Wat een intensiteit!
Door: Els
14 Mei 2011 | Tsjechische Republiek, Praag
We schreven het al in ons vorig verslag : de paasvakantie beloofde een topper te worden. Niet omdat er een fantastische reis naar één of ander fantastisch land gepland was maar omdat we tijd gingen kunnen doorbrengen met fantastische mensen die fantastisch veel voor ons betekenen.
En onze hoge verwachtingen werden volledig ingelost!
De eerste week van de paasvakantie hadden we onze beste vrienden van onze Zuid-Afrikaanse periode over de vloer in Praag. Intussen is het bijna 10 geleden dat we daar de deur achter ons hebben dicht getrokken. Maar we prijzen ons gelukkig dat we, over de jaren heen, de vriendschappen die we daar opgebouwd hebben, hebben kunnen onderhouden. Ondanks de soms grote afstanden.
Gedurende een kleine week hebben we dus met z’n veertienen samengeleefd.
En, ik kan je verzekeren, er heerste geen chaos! Het is allemaal super goed verlopen. Het schitterende lenteweer heeft daar zeker een rol in gespeeld. De hele week geen druppel regen gezien, zelfs met moeite een wolk. Ideaal weer dus om de stad uitgebreid te verkennen en de parken in en om Praag onveilig te maken. De kinderen, (allemaal tussen 16 en –bijna- 10 jaar oud) konden het nog heel goed met elkaar vinden en waren (meestal) enthousiast om mee te gaan bezoeken. Vooral als het bezoeken afgewisseld werd met zwemplezier en ravottijd. Aangezien de kinderen ons niet meer constant nodig hebben (behalve dan om hen op regelmatige tijdstippen van voldoende voedsel te voorzien), hadden wij ouders ruimschoots de tijd om uitgebreid bij te praten en herinneringen op te halen. Alleen jammer dat Patrick die week niet echt veel tijd kon vrij maken om bij ons te zijn. Te veel professionele verplichtingen. Al heeft hij dat ’s avonds met bijhorende zangstonden ruimschoots goed gemaakt.
Christel en Peter, Conny en Gert, we hebben genoten van het samen zijn en we hopen echt dat we dat in de toekomst nog gaan kunnen herhalen. Het ziet er in ieder geval veelbelovend uit en we geloven er in!
Diezelfde week waren ook de Hopmannetjes in Praag, Franse vrienden van in onze compound in Shanghai. Aangezien ons hotel volgeboekt was, hebben we ze moeten doorverwijzen naar een hotel in de stad. Maar het heeft ons er niet van weerhouden hen een avond bij ons thuis uit te nodigen terwijl onze Belgische vrienden ‘Prague by night’ aan het ontdekken waren. Hun drie kinderen waren ook van de partij. We hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om plannen te smeden om samen één van de vele mooie Duitse steden te bezoeken. Aangezien zij nu in Frankfurt wonen is dit zeker haalbaar. Een mens moet ervoor zorgen dat hij altijd goede vooruitzichten heeft.
Nadat ons huis leeg gelopen was , hadden we enkele dagen om na te genieten en ons voor te bereiden op het tweede hoogtepunt van de paasvakantie. Maar niet zonder eerst op Pasen een gezinsuitstapje te doen met … onze nieuwe auto. Inderdaad, op het moment dat we het niet meer verwachtten, stond hij plots voor de deur. Vooral goed met het oog op de grote vakantie, waarin extra beenruimte voor de kinderen en extra bagageruimte geen overbodige luxe zal zijn. Het kasteel van Karlsteijn (op een half uurtje van Praag) was echt de moeite om te bezoeken. Vooral de ligging, midden in het groen op een heuvel, is prachtig.
En dan ging het richting België!
Dat was intussen toch weer vijf maand geleden. De tijd vliegt!
Aangezien we maar 5 dagen in België waren, hebben we ons beperkt tot enkele doktersbezoeken (een noodzakelijk kwaad), een notarisbezoek en vooral tijd doorbrengen met onze respectievelijke families. We zijn verplicht om keuzes te maken.
De eerste dagen hebben we vooral in St Niklaas doorgebracht terwijl het weekend volledig in het teken stond van de viering van de 50ste huwelijksverjaardag van mijn ouders.
Mijn ouders hebben lang getwijfeld of ze een feest gingen organiseren. Tot nu toe hebben ze er altijd voor gekozen hun huwelijksverjaardagen met hun kinderen en kleinkinderen te vieren. Maar 50 jaar gelukkig samen zijn is echt wel een prestatie die ze niet onopgemerkt konden en mochten voorbij laten gaan. Ze verdienden het echt wel om eens uitgebreid in de bloemetjes gezet te worden.
We hebben er dan ook een feest van gemaakt dat ze niet snel zullen vergeten en waar ze nog lang zullen van nagenieten.
Het begon met een fotosessie met hun nageslacht onder een stralend zonnetje in het oude centrum van de stad Gent. Aangezien de groep zo groot wordt (letterlijk en figuurlijk) zijn de dagen dat we allemaal present zijn niet meer zo talrijk. Deze gelegenheid mochten we dus niet voorbij laten gaan.
Om 11uur vond er een dankmis plaats in het schip van de recentelijk gerenoveerde St Niklaaskerk in Gent. Eén van de mooiste kerken van Gent waar papie zich de laatste jaren erg voor ingezet heeft. Het is een heel bijzondere viering geworden met veel persoonlijke teksten en waar mijn ouders hun huwelijksbeloften tegenover elkaar herhaald hebben. Een heel mooi en emotioneel moment. Want het was zoveel bewuster en doorleefder dan 50 jaar geleden en bovendien in het bijzijn van hun kinderen, schoonkinderen en kleinkinderen, het tastbare resultaat van hun ja-woord van 50 jaar geleden. Ik krijg er opnieuw tranen van in mijn ogen terwijl ik dit schrijf.
Nadien werd het feest verder gezet met een uitgebreide receptie voor de familie en hun vele vrienden. Allemaal mensen die mijn ouders een warm hart toedragen. Dat is heel duidelijk gebleken uit de massale medewerking die we van hen gekregen hebben bij het samenstellen van een soort ‘gastenboek’. We hebben hen enkele weken voor het feest gevraagd neer te schrijven wat mijn ouders voor hen betekenen, welke mooie herinneringen ze hebben van hun momenten samen en er zo mogelijk foto’s bij te voegen. Dat hebben we gebundeld in een prachtig boek van 100 bladzijden, waar ze regelmatig naartoe zullen grijpen.
Muzikaal was het ook een onvergetelijke dag. Eerst was er de prachtige orgelmuziek, zang en dwarsfluit in de kerk. Nadien hebben we met alle kinderen en kleinkinderen een zelf geschreven liedje gezongen tijdens de receptie. We werden hierin gelukkig begeleid door onze vroegere babysit op de accordeon. Dat kwam zeker de kwaliteit ten goede. En de maaltijd met de familie is geëindigd met een spontaan gestarte zangstonde waar jong en oud even enthousiast aan meededen.
Maar aan alle mooie liedjes komt een eind. Gelukkig vertrokken we pas op zondagavond terug naar Praag zodat we toch nog wat tijd samen hadden om na te praten en na te genieten van het feest.
Eens in Praag hadden Patrick en kinderen niet veel tijd meer om stil te staan bij die intense twee weken want werk en school eiste onmiddellijk al hun aandacht op. Voor mij was het iets moeilijker om het los te laten en het leven hier terug op te nemen. Zo’n eerste jaar is nooit gemakkelijk (zelfs niet als je het al verschillende keren hebt meegemaakt). Het is een jaar van zoeken, opbouwen, aftasten, begeleiden en steunen van echtgenoot en kinderen bij hun aanpassing aan nieuw werk en school, zoeken naar opportuniteiten om eigen leven zinvol en uitdagend te maken (zeker nu de kinderen groter en zelfstandiger worden), overwinnen van taalbarrières. Het brengt soms eenzame momenten mee, waarbij het contrast met de voorbije intense periode zo groot is dat het even tijd vraagt om te verwerken.
Maar maak jullie geen zorgen, ik heb gelukkig het vermogen tot relativeren mee gekregen van thuis uit. Waardoor ik in staat ben zaken in het juiste perspectief te zien. Het zal me niet belemmeren de voorbije periode als warme herinnering mee te dragen in mijn reeds goed gevulde rugzak van prachtige ervaringen, maar het zal me ook niet tegen houden te genieten van wat het leven in Praag nog voor ons in petto heeft.
Warme groeten,
Els
En onze hoge verwachtingen werden volledig ingelost!
De eerste week van de paasvakantie hadden we onze beste vrienden van onze Zuid-Afrikaanse periode over de vloer in Praag. Intussen is het bijna 10 geleden dat we daar de deur achter ons hebben dicht getrokken. Maar we prijzen ons gelukkig dat we, over de jaren heen, de vriendschappen die we daar opgebouwd hebben, hebben kunnen onderhouden. Ondanks de soms grote afstanden.
Gedurende een kleine week hebben we dus met z’n veertienen samengeleefd.
En, ik kan je verzekeren, er heerste geen chaos! Het is allemaal super goed verlopen. Het schitterende lenteweer heeft daar zeker een rol in gespeeld. De hele week geen druppel regen gezien, zelfs met moeite een wolk. Ideaal weer dus om de stad uitgebreid te verkennen en de parken in en om Praag onveilig te maken. De kinderen, (allemaal tussen 16 en –bijna- 10 jaar oud) konden het nog heel goed met elkaar vinden en waren (meestal) enthousiast om mee te gaan bezoeken. Vooral als het bezoeken afgewisseld werd met zwemplezier en ravottijd. Aangezien de kinderen ons niet meer constant nodig hebben (behalve dan om hen op regelmatige tijdstippen van voldoende voedsel te voorzien), hadden wij ouders ruimschoots de tijd om uitgebreid bij te praten en herinneringen op te halen. Alleen jammer dat Patrick die week niet echt veel tijd kon vrij maken om bij ons te zijn. Te veel professionele verplichtingen. Al heeft hij dat ’s avonds met bijhorende zangstonden ruimschoots goed gemaakt.
Christel en Peter, Conny en Gert, we hebben genoten van het samen zijn en we hopen echt dat we dat in de toekomst nog gaan kunnen herhalen. Het ziet er in ieder geval veelbelovend uit en we geloven er in!
Diezelfde week waren ook de Hopmannetjes in Praag, Franse vrienden van in onze compound in Shanghai. Aangezien ons hotel volgeboekt was, hebben we ze moeten doorverwijzen naar een hotel in de stad. Maar het heeft ons er niet van weerhouden hen een avond bij ons thuis uit te nodigen terwijl onze Belgische vrienden ‘Prague by night’ aan het ontdekken waren. Hun drie kinderen waren ook van de partij. We hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om plannen te smeden om samen één van de vele mooie Duitse steden te bezoeken. Aangezien zij nu in Frankfurt wonen is dit zeker haalbaar. Een mens moet ervoor zorgen dat hij altijd goede vooruitzichten heeft.
Nadat ons huis leeg gelopen was , hadden we enkele dagen om na te genieten en ons voor te bereiden op het tweede hoogtepunt van de paasvakantie. Maar niet zonder eerst op Pasen een gezinsuitstapje te doen met … onze nieuwe auto. Inderdaad, op het moment dat we het niet meer verwachtten, stond hij plots voor de deur. Vooral goed met het oog op de grote vakantie, waarin extra beenruimte voor de kinderen en extra bagageruimte geen overbodige luxe zal zijn. Het kasteel van Karlsteijn (op een half uurtje van Praag) was echt de moeite om te bezoeken. Vooral de ligging, midden in het groen op een heuvel, is prachtig.
En dan ging het richting België!
Dat was intussen toch weer vijf maand geleden. De tijd vliegt!
Aangezien we maar 5 dagen in België waren, hebben we ons beperkt tot enkele doktersbezoeken (een noodzakelijk kwaad), een notarisbezoek en vooral tijd doorbrengen met onze respectievelijke families. We zijn verplicht om keuzes te maken.
De eerste dagen hebben we vooral in St Niklaas doorgebracht terwijl het weekend volledig in het teken stond van de viering van de 50ste huwelijksverjaardag van mijn ouders.
Mijn ouders hebben lang getwijfeld of ze een feest gingen organiseren. Tot nu toe hebben ze er altijd voor gekozen hun huwelijksverjaardagen met hun kinderen en kleinkinderen te vieren. Maar 50 jaar gelukkig samen zijn is echt wel een prestatie die ze niet onopgemerkt konden en mochten voorbij laten gaan. Ze verdienden het echt wel om eens uitgebreid in de bloemetjes gezet te worden.
We hebben er dan ook een feest van gemaakt dat ze niet snel zullen vergeten en waar ze nog lang zullen van nagenieten.
Het begon met een fotosessie met hun nageslacht onder een stralend zonnetje in het oude centrum van de stad Gent. Aangezien de groep zo groot wordt (letterlijk en figuurlijk) zijn de dagen dat we allemaal present zijn niet meer zo talrijk. Deze gelegenheid mochten we dus niet voorbij laten gaan.
Om 11uur vond er een dankmis plaats in het schip van de recentelijk gerenoveerde St Niklaaskerk in Gent. Eén van de mooiste kerken van Gent waar papie zich de laatste jaren erg voor ingezet heeft. Het is een heel bijzondere viering geworden met veel persoonlijke teksten en waar mijn ouders hun huwelijksbeloften tegenover elkaar herhaald hebben. Een heel mooi en emotioneel moment. Want het was zoveel bewuster en doorleefder dan 50 jaar geleden en bovendien in het bijzijn van hun kinderen, schoonkinderen en kleinkinderen, het tastbare resultaat van hun ja-woord van 50 jaar geleden. Ik krijg er opnieuw tranen van in mijn ogen terwijl ik dit schrijf.
Nadien werd het feest verder gezet met een uitgebreide receptie voor de familie en hun vele vrienden. Allemaal mensen die mijn ouders een warm hart toedragen. Dat is heel duidelijk gebleken uit de massale medewerking die we van hen gekregen hebben bij het samenstellen van een soort ‘gastenboek’. We hebben hen enkele weken voor het feest gevraagd neer te schrijven wat mijn ouders voor hen betekenen, welke mooie herinneringen ze hebben van hun momenten samen en er zo mogelijk foto’s bij te voegen. Dat hebben we gebundeld in een prachtig boek van 100 bladzijden, waar ze regelmatig naartoe zullen grijpen.
Muzikaal was het ook een onvergetelijke dag. Eerst was er de prachtige orgelmuziek, zang en dwarsfluit in de kerk. Nadien hebben we met alle kinderen en kleinkinderen een zelf geschreven liedje gezongen tijdens de receptie. We werden hierin gelukkig begeleid door onze vroegere babysit op de accordeon. Dat kwam zeker de kwaliteit ten goede. En de maaltijd met de familie is geëindigd met een spontaan gestarte zangstonde waar jong en oud even enthousiast aan meededen.
Maar aan alle mooie liedjes komt een eind. Gelukkig vertrokken we pas op zondagavond terug naar Praag zodat we toch nog wat tijd samen hadden om na te praten en na te genieten van het feest.
Eens in Praag hadden Patrick en kinderen niet veel tijd meer om stil te staan bij die intense twee weken want werk en school eiste onmiddellijk al hun aandacht op. Voor mij was het iets moeilijker om het los te laten en het leven hier terug op te nemen. Zo’n eerste jaar is nooit gemakkelijk (zelfs niet als je het al verschillende keren hebt meegemaakt). Het is een jaar van zoeken, opbouwen, aftasten, begeleiden en steunen van echtgenoot en kinderen bij hun aanpassing aan nieuw werk en school, zoeken naar opportuniteiten om eigen leven zinvol en uitdagend te maken (zeker nu de kinderen groter en zelfstandiger worden), overwinnen van taalbarrières. Het brengt soms eenzame momenten mee, waarbij het contrast met de voorbije intense periode zo groot is dat het even tijd vraagt om te verwerken.
Maar maak jullie geen zorgen, ik heb gelukkig het vermogen tot relativeren mee gekregen van thuis uit. Waardoor ik in staat ben zaken in het juiste perspectief te zien. Het zal me niet belemmeren de voorbije periode als warme herinnering mee te dragen in mijn reeds goed gevulde rugzak van prachtige ervaringen, maar het zal me ook niet tegen houden te genieten van wat het leven in Praag nog voor ons in petto heeft.
Warme groeten,
Els
-
14 Mei 2011 - 18:59
Bieke:
'Alcolade' nog zien staan van een 2-tal weken voordien? -
14 Mei 2011 - 19:01
Bieke:
Fantastische foto! Ontroerend zelfs! -
14 Mei 2011 - 19:02
Bieke:
Hier zijn geen woorden voor nodig!! -
14 Mei 2011 - 19:04
Bieke:
Quality time, mooi! -
14 Mei 2011 - 19:15
Sibylle:
Mooi Elsje mooi! het geluk om in zo een warme familie op te groeien mag zeker niet over het hoofd gekeken worden en je haalt er al de energie uit die je nodig hebt om de lange afstanden, afscheidnames voor meerdere weken en intrede in nieuwe omgevingen op de juiste manier aan te pakken. Het is niet gemakkelijk voor ons als Xpat, het feit dat we bewust zijn van onze limieten en die kunnen delen met anderen, helpt altijd. Liefs en tot deze zomer!
-
14 Mei 2011 - 20:39
Katrien:
heel mooi, tof dat je ons zo laat meegenieten! -
15 Mei 2011 - 09:47
Bonnie En Papie :
Dank je Els, wij zien alleen heel gelukkige mensen : ouders, grootouders , kleinkinderen.... en vrienden !!!!
De gezinswarmte straalt van iedereen af !
Prachtige foto ook van jou en Patrick ! -
16 Mei 2011 - 14:52
Tante Annette En Non:
Het is steeds boeiend het " Overloopjeswaarbenjenu" te lezen EN de mooie foto's te bewonderen.
Het leven in Tchechië lijkt nog altijd even aangenaam en wordt zoals beschreven gekruid met levende herinneringen.
Van harte -
17 Mei 2011 - 04:04
Inge Baert:
Prachtig verslag en ik moest ook een traan wegpinken. Wat een mooie familie met mooie waarden. proficiat.
je doet het goed Els in Praag.
hoe is het met je werk? Randstad?
Kinderen in examen periode binnenkort. Wij verhuizen naar Belgie op 30 juni. Wanneer ben je in Belgie deze zomer zodat we eens afspreken in Gent? groetjes, Inge
Ons adres in Belgie: Kleine Reinaertdreef 14, St Martens Latem
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
