Het was weer gezellig!
Door: Els
27 Januari 2013 | Tsjechische Republiek, Praag
Hoewel de kerst- en nieuwjaarsdagen ons nog vers in ons geheugen liggen, moeten we toch vaststellen dat de eerste maand van het nieuwe jaar al weer bijna voorbij is.
Silke is daar heel blij om. Dat betekent dat haar eerste examenperiode aan de universiteit achter haar ligt en dat ze de komende twee weken kan ontspannen en kan genieten van een welverdiende vakantie.
Voor Patrick betekent dat echter dat zijn vertrek naar Azië maar zes weken meer verwijderd ligt en dat de spanning de komende weken alleen maar zal toenemen.
Die tegenstrijdigheid tussen ontspanning voor de ene en spanning voor de andere speelde ook heel erg tijdens onze kerstvakantie. Toen hadden wij met z’n vieren vakantie, terwijl Silke haar examens moest voorbereiden. Met die situatie omgaan is voor haar een hele grote uitdaging gebleken! Ze was zo blij dat we er waren en ze wilde, zoals vroeger, zoveel mogelijk mee genieten van de warme en intense sfeer die zo kenmerkend is voor de eindejaarsperiode. Maar voor het eerst in haar leven en als enige van het gezin moest zij zich hiervan losrukken om ‘eenzaam en alleen’ aan haar bureau te gaan zitten. Begrijpelijk dat dit niet gemakkelijk was. Op dat vlak is Silke blij dat Sven haar volgend jaar vervoegd in Gent waardoor ook hij tijdens de eindejaarsperiode zal moeten studeren. Aangezien gedeelde smart maar halve smart is, zal dit een positief effect hebben op Silke ☺.
We hebben geprobeerd om, samen met haar, een goed evenwicht te vinden tussen momenten waarbij ze kon genieten van het samen zijn met ons, de familie en vrienden en momenten waarbij ze zich moest terugtrekken. We hebben verschillende keren bij haar op het appartement geslapen zodat ze er niet alleen moest zijn. Anderzijds konden we moeilijk met z’n vijven gedurende twee weken op het appartement zitten omdat zij moest studeren. De jongens en Patrick hadden immers ook recht op vakantie. Gelukkig konden we op de momenten dat wij niet in Gent waren rekenen op de waardevolle hulp van mijn ouders. Zij hebben Silke dan bij hen opgevangen waardoor ze op tijd en stond haar eten had en tussendoor ook iemand had om tegen te praten. Haar kotgenoten studeerden immers allemaal thuis. Silke voelde zich hier zo goed bij dat ze uiteindelijk de hele examenperiode bij hen is gebleven. Voor ons een onbetaalbare, mentale hulp! Zo moesten we ons niet constant afvragen (eens terug in Praag) of ze het wel trok, of ze voldoende tijd nam om te eten en te slapen, of het goed zat met de moraal, ,… Zo hadden we voortdurend een vinger aan de pols. We kunnen hen hiervoor niet genoeg danken.
Ondanks deze voor ons nieuwe situatie, hebben we weer volop genoten van de gezelligheid van de kerstperiode. We hebben kunnen bijpraten met ouders, (schoon)broers en (schoon)zussen. Het blijft leuk om de evoluties te zien en te volgen van onze neefjes en nichtjes. Eigenlijk is dat verkleinwoord langs mijn kant niet echt op zijn plaats. De neven en nichten zijn ons intussen ruim boven ons hoofd gegroeid en de eerste neef is afgestudeerd en aan het werk. We hebben tijd kunnen doorbrengen met onze goede vrienden uit onze verschillende bestemmingen. We hebben de 70ste verjaardag van mijn schoonvader en de 80ste verjaardag van tante Lieve gevierd. En…we hebben onze dochter voor twee weken dichtbij ons gehad.
Eens terug in Praag moest iedereen weer terug naar de orde van de dag. Voor Tom betekende dat naar school gaan en gemiddeld vier keer per week naar de basketball training. Voor Sven betekende dat zich verder goed voorbereiden op zijn bac examens in juni en tegelijkertijd nog genieten van het samen zijn met zijn vrienden. Ze zijn momenteel ook volop bezig met het voorbereiden van hun ‘bal de terminal’ dat half februari doorgaat. Voor Patrick betekende dat aan de slag gaan met zijn opvolger om zijn vertrek hier zo goed mogelijk voor te bereiden, nog allerlei opgestarte projecten afwerken en tegelijkertijd beginnen met het inwerken in de materie waar hij in Azië mee geconfronteerd zal worden. Voor mij betekende dat eerst weer even (emotioneel) afscheid nemen van het heerlijke gevoel om voltallig te zijn als gezin en dan mee op de kar springen om alles zodanig te plannen en te organiseren dat de komende maanden zo vlot als mogelijk zullen verlopen. Daar waar we eind vorig jaar het hele Singapore verhaal (eens de beslissing genomen was) nog een beetje voor ons uitschoven, is dat nu niet meer mogelijk. Er is te veel te regelen, dat we wel verplicht zijn er vanaf nu meer mee bezig te zijn. Zo liggen alle vluchten voor de komende maanden intussen vast, verdiepen we ons meer en meer in de administratieve gevolgen van deze nieuwe overzeese verhuis (zowel voor wij die gaan als voor Silke en Sven die in België blijven), zoeken we oplossingen voor de auto, moet er verblijf geregeld worden voor Patrick tijdens zijn eerste maanden alleen in Singapore,…
De voorbije week hebben we heel wat van die activiteiten terug ‘on hold’ moeten zetten omdat een virus Tom, Sven en mezelf heeft kleingekregen. Patrick was de enige die zich staande heeft weten houden. Voldoende rust en de nodige medicatie hebben er ons terug bovenop geholpen waardoor morgen iedereen terug aan de slag kan.
Zoals eerder gezegd is Silke sinds vrijdag klaar met haar examens. Op dit moment vertoeft ze in London, waar ze enkele Praagse vriend(inn)en opzoekt die daar studeren. Donderdag verwachten we haar hier in Praag voor een tiental dagen onbezorgde vakantie thuis. Helemaal onbezorgd zal het niet zijn omdat de schrik voor haar resultaat wel een beetje in haar achterhoofd zal blijven hangen. Ze vindt het moeilijk om haar examens in te schatten. Er waren heel wat multiple choice examens. We wachten dus rustig de resultaten af en zullen dan samen met haar een evaluatie maken en proberen bijsturen waar nodig.
Eerst maar even genieten van het samen zijn!
Silke is daar heel blij om. Dat betekent dat haar eerste examenperiode aan de universiteit achter haar ligt en dat ze de komende twee weken kan ontspannen en kan genieten van een welverdiende vakantie.
Voor Patrick betekent dat echter dat zijn vertrek naar Azië maar zes weken meer verwijderd ligt en dat de spanning de komende weken alleen maar zal toenemen.
Die tegenstrijdigheid tussen ontspanning voor de ene en spanning voor de andere speelde ook heel erg tijdens onze kerstvakantie. Toen hadden wij met z’n vieren vakantie, terwijl Silke haar examens moest voorbereiden. Met die situatie omgaan is voor haar een hele grote uitdaging gebleken! Ze was zo blij dat we er waren en ze wilde, zoals vroeger, zoveel mogelijk mee genieten van de warme en intense sfeer die zo kenmerkend is voor de eindejaarsperiode. Maar voor het eerst in haar leven en als enige van het gezin moest zij zich hiervan losrukken om ‘eenzaam en alleen’ aan haar bureau te gaan zitten. Begrijpelijk dat dit niet gemakkelijk was. Op dat vlak is Silke blij dat Sven haar volgend jaar vervoegd in Gent waardoor ook hij tijdens de eindejaarsperiode zal moeten studeren. Aangezien gedeelde smart maar halve smart is, zal dit een positief effect hebben op Silke ☺.
We hebben geprobeerd om, samen met haar, een goed evenwicht te vinden tussen momenten waarbij ze kon genieten van het samen zijn met ons, de familie en vrienden en momenten waarbij ze zich moest terugtrekken. We hebben verschillende keren bij haar op het appartement geslapen zodat ze er niet alleen moest zijn. Anderzijds konden we moeilijk met z’n vijven gedurende twee weken op het appartement zitten omdat zij moest studeren. De jongens en Patrick hadden immers ook recht op vakantie. Gelukkig konden we op de momenten dat wij niet in Gent waren rekenen op de waardevolle hulp van mijn ouders. Zij hebben Silke dan bij hen opgevangen waardoor ze op tijd en stond haar eten had en tussendoor ook iemand had om tegen te praten. Haar kotgenoten studeerden immers allemaal thuis. Silke voelde zich hier zo goed bij dat ze uiteindelijk de hele examenperiode bij hen is gebleven. Voor ons een onbetaalbare, mentale hulp! Zo moesten we ons niet constant afvragen (eens terug in Praag) of ze het wel trok, of ze voldoende tijd nam om te eten en te slapen, of het goed zat met de moraal, ,… Zo hadden we voortdurend een vinger aan de pols. We kunnen hen hiervoor niet genoeg danken.
Ondanks deze voor ons nieuwe situatie, hebben we weer volop genoten van de gezelligheid van de kerstperiode. We hebben kunnen bijpraten met ouders, (schoon)broers en (schoon)zussen. Het blijft leuk om de evoluties te zien en te volgen van onze neefjes en nichtjes. Eigenlijk is dat verkleinwoord langs mijn kant niet echt op zijn plaats. De neven en nichten zijn ons intussen ruim boven ons hoofd gegroeid en de eerste neef is afgestudeerd en aan het werk. We hebben tijd kunnen doorbrengen met onze goede vrienden uit onze verschillende bestemmingen. We hebben de 70ste verjaardag van mijn schoonvader en de 80ste verjaardag van tante Lieve gevierd. En…we hebben onze dochter voor twee weken dichtbij ons gehad.
Eens terug in Praag moest iedereen weer terug naar de orde van de dag. Voor Tom betekende dat naar school gaan en gemiddeld vier keer per week naar de basketball training. Voor Sven betekende dat zich verder goed voorbereiden op zijn bac examens in juni en tegelijkertijd nog genieten van het samen zijn met zijn vrienden. Ze zijn momenteel ook volop bezig met het voorbereiden van hun ‘bal de terminal’ dat half februari doorgaat. Voor Patrick betekende dat aan de slag gaan met zijn opvolger om zijn vertrek hier zo goed mogelijk voor te bereiden, nog allerlei opgestarte projecten afwerken en tegelijkertijd beginnen met het inwerken in de materie waar hij in Azië mee geconfronteerd zal worden. Voor mij betekende dat eerst weer even (emotioneel) afscheid nemen van het heerlijke gevoel om voltallig te zijn als gezin en dan mee op de kar springen om alles zodanig te plannen en te organiseren dat de komende maanden zo vlot als mogelijk zullen verlopen. Daar waar we eind vorig jaar het hele Singapore verhaal (eens de beslissing genomen was) nog een beetje voor ons uitschoven, is dat nu niet meer mogelijk. Er is te veel te regelen, dat we wel verplicht zijn er vanaf nu meer mee bezig te zijn. Zo liggen alle vluchten voor de komende maanden intussen vast, verdiepen we ons meer en meer in de administratieve gevolgen van deze nieuwe overzeese verhuis (zowel voor wij die gaan als voor Silke en Sven die in België blijven), zoeken we oplossingen voor de auto, moet er verblijf geregeld worden voor Patrick tijdens zijn eerste maanden alleen in Singapore,…
De voorbije week hebben we heel wat van die activiteiten terug ‘on hold’ moeten zetten omdat een virus Tom, Sven en mezelf heeft kleingekregen. Patrick was de enige die zich staande heeft weten houden. Voldoende rust en de nodige medicatie hebben er ons terug bovenop geholpen waardoor morgen iedereen terug aan de slag kan.
Zoals eerder gezegd is Silke sinds vrijdag klaar met haar examens. Op dit moment vertoeft ze in London, waar ze enkele Praagse vriend(inn)en opzoekt die daar studeren. Donderdag verwachten we haar hier in Praag voor een tiental dagen onbezorgde vakantie thuis. Helemaal onbezorgd zal het niet zijn omdat de schrik voor haar resultaat wel een beetje in haar achterhoofd zal blijven hangen. Ze vindt het moeilijk om haar examens in te schatten. Er waren heel wat multiple choice examens. We wachten dus rustig de resultaten af en zullen dan samen met haar een evaluatie maken en proberen bijsturen waar nodig.
Eerst maar even genieten van het samen zijn!
-
27 Januari 2013 - 23:11
Zus An:
Ook voor ons was het weer even intens genieten van jullie aanwezigheid in België. En al hoewel je de bloemen, die dienen als versiering in het restaurant, met veel geste cadeau doet aan Tante Lieve, zijn wij over het algemeen toch fier op ons zusje en haar familie. Dikke zoen aan allen. -
27 Januari 2013 - 23:19
Papie En Bonnie:
Ook wij hebben met volle teugen genoten van alle bijeenkomsten en vieringen !!
De kinderen en kleinkinderen geven ons ontzettend veel vreugde .
Maar we beseffen ook heel goed dat er weer een heel spannende en moeilijke periode op jullie alle 5 afkomt, maar we zijn er zeker van dat jullie dat op de beste mannier zullen doorkomen !
Samen sterk, zelfs meer dan 1.000 km van mekaar !!!
-
27 Januari 2013 - 23:48
Bieke:
Blijvend respect, Els! Goede moed! -
28 Januari 2013 - 09:57
Pappie En Mammie:
Alweer een mooi verslag van de voorbije periode, aangevuld met mooie foto's Altijd een plezier om te lezen.
we wachten ook met spanning naar het behaalde resultaat.Geniet met volle teugen van de familiereünie. Tot binnenkort! -
28 Januari 2013 - 18:08
Georges:
Oprechte dank voor het mooi verslag en de foto's.
Groetjes,
Georges -
28 Januari 2013 - 18:31
Jan De Brandt:
Beste Overloopjes,
Fijn en leuk verslag. Heel herkenbaar...onze kinderen worden groot en zelfstandig !!!
Wens jullie een mooi jaar en het allerbeste daar in Singapore binnenkort.
De De Brandtjes -
29 Januari 2013 - 19:39
Christel:
Overloopjes: waar zijn jullie nu : het wordt steeds ingewikkelder :-)
Groetjes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
