Nu is de zomer echt voorbij!

Na die heerlijke Indian summer en het zakken van de temperatuur met meer dan 10° op één dag, kunnen we niet meer om de realiteit heen : het einde van de zomer is aangekomen. Hoog tijd dus om even terug te blikken op het tweede deel van de zomervakantie en de start van het nieuwe schooljaar.

In de eerste helft van augustus is de familie Van Overloop – Poot gedurende een week uitgezwermd over Europa : Tom was op kamp in Zwitserland met Thomas, Sven was in Spanje op kamp met Ewout, Silke heeft met Liesje Italië onveilig gemaakt terwijl Patrick en ik een weekje rondtrokken in Noorwegen. Het was heerlijk om eens even enkel met z’n tweetjes te zijn (met onze opgroeiende en laat opblijvende kinderen is dat immers niet meer evident) en ondertussen een prachtige land te ontdekken. Een heel land is veel gezegd. We hebben op dat weekje tijd maar een klein deeltje van Noorwegen leren kennen. Maar het was een prachtig deel met veel natuur (fjorden, bergen, gletsjers, uitgestrekte weilanden, …) maar ook kleine gezellige dorpjes en stadjes. Wat het weer betreft hebben we alle uitersten gezien : van zon over bewolking naar regen en zelfs sneeuw. Maar het is zoals de Noren zeggen : ‘there is no bad weather, only bad clothes’. Gelukkig waren we op dat vlak goed voorzien en hebben we geen kou gehad. Mede door de relaxte manier van leven van de Noren, is het een zeer ontspannende vakantie geworden.

De kinderen zijn alle drie veilig en enthousiast terug gekeerd van hun respectievelijke kampen. Weer een mooie ervaring en veel facebook-vrienden rijker. Voor Sven had de heenweg wel een stuk langer geduurd dan voorzien doordat de buschauffeur een dronken man die de autostrade wilde oversteken had aangereden met zijn spiegel. De buschauffeur werd onmiddellijk vrijgepleit van schuld door de politie maar de herstelling van de spiegel heeft enkele uren geduurd. Het geduld van de jongeren is daar dus wat op de proef gesteld, al waren wij al lang blij dat er niets ernstiger gebeurd was. Gelukkig sta je bij het boeken van kampen niet te veel stil bij alle mogelijke risico’s. Anders zouden de kinderen de kans niet krijgen hun levenservaring te verrijken met deelname aan dergelijke kampen.

Eens iedereen terug op Belgisch grondgebied, hebben we uiteraard van de gelegenheid gebruik gemaakt om familie en vrienden op te zoeken. Na al die jaren in het buitenland, met wisselende woonomgevingen en wisselende vriendenkring, blijft dat voor ons een hele waardevolle periode, waarin we terug kunnen keren naar onze basis, naar de mensen die ons al jaren kennen en bij wie we volledig onszelf kunnen zijn. Jammer genoeg hebben we altijd te weinig tijd om iedereen de aandacht en de tijd te geven die we zouden willen. Dat is en blijft een frustratie telkens als we terug vertrekken uit België na een vakantie.
Patrick had dit jaar al helemaal dat gevoel, want hij is maar een weekendje in België kunnen blijven. De plicht riep immers na twee weken gezinsvakantie en een weekje Noorwegen met zijn vrouwtje. De twee weken alleen in Praag leken hem eindeloos te duren en hij was er dan ook niet rouwig om dat de zomervakantie op zijn einde liep. Dat betekende immers dat iedereen weer samen thuis in Praag was. Toch nog voor een jaar…

De start van het nieuwe schooljaar was voor ons toch wel wat speciaal. We zijn er ons immers van bewust dat het het laatste schooljaar is dat onze drie kinderen samen starten op dezelfde school. Toch als alles normaal verloopt en Silke (zoals verwacht) op het einde van dit schooljaar haar Bac haalt en klaar zal zijn voor het grotere werk. Dat zal immers hoogstwaarschijnlijk niet in Tsjechië zijn.
De eerste maand hebben al duidelijk aangetoond dat het ritme Voor Silke dit jaar zeer hoog zal liggen. Elke week krijgen ze een toets voorgeschoteld ‘type bac’. Op die manier maken ze van elk vak minstens vier van dergelijke toetsen. Naargelang de belangrijkheid van het vak betekent dat een toets van twee, drie of vier uur opeenvolgend. Bovendien worden er twee weken bac blanc georganiseerd. Dan moeten ze in één week een toets bac afleggen van al hun vakken. Zoals dat ook zal gebeuren op het einde van het jaar als het ‘voor echt’ is. Dergelijke voorbereiding zou hen in ideale omstandigheden moeten voorbereiden op het eindexamen maar het betekent ook dat de druk het hele jaar door hoog zal zijn. Het heeft bij Silke enkele weken geduurd om zich hiervan bewust te worden. Maar we zien nu duidelijk dat ze op een hoger werkritme is overgeschakeld. Nu is het kwestie van volhouden.

Sven is gestart met zijn voorlaatste jaar. Hij heeft dus ook enkele vakken af te leggen voor de bac. Hij heeft voor de economische richting gekozen zoals Silke omdat die hem meer interesseert dan de wetenschappelijke of literaire richting (er zijn in het Franse systeem maar die mogelijke richtingen waarvoor je kan kiezen). Het programma is wel wat hervormd ten opzichte van het programma van Silke. Het is nog niet helemaal duidelijk hoe die hervormingen zich gaan vertalen in de bac. Dat wordt een element van onzekerheid waarmee hij zal moeten omgaan. Al mag het voor hem normaal gezien geen probleem zijn.

Tom is gestart met het tweede middelbaar. Hij heeft het meeste uren les van de drie omdat hij nogal wat optievakken bijneemt zoals Latijn en Tsjechisch. Daardoor heeft hij lange dagen school (tweemaal tot half zes en tweemaal tot half vijf). Maar hij schijnt het ritme aan te kunnen. Hij combineert het met baskettrainingen (3x per week) bij een lokale Tsjechische ploeg en Nederlandse les (2,5u per week). Zo wordt hij verplicht zijn werk goed te organiseren en zijn tijd efficiënt te gebruiken. Hopelijk lukt het hem dit ritme aan te houden tijdens de koude en donkere wintermaanden.

Patrick investeert het gros van zijn tijd uiteraard in de bank. Niet altijd leuk in deze economisch onzekere tijden. De banken staan al een heel tijdje in de vuurlinie en dat laat zich gevoelen. Het lokale CSOB kan zich momenteel goed staande houden en presteert nog steeds meer dan behoorlijk. Maar het blijft afwachten hoe dit alles zich de komende maanden verder gaat ontwikkelen. Hij heeft in deze periode van het jaar ook heel wat verplichtingen in de vorm van klantenevenementen en teambuildingsactiviteiten, die regelmatig een deel van het weekend opslokken. Daarbij valt het hem iedere keer op dat de Tsjechen bijzonder goed getraind zijn in het verzetten van (veel) alcohol. Een uitloper van de communistische tijd en een gevolg van het feit dat Tsjechië mee aan de wieg stond van het bier. Om voldoende tegengewicht te geven aan het vele zitten op kantoor en fysiek op punt te blijven, probeert hij nu regelmatig te gaan fitnessen. Een alternatief voor het stilaan uitdovende golfseizoen.

Ikzelf steek momenteel veel tijd in het fit krijgen van mijn tenniselleboog. Ik sukkel daar nu reeds 8 maanden mee. Niet alleen kan ik daardoor niet meer tennissen, het is ook een handicap in het dagelijkse leven. Na grondig onderzoek in België, was gebleken dat tandontstekingen, waarvan ik geen last bleek te hebben maar die wel aanwezig waren, aan de basis konden liggen van die aanhoudende ontsteking. Ik kreeg als opdracht eerst die ontstekingen te behandelen en dan pas kinesitherapie te volgen. En aangezien een mens alles zou doen om ervan af te geraken, heb ik die raad rigoureus gevolgd met als gevolg dat ik in september in het totaal een kleine 10u in de tandartsstoel heb doorgebracht en ik nu tot vier keer per week bij de kiné zit. Heel tijdrovend allemaal en niet altijd aangenaam maar het moet gebeuren.
Aangezien er momenteel bij Randstad in Tsjechië niet veel mogelijkheden zijn voor mij, heb ik de coaching studie terug volop opgepakt zodat ik tegen het eind van dit schooljaar dat programma kan afwerken. Nadien zien we dan wel verder.

Intussen hebben we onze eerste bezoekers van het nieuwe schooljaar over de vloer gekregen. Mijn schoonouders hebben enkele dagen Berlijn gecombineerd met een weekendje Praag. Het was een kort maar intensief bezoek. Het weer viel al bij al nog mee waardoor er, naast het volgen van de activiteiten van de kinderen, nog tijd overbleef om Praag en omgeving wat verder te ontdekken. Al was het belangrijkste van het weekend het feit dat we samen waren en konden bijpraten.