Het hoofdstuk 'Praag' nog even afronden
Door: Els
28 Augustus 2013 | Tsjechische Republiek, Praag
Ik had gehoopt voor ons vertrek naar Singapore een verslagje te kunnen schrijven over het afsluiten in Praag en de daaropvolgende vakantie. Maar ik ben er niet in geslaagd. Tot de laatste minuut in België heb ik genoten van het samen zijn met onze kinderen, familie en vrienden en heb ik hard gewerkt om het appartement in België helemaal het 'onze' te maken. Sven zijn kamer moest nog geschilderd worden en voor het deel van onze verhuis dat naar België gestuurd werd (hoofdzakelijk het gerief van Silke en Sven, maar ook oa ons dubbel gastenbed waarvoor geen plaats meer was op de container naar Singapore) moest een plaats gevonden worden. Dat is allemaal gelukt. Ik kon dus met het gevoel vertrekken dat ik er alles aan gedaan had om het voor onze twee (in Belgie) achterblijvende kinderen zo aangenaam en gerieflijk mogelijk te maken. Nu is het aan hen. We hebben er vertrouwen in dat ze het met z'n tweetjes goed gaan doen. Wat niet wegneemt dat het voor ons als ouders een groot gemis zal zijn om vanaf nu al twee kinderen niet meer constant bij ons te hebben.
Maar eerst even terug naar de laatste weken Praag.
We waren niet met z'n allen samen. Verre van! Tom en ik waren 'the last standing'. Er was nog even sprake van dat hij de week van de verhuis een kamp zou doen in België maar ik was blij dat hij bij mij gebleven is. Het deed deugd het toch met iemand te kunnen delen. En het was meteen een voorproefje van wat het komende jaar zal brengen. En het gaf een goed gevoel. Hij is niet alleen fysiek heel erg veranderd het voorbije schooljaar. Hij heeft meer gevoel voor verantwoordelijkheid (misschien voor een stuk omdat we meer beroep op hem deden in afwezigheid van de twee oudsten) en heeft blijk gegeven van een grotere maturiteit. Zonder zijn speelsheid en creativiteit te verliezen. Want hij kan af en toe ook nog een groot kind zijn (en dat bedoel ik positief). Zijn examenresultaten pasten in dit plaatje. Hij heeft zijn lager humaniora afgesloten met een 'mention très bien' (een gemiddelde van 16). Iets om fier op te zijn!
Ook Sven heeft op dat vlak heel positief verrast door zijn baccalaureaat eveneens te halen met mention très bien! Onverhoopt maar daardoor ook extra zoet om te smaken! Het heeft zijn vertrouwen een grote boost gegeven en dat kan hij zeker gebruiken met het oog op de grote stap die hij eind september gaat maken : van het Franse systeem naar de Nederlandstalige Belgische universiteit, richting economie. Hij kijkt heel erg uit naar deze nieuwe stap, al vindt hij het een grote uitdaging om zijn sociaal leven weer helemaal van op nul op te starten. Hij voelde zich sociaal erg goed in Praag en hij had er goede vrienden. Gelukkig gaan er enkele van die vrienden ook in België studeren en begint zijn beste vriend zijn hogere studies in Rijsel. Dat is op drie kwartier trein van Gent. Gemakkelijk overbrugbaar. En hij heeft zijn zus waardoor hij er niet helemaal alleen voorstaat.
Hij heeft van zijn lange zomervakantie verbruik gemaakt om zijn spaarrekening te spijzen. Een kwestie van wat buffer op te bouwen voor het geval zijn maandelijks leefgeld onvoldoende zou blijken :-). Hij heeft gedurende 18 dagen keihard gewerkt in de horeca aan de Belgische kust als 'comis' (de borden op- en afdienen). Zijn respect voor de mensen die in de horeca werken is door deze ervaring alleen maar toegenomen, evenals het besef dat studeren je de kans geeft in minder repetitief en minder fysiek zwaar werk terecht te komen. Nu maar hopen dat hij dat besef vast houdt :-)
Silke heeft in haar tweede examen periode in juni betere resultaten gehaald dan in haar eerste examenperiode in januari. Voor ons was het zien van die stijgende lijn erg belangrijk. Ook voor haarzelf. Bovendien heeft een uitgebreid en interessant gesprek met een van haar professoren haar een extra boost gegeven om te blijven geloven in haar studiekeuze. Ze is dan ook met veel goede wil en moed aan haar tweede zit begonnen. Het is tot nu toe echter niet altijd eenvoudig geweest om die focus vast te houden. Het studeren op zich blijft een zware opdracht voor haar. Haar belangstelling voor 'de andere' en voor hetgeen rondom haar gebeurt, is zo groot dat ze haar eigen prioriteiten soms uit het oog verliest. Er is duidelijk nog een zoektocht aan de gang. We blijven haar steunen in die zoektocht omdat we nu eenmaal geloven in haar als persoon en in haar capaciteiten. Ze heeft zo een mooie persoonlijkheid. We wachten de resultaten af en bekijken het dan verder.
Met al dat schrijven over de studieresultaten, zou ik bijna onze gezinsvakantie vergeten. Hét topmoment van de voorbije maanden! De vakantie waar we allen zo naar uit gekeken hebben en die naar ons gevoel veel te snel voorbij is gevlogen. Vier dagen in een bed&breakfast in de buurt van Avignon/Nimes/Orange en tien dagen op onze berg in Gilette. Eigenlijk hadden ze ons zelfs op een klein eiland in een 'krot' mogen zetten, we zouden er nog van genoten hebben. Uitgebreid tijd om samen te zijn en bij te praten was hetgeen waar we het meeste behoefte aan hadden. Uiteraard hebben we ook mooie plaatsen bezocht, in de rivier gezwommen, een schitterende bergwandeling gemaakt, ... (we zijn nu eenmaal graag actief tijdens onze vakantie) maar het zou niet hetzelfde geweest zijn als we dit alles niet 'voltallig' zouden beleefd hebben.
Het was voor Patrick erg lastig om na de (intense) vakantie voor de zoveelste keer alleen naar Singapore te moeten vertrekken. Daar steeds alleen te moeten ontbijten, alleen te moeten thuis komen en alleen te moeten gaan slapen begon steeds zwaarder te wegen. Hij heeft zich een stuk opgeofferd om Tom de mogelijkheid te geven kampen te doen in Belgie en om mij de mogelijkheid te geven er te zijn voor Silke tijdens haar tweede zit (op de laatste week examens na) en voor Sven om zijn stekje in orde te maken. We zijn hem daar erg dankbaar voor. Maar het kon wat hem betreft niet snel genoeg 25 augustus zijn :-). Eerlijk gezegd kwam voor mij die datum met heel gemengde gevoelens dichterbij. Uiteraard keek ik er ook erg naar uit om terug dag in dag uit met Patrick samen te zijn, hem te steunen in zijn nieuwe functie en samen met mijn maatje te 'sparren'. Maar anderzijds betekende dat ook dat ik niet meer dag in dag uit met Silke en Sven kon samen zijn. Heel verwarrend en emotioneel lastig.
Maar intussen zijn we al 28 augustus : we zijn goed aangekomen na een vlotte vlucht, Patrick is blij met onze komst en maakt het ons zoveel mogelijk naar onze zin, Tom is super enthousiast over het gekozen huis en ziet het helemaal zitten om daar te wonen, Silke schrijft dapper verder aan haar laatste examens en Sven zorgt ervoor dat ze op tijd en stond eten krijgt.
Donderdag wordt de container geleverd en gaan we voor de zoveelste keer een nieuwe thuis trachten te creëren. En we hebben een hele grote motivatie om dat snel te doen : Silke en Sven komen op 4 september naar Singapore en ze blijven bij ons tot 21 september. Dat vooruitzicht geeft ons vleugels :-).
Maar eerst even terug naar de laatste weken Praag.
We waren niet met z'n allen samen. Verre van! Tom en ik waren 'the last standing'. Er was nog even sprake van dat hij de week van de verhuis een kamp zou doen in België maar ik was blij dat hij bij mij gebleven is. Het deed deugd het toch met iemand te kunnen delen. En het was meteen een voorproefje van wat het komende jaar zal brengen. En het gaf een goed gevoel. Hij is niet alleen fysiek heel erg veranderd het voorbije schooljaar. Hij heeft meer gevoel voor verantwoordelijkheid (misschien voor een stuk omdat we meer beroep op hem deden in afwezigheid van de twee oudsten) en heeft blijk gegeven van een grotere maturiteit. Zonder zijn speelsheid en creativiteit te verliezen. Want hij kan af en toe ook nog een groot kind zijn (en dat bedoel ik positief). Zijn examenresultaten pasten in dit plaatje. Hij heeft zijn lager humaniora afgesloten met een 'mention très bien' (een gemiddelde van 16). Iets om fier op te zijn!
Ook Sven heeft op dat vlak heel positief verrast door zijn baccalaureaat eveneens te halen met mention très bien! Onverhoopt maar daardoor ook extra zoet om te smaken! Het heeft zijn vertrouwen een grote boost gegeven en dat kan hij zeker gebruiken met het oog op de grote stap die hij eind september gaat maken : van het Franse systeem naar de Nederlandstalige Belgische universiteit, richting economie. Hij kijkt heel erg uit naar deze nieuwe stap, al vindt hij het een grote uitdaging om zijn sociaal leven weer helemaal van op nul op te starten. Hij voelde zich sociaal erg goed in Praag en hij had er goede vrienden. Gelukkig gaan er enkele van die vrienden ook in België studeren en begint zijn beste vriend zijn hogere studies in Rijsel. Dat is op drie kwartier trein van Gent. Gemakkelijk overbrugbaar. En hij heeft zijn zus waardoor hij er niet helemaal alleen voorstaat.
Hij heeft van zijn lange zomervakantie verbruik gemaakt om zijn spaarrekening te spijzen. Een kwestie van wat buffer op te bouwen voor het geval zijn maandelijks leefgeld onvoldoende zou blijken :-). Hij heeft gedurende 18 dagen keihard gewerkt in de horeca aan de Belgische kust als 'comis' (de borden op- en afdienen). Zijn respect voor de mensen die in de horeca werken is door deze ervaring alleen maar toegenomen, evenals het besef dat studeren je de kans geeft in minder repetitief en minder fysiek zwaar werk terecht te komen. Nu maar hopen dat hij dat besef vast houdt :-)
Silke heeft in haar tweede examen periode in juni betere resultaten gehaald dan in haar eerste examenperiode in januari. Voor ons was het zien van die stijgende lijn erg belangrijk. Ook voor haarzelf. Bovendien heeft een uitgebreid en interessant gesprek met een van haar professoren haar een extra boost gegeven om te blijven geloven in haar studiekeuze. Ze is dan ook met veel goede wil en moed aan haar tweede zit begonnen. Het is tot nu toe echter niet altijd eenvoudig geweest om die focus vast te houden. Het studeren op zich blijft een zware opdracht voor haar. Haar belangstelling voor 'de andere' en voor hetgeen rondom haar gebeurt, is zo groot dat ze haar eigen prioriteiten soms uit het oog verliest. Er is duidelijk nog een zoektocht aan de gang. We blijven haar steunen in die zoektocht omdat we nu eenmaal geloven in haar als persoon en in haar capaciteiten. Ze heeft zo een mooie persoonlijkheid. We wachten de resultaten af en bekijken het dan verder.
Met al dat schrijven over de studieresultaten, zou ik bijna onze gezinsvakantie vergeten. Hét topmoment van de voorbije maanden! De vakantie waar we allen zo naar uit gekeken hebben en die naar ons gevoel veel te snel voorbij is gevlogen. Vier dagen in een bed&breakfast in de buurt van Avignon/Nimes/Orange en tien dagen op onze berg in Gilette. Eigenlijk hadden ze ons zelfs op een klein eiland in een 'krot' mogen zetten, we zouden er nog van genoten hebben. Uitgebreid tijd om samen te zijn en bij te praten was hetgeen waar we het meeste behoefte aan hadden. Uiteraard hebben we ook mooie plaatsen bezocht, in de rivier gezwommen, een schitterende bergwandeling gemaakt, ... (we zijn nu eenmaal graag actief tijdens onze vakantie) maar het zou niet hetzelfde geweest zijn als we dit alles niet 'voltallig' zouden beleefd hebben.
Het was voor Patrick erg lastig om na de (intense) vakantie voor de zoveelste keer alleen naar Singapore te moeten vertrekken. Daar steeds alleen te moeten ontbijten, alleen te moeten thuis komen en alleen te moeten gaan slapen begon steeds zwaarder te wegen. Hij heeft zich een stuk opgeofferd om Tom de mogelijkheid te geven kampen te doen in Belgie en om mij de mogelijkheid te geven er te zijn voor Silke tijdens haar tweede zit (op de laatste week examens na) en voor Sven om zijn stekje in orde te maken. We zijn hem daar erg dankbaar voor. Maar het kon wat hem betreft niet snel genoeg 25 augustus zijn :-). Eerlijk gezegd kwam voor mij die datum met heel gemengde gevoelens dichterbij. Uiteraard keek ik er ook erg naar uit om terug dag in dag uit met Patrick samen te zijn, hem te steunen in zijn nieuwe functie en samen met mijn maatje te 'sparren'. Maar anderzijds betekende dat ook dat ik niet meer dag in dag uit met Silke en Sven kon samen zijn. Heel verwarrend en emotioneel lastig.
Maar intussen zijn we al 28 augustus : we zijn goed aangekomen na een vlotte vlucht, Patrick is blij met onze komst en maakt het ons zoveel mogelijk naar onze zin, Tom is super enthousiast over het gekozen huis en ziet het helemaal zitten om daar te wonen, Silke schrijft dapper verder aan haar laatste examens en Sven zorgt ervoor dat ze op tijd en stond eten krijgt.
Donderdag wordt de container geleverd en gaan we voor de zoveelste keer een nieuwe thuis trachten te creëren. En we hebben een hele grote motivatie om dat snel te doen : Silke en Sven komen op 4 september naar Singapore en ze blijven bij ons tot 21 september. Dat vooruitzicht geeft ons vleugels :-).
-
28 Augustus 2013 - 08:12
Claudia:
prachtig...ontroerend...overweldigend goed geschreven...TOP
liefs
we missen jullie al:):) -
28 Augustus 2013 - 08:45
Ilse En Ivan:
Beste Overloopjes,
Heel leuk om zo'n verslag te kunnen lezen en te horen dat nu alles min of meer onder controle is. Geniet van deze ervaring want het gaat snel.
Hou ons op de hoogte van jullie avonturen en ik verwacht daar natuurlijk ook mooie fotos bij.
Vele groetjes en hopelijk tot ziens (ergens, waar ook).
Ivan en Ilse, Wout en Lars -
28 Augustus 2013 - 09:56
Papie En Bonnie:
Wij blijven supporters van de eerste lijn!
Jullie blijven de grote favorieten in een niet altijd gemakkelijke wedstrijd!
Geniet van alles wat er komt, jullie geluk ligt in de eerste plaats in jullie eigen handen.
Daar kunnen wij alleen maar op zeggen: " goe bezig"!
dikke zoen aan alle VIJF, waar jullie ook verblijven !!!!! -
28 Augustus 2013 - 10:16
Pappie & Mammie Poot:
Proficiat voor je emotioneel verslag maar nog meer voor je intelligente analyse van jullie gezinssituatie in onze multiculturele wereld.
Ook wij zijn er gerust in dat alles op zijn " pootjes" zal vallen. Veel geluk in Singapore, zowel voor de familie als voor Patrick in zijn veeleisende job! -
28 Augustus 2013 - 10:38
Veronique H.:
MOOOOI verslag, zit ook een traantje weg te pinken...
geniet van wat komen gaat!
veel liefs,
Veronique -
28 Augustus 2013 - 13:41
Fam Ruben:
Wow!
Voor alle vijf succes, X -
28 Augustus 2013 - 15:32
Dirk Poot:
Wat kan ik hier schrijven dat nog niet gezegd is? Het is zeer... nagel-op-de-kop geschreven... Knap! En inderdaad ontroerend... -
28 Augustus 2013 - 22:58
Georges Demeestere:
Proficiat en dank voor het mooi geschreven verslag.
Ik ben oprecht fier op mijn Petekind, alsook op Patrick en hun drie kinderen.
Groetjes en tot wederzien in Knokke. Steeds welkom.
Georges
-
29 Augustus 2013 - 15:55
Ilse Hupko:
Leuk je verhaal te lezen Els en te constateren dat ik het niet alleen ben die het telkens emotioneel zwaar heeft iemand in een ander land achter te laten , ook al is het maar een uurtje vliegen van Praag.
Een paar weekjes doorbijten, enkele traantjes wegpinken, en dan zie je weer helemaal in wat een voordeel dat je je kinderen biedt door er echte wereldburgers van te maken en hun Belgische oogkleppen weg te nemen...Ik ben er zeker van dat je je weer door leuke mensen omringt en dat het een super ervaring wordt!
Als we eens in de buurt passeren :-) , komen we zeker langs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
