de Engelse taal heeft hij de maximum score in de wacht gesleept en voor literatuur (een programma van twee jaar dat hij in een jaar heeft moeten verwerken) heeft hij de tweede hoogste score behaald.

Intussen is het vliegtuig begonnen met de landing en is het land al in zicht.
Blij om weer thuis te zijn, om Patrick en Tom terug te zien, dat Silke al mee is en dat Sven ons binnen een weekje vervoegt. Hij moet eerst nog een weekje doorbijten voor zijn laatste examen.
Naar mijn gevoel is de vakantie dus nog niet helemaal voorbij (al begint Tom woensdag met school). Ik heb immers nog een hoofdstukje ‘allemaal samen’ voor de boeg. Het zal een kort hoofdstuk zijn (één week) maar … ‘wie het kleine niet eert, is het grote niet weert’.