Even bijpraten!

Hier zijn we weer eens met wat nieuws vanuit Shanghai.
De maand februari is kort maar intensief geweest. Vooral op professioneel vlak viel er heel wat te beleven. Voor Patrick is dat normaal (die werkt elke maand even hard) maar voor mij waren het uitzonderlijk drukke weken bij Randstad : Paul, onze CEO van China, is definitief terug naar Nederland vertrokken, de CEO van de groep, Ben Nooteboom, heeft China met een bezoekje vereerd, een week de internationale marketing man van de holding over de vloer gehad, een fotoshoot georganiseerd …en tussendoor het normale werk verder zetten.
De foto shoot was leuk om te doen. Eerst met veel zorg de typische Randstad gezichten kiezen uit een groot aantal modellen en hun beschikbaarheid nagaan, styliste aanpreken, kleding voorzien, fotograaf en studio regelen,…. Toen dit enkele dagen voor de geplande shoot allemaal rond was, kregen we heel slecht nieuws : de Nederlandse fotograaf, die volledig ingewerkt was in de opdracht, bleek om gezondheidsredenen te moeten afhaken! Dan maar in allerijl vervanging gezocht. We hebben die gevonden in een Canadese fotograaf, die getrouwd is met een Chinese en die over de nodige apparatuur en studio beschikte. De samenwerking is heel vlot verlopen. Er zaten enkele erg leuke modellen bij, die heel natuurlijk bleven voor de camera. Je moet het toch maar kunnen, natuurlijk lachen in zo een artificiële omgeving als een studio en met een tiental mensen rondom je die allemaal naar je kijken. Ik voel me veel meer op mijn gemak aan de andere kant van de camera. Na 2 dagen fotograferen, moesten we uit de 1400 foto’s de beste 60 uitkiezen. Ook nog een heel werk. Maar het resultaat mag er zijn. De foto’s zullen ons nieuw hoofdkantoor opfleuren.
Het bezoek van onze CEO was kort maar krachtig. Er stonden een aantal officiële contacten op zijn programma : ontvangst door de ‘vice-major’ van Shanghai (een heel indrukwekkende ontvangst – de foto’s van die ontmoeting kunnen wij de komende maanden gebruiken om deuren te openen bij de partij), een gesprek met een professor van een toonaangevende universiteit, persconferentie met enkele Chineestalige en Engelstalige kranten,… Maar er was ook tijd om enkele van onze kantoren te bezoeken en contact te hebben met de eigen medewerkers. Inspirerend voor onze Chinese collega’s in de huidige moeilijke omstandigheden. Toch een teken van erkenning dat hij de moeite genomen heeft om China te bezoeken op een moment dat het op onze Europese thuismarkt alles behalve gemakkelijk verloopt. Ook wij, zoals zoveel andere bedrijven in de wereld, zijn gedwongen om mensen te ontslaan in verschillende landen. Wij troosten ons vooral met het feit dat, eens het dieptepunt voorbij is, wij één van de eerste sectoren zijn die terug aantrekken.
Om eens even afstand te nemen van de spiraal van negatieve economische berichten en de drukte van de stad Shanghai, zijn we vorig weekend met 5 gezinnen naar Moganshan getrokken. Dat is een stad op 2,5 uur rijden van Shanghai, gelegen te midden van de bamboobossen. Een heerlijke plaats om even op adem te komen. We hadden een groot huis gehuurd voor 20 man, heel tof ingericht (eigenaar is Zuid-Afrikaan). We hebben veel geluk gehad want de laatste twee weken hebben we maar 1 dag zonder regen gehad en dat was die zaterdag. We hebben dan ook volop geprofiteerd van het zonnige weer om een lange wandeling te maken. Het was wel vermoeiend wat het is heuvelachtige streek en er moest heel wat hoogteverschil overbrugd worden. Het werd uiteindelijk zelfs zo warm dat we op het terras buiten konden lunchen. De jongens hebben ervan genoten om in de bossen te ravotten en kampen te bouwen. Tegen de avond was het echter uit met de pret en heeft het alleen maar geregend. Dat heeft ons echter niet gedeerd : de prachtige zaterdag konden ze ons niet meer afpakken en we hadden voldoende eten, drinken en gezelschapsspelen mee om er binnen een gezellige boel van te maken.
Onmiddellijk na onze thuiskomst zondagavond, moesten we voor Silke opnieuw inpakken. Van maandag tot vrijdag had ze een verplichte bedrijfsstage te volgen voor de school. Aangezien het bedrijf op meer dan anderhalf uur rijden ligt, is ze er de hele week blijven slapen. Persoonlijk vinden we 14 jaar erg jong voor een bedrijfstage. Vandaar dat we bewust voor een kleiner bedrijf gekozen hebben, waar ze ook effectief iets kan doen en niet alleen de hele week enveloppen moet dichtplakken of brieven plooien. Anderzijds is het Belgisch plantenbedrijf Deroose Plants (een familiebedrijf) groot genoeg om met heel wat facetten van het bedrijfsleven te maken te krijgen : het telen van planten in het labo, het groeiproces in de serres, wereldwijde export,…
Ze is er bijzonder goed opgevangen. Toen ik haar ging afzetten, heeft de Belgische bedrijfsleider uitgebreid de tijd genomen om zijn bedrijf voor te stellen en een rondleiding te geven. Ik had hem voordien nog niet ontmoet. Ik kende vooral zijn vrouw omdat we samen een fotoshop cursus gevolgd hebben. Zij was echter nog niet terug van een trip naar België wegens een sterfgeval. Ik heb Silke er met een heel gerust geweten achter gelaten.
Ze sliep in het stafhuis en at in de kantine van het bedrijf, samen met Hannelore, een ander Belgisch meisje die er 4 maanden stage loopt in het kader van haar universitaire studies. Een hele leuke, enthousiaste meid die, zo later bleek, de dochter is van een goede vriendin van Patrick zijn nicht. Dus weer maar eens vastgesteld hoe klein de wereld is!
De stage is zo goed meegevallen dat het voor Silke langer had mogen duren. En wij die dachten dat ze na de stage ging inzien dat ze toch nog maar beter wat studeert, want dat het werken ook niet altijd meevalt :) Ze moet nu nog een stagerapport schrijven van 20 pagina’s. Daar moet ze wat meer voor gemotiveerd worden. Gelukkig mogen er ook foto’s tussenstaan. Daar is ze wel heel graag mee bezig.
En nu is het uitkijken naar de komst van mamie en papie. Eerst nog een weekje werken en dan kunnen we hen zaterdagmorgen ophalen in de luchthaven van Pudong. Dat zullen weer drie heel intense en gezellige weken worden. Hopelijk wil het weer een beetje mee. Dat maakt het nog zo gezellig.