Aftellen!

Nog een kleine zes weken!
En dan zullen we als gezin herenigd zijn. Jiiiiiihaaaaa!
Toch wel echt iets om naar uit te kijken als het zes maanden geleden is.
Al zal de intensiteit waarmee ieder van ons naar die datum toeleeft, anders zijn.

Voor Silke betekent die datum dat haar Ghana avontuur voorbij zal zijn.
Dat brengt voor haar zeker gemengde gevoelens met zich mee.
Ze heeft het in Ghana erg naar haar zin, ook al zijn de omstandigheden waarin ze daar leeft niet gemakkelijk. Zowel het werk als de contacten die ze daar opgebouwd heeft met de andere vrijwilligers, haar gastgezin en de lokale medewerkers brengen haar duidelijk veel voldoening. Telkens we ze zien op facetime, straalt ze. Dat is voor ons als ouders fantastisch om te zien. Het bevestigt ons dat deze ‘break’ haar veel deugd gedaan heeft. Ze heeft er vertrouwen getankt en aan zelfstandigheid gewonnen door enkele maanden wat afstand te nemen. Ze heeft er ook bewezen dat ze veel doorzettingsvermogen kan opbrengen als ze in iets gelooft ☺.
Maar zo stilaan sijpelt de realiteit door dat de einddatum van haar avontuur nadert. Binnen drie weken vliegt ze terug naar België. Het wordt dan weer een zoektocht naar een nieuw evenwicht. Want Ghana en België, het zijn tenslotte twee totaal verschillende werelden. Het zal er op aankomen de ervaringen van Ghana een plaats te geven en te integreren in haar dagdagelijkse leven en de studies. Aangezien het nieuwe academiejaar pas half september van start gaat, biedt haar dat voldoende tijd voor dat proces.

Voor Sven betekent die datum het einde van zijn eerste jaar universiteit in België.
Maar eerst moeten er nog de examens van het tweede semester geschreven worden. Veel tijd zal hij dus niet hebben om aan de vakantie te denken.
Het deed veel deugd hem tijdens de Belgische paasvakantie bij ons in Singapore te hebben. Het was leuk om de twee broers samen te zien ravotten in het zwembad en in huis (soms met wat opkuiswerk tot gevolg als ze iets te enthousiast waren ☺), ze te zien plezier maken en plagen, ze erop uit zien te trekken met z’n tweetjes,.. . Eigenlijk allemaal heel dagelijkse dingen maar die kregen een andere dimensie doordat ze samen waren na een lange tijd mekaar niet gezien te hebben. Het was ook mooi meegenomen dat Sven er was voor de 16de verjaardag van Tom. Er was in ieder geval veel leven in huis tijdens die 14 dagen. Al was het niet enkel leute en plezier. Er is ook veel gewerkt geweest want in het Belgische universiteitssysteem wordt de paasvakantie nu eenmaal beschouwd als blok.
Het zou natuurlijk nog leuker geweest zijn als Silke er ook bij geweest was, maar het feit dat we wisten dat zij zich erg goed in haar vel voelde in Ghana maakte het gemis iets minder groot.
We hebben allemaal genoten van de gezamelijke maaltijden en de vertrouwde familiale dynamiek. Dan is het altijd weer even aanpassen als dat voorbij is. Voor ons ging dat nog omdat we met drie achter bleven maar Sven moest alleen terugkeren naar een leeg appartement. Op die momenten is de grote familie in België waar we kunnen op terug vallen, goud waard. Elk weekend was er wel ergens iets te doen waardoor zijn weekends wat gebroken werden : de viering van een verjaardag, een belangrijke sportmatch of gewoon een lekkere maaltijd. Sinds de start van de examenperiode zijn Annick en Geert zo gastvrij om Sven in hun gezin op te nemen. We zijn hen daar heel dankbaar voor. Het is voor ons zo geruststellend om te weten dat hij op tijd en stond (gezond) eet en zich omringd weet door mensen. Want anders zou de examenperiode nog langer lijken dan het is. Het is niet altijd gemakkelijk als ouders om zover verwijderd te zijn van je kinderen tijdens die veeleisende periodes. Het geeft zo een machteloos gevoel (al heb je als ouders altijd wel wat dat hulpeloze gevoel naar de studenten toe, we kunnen immers geen examens voor hen schrijven). Gelukkig moest Patrick op tijd van enkele weken twee keer naar België vliegen voor het werk (eind april en half mei) en heeft hij van die gelegenheden gebruik kunnen maken om langs te gaan bij Sven om hem een riem onder het hart te steken.
We duimen heel hard dat hij beloond gaat worden voor de meer doorgedreven inspanningen die hij geleverd heeft tijdens het tweede semester. Ondanks de serieuze wake-up call die hij in januari gekregen heeft, blijven wij ervan overtuigd dat hij die studies aankan! Het komt erop aan dat hij dit zelf ook gelooft!

Tom begint erg uit te kijken naar de grote vakantie (en de hereniging met zijn zus en broer).
Een deel van zijn examens zijn al achter de rug. Eind mei heeft hij, zoals in eerdere verslagen geschreven, deel genomen aan een international erkend examen van de Engelse taal en één van Engelse literatuur. Hij heeft het grootste deel van zijn paasvakantie moeten opofferen om zich hiervoor klaar te stomen. Het examen bestond uit verschillende delen verspreid over een hele week. Al bij al is het goed gegaan, al was hij soms gefrusteerd omdat hij te weinig tijd gehad had. Wij kunnen alleen maar toejuichen dat hij door hieraan deel te nemen wat extra examenervaring heeft opgedaan. Dat zal hem nog ten goede komen in de toekomst. De resultaten volgen pas tegen het einde van de zomervakantie.
Nu nog de herhalingstesten van Wiskunde en Frans van de stof van het hele jaar. Het is eerder uitzonderlijk dat een Franse school een dergelijke test afneemt. Maar ook hier kan ik dit initiatief alleen maar toejuichen.
In de week van 16 tot 20 juni gaan hij een week stage lopen bij het bedrijf Katoennatie (logistiek bedrijf). Eigenlijk heeft hij die stage, die verplicht is in het programma van de Franse school, al gedaan in Praag (bij bierproducent Staropramen). Hier wordt die stage echter een jaar later in het programma opgenomen dan in Praag, waardoor hij het een tweede keer moet doen. Erg vindt hij dit niet : een week meelopen in een bedrijf vindt hij spannender dan gewoon naar school gaan. Het zal hem de kans geven om de werking van de haven van Singapore van dichtbij te bekijken. Eerder uniek.
Op sportief vlak gaat het hem minder voor de wind op dit moment. Vorige week heeft hij tijdens een basketbalmatch een scheur opgelopen in het ligament van zijn enkel., nadat hij op een voet neergekomen was van een tegenstander. Gevolg : vier weken geen sport en twee maal per week kine. Een beetje een spijtig einde van zijn basketbal seizoen. Anderzijds heeft hij er alle belang bij de adviezen van de dokter goed op te volgen zodat hij volledig genezen zijn basketbal kamp in België kan aanvatten (tweede week van juli). Hij kijkt erg uit naar dat kamp omdat hij verder progressie wil maken. Hoewel hij vele uren getraind heeft het voorbije jaar, is hij wat gefrustreerd dat hij niet meer vooruitgegaan is. Het probleem is dat hij moest trainen met jongere kinderen omdat er te weinig kinderen van zijn leeftijd waren. We gaan de zomervakantie gebruiken om te kijken of we geen betere oplossing kunnen vinden voor volgend jaar.

Patrick hoopt van de komende zes weken, naast zijn drukke job, wat tijd te maken om zijn conditie terug wat op te krikken zodat hij meekan tijdens de wandelingen in de bergen met het gezin ☺. De spierscheur die hij in Australie opgelopen heeft, lijkt eindelijk geheeld. Het was een proces van lange adem. Tot nu toe had hij vooral in het water bewogen maar zaterdag heeft hij zich gewaagd aan een tennispartijtje en dat heeft hij zonder pijn kunnen uitspelen. Dat zijn heel positieve ontwikkelingen.
Op mijn verjaardag heeft Patrick me verrast met een dagje verlof. Een mooi verjaardagscadeau! Het was gezellig om met z’n tweetjes de stad in te trekken op een weekdag. Dan loopt je niet op de koppen in de shopping malls, kan je gemakkelijk een tentoonstelling meepikken en is het rustiger om een terrasje te doen. Wat mij betreft mag hij dat elk jaar doen (hint ☺).

Ikzelf ben de voorbije twee maanden met uiteenlopende dingen bezig geweest. Ik heb een voedingscursus gevolgd samen met enkele Belgische vriendinnen, ik ben bezig met een cursus die als doel heeft de communicatie te verbeteren, ik heb de functie van voorzitter aanvaard van de Blas (een sociale vereniging voor Belgen en Luxemburg in Singapore), ik probeer fysiek in orde te blijven door enkele sportmomenten in te bouwen in mijn week en blijf intussen zoeken naar een professionele activiteit die verenigbaar is met mijn rol als moeder van kinderen verspreid over de wereld. Dat blijft een moeilijk evenwicht.

Nog een ding wil ik jullie niet onthouden. Tom en ik zijn in mei naar een tentoonstelling geweest van ijssculpturen uit Harbin (China). Ze hebben enkele beeldhouwwerken naar Singapore gehaald. De tentoonstelling zelf was niet zo indrukwekkend als we gehoopt hadden maar het was wel grappig om even vanuit meer dan 30°C binnen te stappen in een ruimte waar de temperatuur -15°C was. Even waanden we ons in op skivakantie. Het was goed om onze sjaals en handschoenen eens terug boven te halen. We hebben die dus niet voor niets in onze container gestoken ☺.