Bye bye Shanghai – Prague here we come!

De voorbije 5 weken zijn zowat de meest intensieve van ons leven geweest!
Op 3 juni kregen we van de bank de officiële bevestiging dat we moesten verhuizen naar Praag.
Op 4 juli hebben we Shanghai definitief verlaten.
En vandaag 10 juli keren we terug uit Praag met in onze rugzak een goed beeld van onze nieuwe leefwereld, een school voor de kinderen en een huis waar we eind augustus kunnen intrekken!
De vakantie kan beginnen!
Eerst nog even terug naar eind mei.
Tijdens de weken van onzekerheid over onze toekomst, hebben we onze tijd nuttig gebruikt en uitgebreid de wereldexpo van Shanghai bezocht. Het was zeker één van de hoogtepunten van onze vier jaar China. Het is indrukwekkend wat de Chinezen gerealiseerd hebben. Jaren hebben we in het stof geleefd als gevolg van de vele infrastructuurwerken die China uitgevoerd heeft om de stad klaar te maken voor het grootste evenement uit hun geschiedenis. Maar het resultaat mag er zeker zijn. Niet alleen de expo site is indrukwekkend, ook de stad ligt er prachtig bij : gevels van gebouwen herschilderd, overal bloemen en planten langs de straten, de Bund volledig vernieuwd, 6 nieuwe metrolijnen, bijkomende verhoogde autostrades waardoor het verkeer vlotter dan ooit verloopt, …
We zijn allemaal enkele keren de expo gaan bezoeken : de kinderen met zowel de Nederlandse als de Franse school, met het hele gezin, met vrienden, ter gelegenheid van het bezoek van prins Filip, … En nog hebben we lang niet alles gezien. De site is zo uitgestrekt dat je, zelfs als er 500 000 mensen rondlopen, nog geen bevangen gevoel hebt. Dat geldt evenwel niet voor het binnen gaan van de paviljoenen. Sommige paviljoenen (vb. Saoedi-Arabië, Zuid Korea, Japan, USA, Duitsland,…) zijn zo populair dat er wachttijden zijn tot 9u. Die hebben wij dus wijselijk links laten liggen. We hebben ons meer geconcentreerd op de kleinere paviljoenen en die waren meer dan de moeite waard.
Ons Belgisch paviljoen mag er zijn! We zijn er fier op. Er hangen foto’s van de Belgen die wereldwijd bekend zijn, er zijn 3D beelden van onze belangrijkste steden, de smurfen worden in de verf gezet (de Chinezen zijn zot van stripfiguren), er is een atelier waar getoond wordt hoe Belgische chocolade gemaakt wordt, je kan er diamanten zien slijpen,… Ook op culinair vlak heeft het paviljoen wat te bieden : je kan er lekkere frietjes met mayonaise eten (in een puntzakje), er is een gezellig biercafé ingericht zoals een typische Brusselse taverne (één van de leukste plaatsen van de expo), er zijn warme Brusselse wafels te krijgen,... Het Belgische paviljoen is het paviljoen met de grootste omzet : dat is in grote mate te danken aan de rijke Chinezen die er diamanten kopen.
Ik heb mijn vader heel mijn leven horen praten over de grote indruk die Expo 58 in Brussel op hem heeft nagelaten. Nu we zelf die van Shanghai hebben meegemaakt, kan ik hem enkel bijtreden.
Vanaf 3 juni was er echter geen tijd meer om naar de expo te gaan.
Dan hebben we ons moeten concentreren op de examens, het organiseren van de verhuis en het afscheid nemen van onze leefwereld van de laatste vier jaar.
Praag is door het hele gezin positief onthaald : het is dichter bij huis (het dichtste dat we in de 13 jaar buitenland gewoond hebben), het is een mooie stad, er zal terug kunnen geskied worden, we zullen de natuur terug binnen handbereik hebben,… Toch blijft het moeilijk om afscheid te nemen van het bekende en de vrienden en naar het onbekende te trekken waarvan men nog niet weet hoe het gaat meevallen. Ondanks die hele sfeer heeft Sven zijn brevet (afsluitend examen voor het lager middelbaar) met brio gehaald en het had waarschijnlijk nog beter kunnen zijn als zijn rekenmachine hem niet in de steek gelaten had tijdens zijn examen van wiskunde. Gelukkig heeft het geen al te erge gevolgen gehad. Een feit is dat hij nooit meer met slechts 1 rekenmachine naar een examen trekt. Ook Silke en Tom hebben goede resultaten behaald. Silke heeft dit jaar een moeilijke start gekend maar heeft zich in de loop van het jaar herpakt en heeft haar jaar met een bevredigend resultaat afgesloten. Doordat we op de valreep dit schooljaar verhuizen, kan ze nu haar laatste twee jaar van het humaniora in de dezelfde school afwerken. Toch wel een voordeel.
Tom heeft het zeer goed gedaan in zijn eerste jaar humaniora systeem. Bovendien in een volledig tweetalig Frans-Engels programma. De helft van de tijd had hij les van Franstalige leerkrachten, die zeer theoretisch te werk gaan en discipline eisen en de andere helft had hij les van Amerikaanse leerkrachten, die meer ruimte laten voor creatieve inbreng en de persoonlijkheidsontwikkeling stimuleren. Die combinatie was ideaal voor hem. Jammer genoeg zal hij dit systeem niet kunnen verder zetten. In Praag hebben ze enkel een tweetalig programma Frans - Tsjechisch. Niet onmiddellijk Tom zijn ambitie. We hebben even overwogen om hem te laten overschakelen naar een internationaal systeem maar hebben uiteindelijk toch besloten hem verder te laten gaan in het Franse systeem.
Op 30 juni is de verhuisfirma begonnen met het inpakken van onze inboedel. De commerciële verantwoordelijke had hiervoor twee dagen ingeschat (daar waar ze in Zuid-Afrika zes dagen hebben ingepakt op een moment dat we nog minder gerief hadden). We zijn er ons van bewust dat de Chinezen efficiënter zijn dan de Afrikanen maar zo een groot verschil leek ons toch wat te optimistisch. Dit is ook gebleken. Ondanks het feit dat ze de tweede dag in de namiddag een tweede team gestuurd hebben (bovenop de 8 man die er reeds aan het werk was), hebben ze pas om 10pm de laatste doos in de vrachtwagen geladen. Ik had wel medelijden met die mensen want niet alleen hebben ze van ’s middags zonder eten doorgewerkt (zeer uitzonderlijk voor Chinezen want hun maaltijden zijn normaal heilig), het was ook nog eens 38° en heel vochtig. Het zweet liep van hen af. We kunnen alleen maar hopen dat ze in hun haast om het klaar te krijgen nog steeds voldoende professioneel ingepakt hebben. Dat zullen we maar weten eens we in Praag uitpakken.
We konden natuurlijk Shanghai niet verlaten zonder op een fatsoenlijke manier afscheid te nemen van onze vrienden. We hebben er een echte Chinese avond van gemaakt in ‘The 1221’, één van de beste Chinese restaurants naar ons gevoel. We hadden er een zaaltje voor onze groep alleen. Hoewel we onze gasten niet gevraagd hadden om zich ‘op z’n chinees’ te kleden, waren er drie van onze vriendinnen uitgedost in de typisch Chinese klederdracht : een zijden ‘qi pao’, een zijden bloem in hun haar en een bijpassend zijden handtasje. Ze waren prachtig. Na de lekkere maaltijd, hebben we de avond verder gezet met karaoke. De sfeer zat er snel in. Er is gezongen, gedanst, gelachen, gehuild,…kortom een onvergetelijke avond. Waar we later nog dikwijls met veel plezier zullen aan terug denken.
Maar op 4 juli was ons Chinees avontuur definitief afgelopen! Voor het laatst vertrokken we vanuit Shanghai met een business vlucht richting Brussel. Met in onze valies een schat aan ervaringen, die ons als persoon en als gezin enorm verrijkt hebben! China is een veeleisend land om in te wonen. Het is allemaal zo anders dan hetgeen we gewoon zijn, er heersen andere normen en waarden, het is er altijd druk, het is altijd in beweging... Het heeft dan ook inspanningen gevergd om er ons aan aan te passen. Maar anderzijds zijn we gelukkig dat we de Chinese cultuur van dichtbij hebben mogen leren kennen en waarderen, dat we erin geslaagd zijn de juiste levenshouding en het juiste evenwicht te vinden om te kunnen genieten van al hetgeen dit enorme land te bieden heeft.
Maar we zijn ook blij dat we in de toekomst dichter bij de familie gaan vertoeven. Slechts 900km zal ons scheiden de komende vier jaar. Dat is het dichtste bij België dat we ooit gewoond hebben sinds we onze buitenlandse carrière begonnen zijn. We zullen niet meer afhankelijk zijn van een vliegtuig om thuis te geraken. Nu onze ouders een dagje ouder worden en er heel wat aan de gang is bij dichte familie en goede vrienden, zijn we daar heel blij om!
Het was leuk om, na een jaar weggeweest te zijn, de familie en vrienden terug te zien in België. Lang heb ik er echter niet kunnen van genieten want 24u na onze landing in Brussel, zat ik opnieuw in het vliegtuig. Deze keer naar Praag om een nieuwe woonst te zoeken samen met Patrick. Het was niet gemakkelijk om er een geschikte gezinswoning te vinden. Heel wat van de huizen zijn ingedeeld in twee appartementen. Dat leent zich niet zo goed als eengezinswoning. Maar het allerlaatste huis dat we gezien hebben was het helemaal voor ons : ruim genoeg, veel licht, dicht bij de metro, vlotte verbinding naar de school en de bank, praktisch ingericht, modern,… In dit huis zien we ons als gezin gelukkig worden.
Maar voor we aan dit nieuwe avontuur gaan beginnen, gaan we genieten van een lange vakantie : enkele weken België met de communie van onze drie kinderen, twee weken Gilette met ons gezin, een week Frankrijk met Patrick zijn familie voor de 65ste verjaardag van bonnie en een weekend met mijn familie voor de 75ste verjaardag van papie en de 70ste verjaardag van mamie.
We kijken ernaar uit!!!