Hoe onvoorspelbaar kan het leven zijn
Door: Els
06 November 2012 | Tsjechische Republiek, Praag
Zoals gezegd in het vorige verslag, begon op 20 september onze nieuwe levensfase. Die dag zijn Silke en ik met de auto volgeladen naar België gereden om de verbouwing aan de badkamer van het appartement af te werken en Silke er te installeren voor haar eerste jaar aan de universiteit.
Van het weekend tussen haar introductiedag aan de universiteit en de eerste lesdag hebben we bovendien gebruik gemaakt om met z’n tweetjes naar Parijs te trekken. We hadden haar 18de verjaardag (die eind september viel) nog in Praag gevierd met het hele gezin maar dit was nog een extra verrassing. Het was een heel gezellig weekend. We hadden geluk met het weer en hebben dus heerlijk kunnen rondstruinen in de kleine straatjes van Parijs. We zijn als koninginnen ontvangen door Sofie en haar gezin (vrienden uit Praag die deze zomer naar Parijs verhuisd zijn). En Silke heeft eindelijk een vriendin van Shanghai teruggezien die ze allang terug wilde zien maar waarmee het nog niet gelukt was. We hebben ons moeten reppen om alles af te krijgen in het appartement voor ik terug naar Praag moest vertrekken (vooral omdat de stielmannen ons weer eens in de steek gelaten hebben) maar uiteindelijk is het gelukt en kon ik Silke achterlaten in een gezellige woonomgeving.
Ondertussen moesten Patrick en de jongens het hier in Praag met z’n drietjes zien te rooien. Dat is blijkbaar goed gelukt, al vond Tom het een beetje saai dat er niemand thuis was als hij van school kwam. Ja, op dat vlak zijn ons kinderen door onze levensstijl natuurlijk wat verwend.
Maar zoals er aan alles voor- en nadelen verbonden zijn, heeft onze levensstijl dan weer als nadeel dat onze kinderen vroeger dan de meeste kinderen van hun leeftijd op hun eigen benen moeten staan. De overgang voor Silke van ‘het beschermde nest’ naar ‘het alleen wonen zonder wekelijks naar huis te kunnen terugkeren en voor alles zelf te moeten zorgen’ (boodschappen doen, koken, wassen, strijken, kuisen, …) is heel groot en niet te onderschatten. Het is zoeken naar een nieuw ritme, naar een nieuwe structuur en het vraagt enorm veel zelf-discipline. Gelukkig kan ze rekenen op de morele en fysieke steun van onze ouders, broers en zussen. Wij zijn hen daar heel dankbaar voor. Maar dan nog is het voor haar een grote opdracht.
Er is immers ook het aspect dat ze nog nooit in België gewoond heeft en er dus geen uitgebreide vriendenkring heeft. Daar moet ze nog aan bouwen en dat loopt minder vlot dan ze in het international milieu gewoon is. Als wij ergens in een nieuwe bestemming aankomen, zijn we altijd omringd door andere expats die weten wat het is om ergens nieuw aan te komen en niets of niemand te kennen. Dan worden we onmiddellijk aangesproken en op weg geholpen. De vriendschappen gaan sneller verdiepen omdat iedereen in dezelfde situatie zit, nl geen familie in de buurt. Dat ligt nu in België voor Silke anders. Daar zit niemand op haar te wachten. De meeste medestudenten wonen al heel hun leven in België en hebben hun vrienden vanuit hun school, scouts of sportclub. Zij hebben minder behoefte aan nieuwe contacten. Bovendien keren ze minstens wekelijks naar huis terug. Silke moet dus veel meer actief op zoek gaan naar die contacten dan ze gewoon is. We hebben er alle vertrouwen in dat het goed komt. Het heeft alleen wat meer tijd nodig.
En dan is er nog de aanpassing aan de studies zelf : het onpersoonlijke karakter van een universiteit, het hogere ritme, de grotere groepen, het zelfstandiger werken. Wat ons heel gelukkig stemt is Silke haar enthousiasme over de leerstof. Ze vindt de lessen super interessant en ze gaat er graag naartoe. Dat betekent dat ze inhoudelijk de juiste keuze heeft gemaakt door voor pedagogische wetenschappen te kiezen. Als ze het nu ook kan opbrengen om voldoende tijd aan haar bureau te spenderen om zich de stof echt eigen te maken, dan komt het goed.
Wij proberen haar van op afstand zoveel mogelijk te steunen in haar avontuur en haar zoektocht. De sociale media zijn hierbij een heel handig middel (nochtans vloeken we ook dikwijls op de sociale media omdat ze zoveel aandacht van ons kinderen opeisen).
Tegelijkertijd doen we hard ons best om haar los te laten. Dat is een fase waar elke ouder door moet maar gemakkelijk is het niet. En je kan je er ook niet echt op voorbereiden. De emoties errond overvallen je soms op de meest onverwachte momenten. Ook wij hebben dus tijd nodig ☺.
En wij maar denken dat het wennen aan de nieuwe levensfase onze grootste uitdaging van oktober 2012 ging worden. Dat was zonder de KBC gerekend!
Zij hadden uitgerekend oktober 2012 uitgekozen als de maand waarin de nieuwe strategie zou aangekondigd worden. Meer bepaalde de tweede week van oktober. Op maandag werden de nieuwe strategie bekendgemaakt in een persconferentie. Die hield een herstructurering in van het directieniveau. Er werd meteen bij verteld dat iedereen op wie de herstructurering impact zou hebben, op dinsdag telefonisch zou gecontacteerd worden. Zo wisten we op maandag dat Patrick op dinsdag een telefoon zou krijgen.
We maakten ons daarover niet te veel zorgen. Een positiewissel voor Patrick binnen CSOB in Tsjechië lag in de lijn der verwachtingen.
ENORM groot was dan ook onze verbazing toen bleek dat KBC Brussel Patrick vanaf 1 april terug wil inzetten … in Azië … als general manager Asia Pacific. Met als uitvalsbasis Singapore! Dit kwam voor ons totaal onverwacht! Toen we twee jaar geleden vertrokken uit Shanghai waren we er rotsvast van overtuigd dat onze toekomst zich uitsluitend in Europa zou afspelen. En we waren daar heel gelukkig mee gezien onze gezinssituatie. En nu werden we plots met deze vraag (?) geconfronteerd, amper tien dagen nadat Silke naar België vertrokken was. Het was voor ons als gezin zowat de slechtst mogelijke timing die je je kon voorstellen.
Bovendien moesten we binnen de 48u beslissen want alle 50 directie
wijzigingen moesten op de vrijdag van diezelfde week gecommuniceerd worden binnen de KBC groep. De stress en de emoties waren enorm. Voor het eerst hebben we onze kinderen onmiddellijk in het beslissingsproces betrokken. Niet abnormaal gezien hun leeftijd maar we hadden geen andere keuze gezien de korte bedenkingsperiode die ons gegund was. We zijn onder de indruk geweest van de maturiteit en flexibiliteit die zij aan de dag gelegd hebben. Ondanks hun emoties, waren ze in staat vrij nuchter de situatie te analyseren.
Enkele van hun overwegingen :
- niet gaan zou een gemiste kans zijn;
- het maakt niet veel verschil of jullie in Praag of in Singapore wonen, wij moeten toch ons eigen leven beginnen opbouwen;
- ik heb vrienden die in Canada studeren. Die zitten ook ver van hun ouders en hebben geen familie zoals wij in de buurt waarop ze kunnen terugvallen;
- dit is een mooie uitdaging voor papa;
- er zijn toch genoeg mogelijkheden om de communicatie open te houden;
- misschien komt het er dan toch nog van om als gezin naar Australië op vakantie te gaan ☺
De steun van de kinderen was voor ons essentieel. Maar zelfs dan vraag je je als ouder af hoever je gaat in het stretchen van je gezin. De gesprekken met onze eigen ouders waren op dat vlak zeer waardevol voor ons in ons denkproces.
Ons hele beslissingsproces uit de doeken doen zou ons te ver leiden (dan geraakt mijn verslag nooit af) want naast de familiale situatie, moesten we uiteraard ook rekening houden met de economische situatie, de bedrijfssituatie en de gevolgen op langere termijn voor Patrick zijn verdere professionele loopbaan.
We hebben uiteindelijk aan de bank laten weten dat we de uitdaging aangaan. We zijn er ons van bewust dat het niet altijd een gemakkelijke weg zal zijn (maar welke levensweg is dat wel?). We zullen weer een hele periode gescheiden worden als gezin en als koppel : Patrick wordt vanaf 1 april 2013 in Singapore verwacht (en misschien zelfs al eens in het eerste kwartaal van 2013), ik blijf met de jongens in Praag om het schooljaar af te werken (voor beiden een examenjaar), terwijl Silke haar eerste jaar universiteit afwerkt in België. We hopen dat onze banden stevig genoeg zijn om die periode te doorworstelen om dan nadien als twee teams verder te gaan: Silke en Sven samen in België en Tom, Patrick en ik in Singapore.
We zullen wel met pijn in het hart vertrekken uit Praag. We wonen hier graag. Het is een mooie en beheersbare stad. We voelen ons goed in ons huis. We beginnen ons iets beter te kunnen uitdrukken in het tsjechisch. Tom heeft nu eindelijk een basketcoach die goed Engels spreekt waardoor hij niet meer alleen met zijn ogen moet leren. Er is veel en mooie natuur. Dat hebben we weer eens gemerkt tijdens een leuk weekend met een aantal Belgische gezinnen in Boheems Zwitserland. En voor Patrick was er op dat vlak ook de beklimming van de hoogste berg in Tsjechië met zijn hele team.
Anderzijds is wonen in een Engelstalige omgeving een verademing na meer dan tien jaar in landen waar we de taal nooit volledig onder de knie kregen. Tom zal er niet alleen zijn coach verstaan maar zal er ook kunnen communiceren met zijn medespelers. Het opent misschien ook meer perspectieven voor mijn activiteiten. De Franse school van Singapore is van een zeer hoog niveau waardoor Tom meer uitgedaagd zal worden dan hier. En niet te vergeten … Patrick zal er een toffe en veelzijdige functie kunnen uitoefenen die hem zal verrijken.
Zoals ik eerder al zei, aan alles zijn voor- en nadelen. Als we erin slagen te focussen op de voordelen, zal het wel loslopen zeker ☺.
Na die intensieve weken, hebben we van de vakantie van de jongens gebruik gemaakt om voor enkele dagen naar Berlijn te rijden. Het was leuk om ons even onder te dompelen in de uitgebreide geschiedenis van die stad. We hebben er oa een dag rondgefietst met een gids waarbij de Berlijnse muur centraal stond. Het is een zeer levendige stad met knappe moderne archtectuur. Uiteraard mochten de klassiekers als de Reichstag, de Brandenburger Tor, het herdenkingsmonument voor de Joden, de TV toren niet op het programma ontbreken. Het weer was drie van de vier dagen zonnig maar wel erg koud. Van de vierde dag hebben we een museumdag moeten maken door de aanhoudende regen.
Tijdens onze terugrit hadden we nog een hoogtepunt om naar uit te kijken, nl enkele dagen in Praag met z’n vijven! Silke is voor vijf dagen kunnen overkomen. Met dank aan Allerheiligen en Allerzielen! Ze moet ervan profiteren nu het nog slechts een uurtje vliegen is zonder jetlag. Het was leuk om weer even voltallig te zijn en uitgebreid te kunnen bijpraten met Silke over haar ervaringen tijdens haar eerste weken. Voor haar was het ook een gelegenheid om enkele van haar vrienden terug te zien die toevallig ook voor even in Praag waren. Het afscheid komt na dergelijke intensieve dagen altijd te vroeg. Maar we hebben allen onze batterijen kunnen opladen en vliegen er nu in tot aan Kerst. Dan zijn wij het die haar en de familie vervoegen in België. Wij kijken er al naar uit.
-
06 November 2012 - 10:20
Van Roey Paul En Annette:
Inderdaad , het leven zit vol verassingen!!
We hadden het nieuws al vernomen door M&B!
Good luck! Go for it!!
Dikke zoenen.
Tante Annette en Nonkel Paul. -
06 November 2012 - 10:39
Bieke:
Toch eventjes sprakeloos! Wat een wending! Respect hoor. -
06 November 2012 - 11:16
Elly:
Je verslag is nu super gelukt! Wat is jullie gezin toch een geoliede machine!! Good luck, het wordt vast geweldig en met Silke en Sven gaat het ook helemaal goed komen! Liefs, Elly & Lars -
06 November 2012 - 11:39
Dirk:
Waauw, alweer een mooi verslag... Helder en gestructureerd bovendien ook ! ;-)
Wij (ik) blijven natuurlijk Silke steunen indien nodig hé Els.
Dikke kus -
06 November 2012 - 11:53
Katelijne:
Els, ongeloofelijk hoe jullie als hecht gezin al die dingen aanpakken. Telkens opnieuw gaan jullie er weer voor. Echt knap!
Mocht Silke zin hebben is ze altijd welkom bij ons!
Liefs,
Katelijne en Marc
-
06 November 2012 - 17:04
Sofie:
Gelezen en goedgekeurd, leuk de foto's te zien!!
Groetjes !! -
16 November 2012 - 14:31
Annemarieke:
Jeetje Els, ik lees dit nu pas. Op de een of andere manier was deze mail in mijn trash terecht gekomen.... gek! Wat zijn jullie door een onwijs moeilijke tijd gegaan! Jeetje, alles komt dan altijd tegelijk! We moeten snel weer eens bellen om bij te kletsen!!!! Veel groetjes aan jullie allemaal!! Annemarieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley