Toch nog even terugblikken

We zijn al drie weken ver in 2009 en nu pas vinden we de tijd om even achterom te kijken en jullie verslag uit te brengen over de Kerstvakantie en de start in het nieuwe jaar.
Het heeft ons heel wat fysieke (verwerking van jetlag in volle winter periode) en financiële inspanningen gekost om naar België te trekken tijdens de 2 weken kerstvakantie, maar we hebben het ons niet beklaagd. We hebben echt een fijne tijd gehad. We hadden er heel bewust voor gekozen om ons programma niet te vol te steken. Enerzijds om niet uitgeput terug te keren naar China en anderzijds om voldoende voldoende ‘quality time’ te hebben met de familie en enkele vrienden. En we hebben het gevoel geslaagd te zijn in onze opzet! Uiteraard is het altijd nog te kort, maar dat zal het altijd zijn. Afscheid nemen voor een langere periode is en blijft immers altijd lastig.
We hebben genoten van het weekend in de Ardennen met alle Pootjes. Het was lang geleden dat we iedereen bij elkaar gekregen hadden maar nu tekende iedereen present. Met 12 volwassenen en 15 kinderen (tussen 17 en 2 jaar oud) in een groot huis samen is drukte verzekerd, maar het was een gezellige drukte. De sfeer onderling was goed en het was hartverwarmend om te zien hoe er door de grote neven en nichten gezorgd werd voor de kleintjes van Dirk en Deborah, hoe de 6 (oudere) nichtjes hun bedden bij elkaar geschoven hadden om maximaal te genieten van elk moment samen, hoe de jongens uren samen gebiljard en gekickerd hebben. Er werd gewandeld in de schitterende omgeving van Durbuy, er werd geschaatst in het historisch centrum, er werd ook wat aan cultuur gedaan met een museumbezoek, er werd gekwist, er werd gelachen om de filmpjes van de familiefeesten van vroeger toen de kinderen klein waren,… Je zou denken dat we een week weg waren als je dat zo allemaal leest. Het was intens, dat zeker. Maar het was een ervaring om te koesteren. Bedankt mamie en papie!
Ook met de familie Van Overloop hebben we intense momenten beleefd. Ze moeten niet veel onderdoen in aantal (8 volwassenen en 11 kleinkinderen) en al helemaal niet in drukte. Dat is niet abnormaal als je weet dat de leeftijd daar gemiddeld heel wat jonger ligt. Naast het samen doorbrengen van kerstdag en oudejaarsavond, is er samen geknutseld voor de 90ste verjaardag van tante Denise, zijn er spontaan kerstliedjes gezongen (de familie Von Trapp was er niets tegen), is er heel wat afgelachen in het zwembad (vooral in de glijbaan), werd de speeltuin onveilig gemaakt…. Het huis van bonnie en papie was gedurende de hele vakantie de zoete inval voor groot en klein. Ik ben er zeker van dat ze soms de tel kwijt geraakten over het juiste aantal kinderen dat er sliep. En onvermoeibaar werd steeds maar weer een maaltijd op tafel getoverd voor die hele bende. Bedankt bonnie en papie!
Tussendoor hebben we toch ook nog wat tijd gemaakt voor enkele vrienden. Vrienden die wij tijdens onze omzwervingen in de verschillende werelddelen hebben ontmoet en we bijna als familie beschouwen. Sommigen hebben we gezien, met andere hebben we enkel kunnen telefoneren. Maar het doet altijd weer goed om vast te stellen dat, ondanks de lange tussenperiodes, de vertrouwdheid blijft. Die vriendschappen zijn voor ons heel waardevol. Hopelijk slagen we erin om tijdens de (langere) zomervakantie iets meer tijd hiervoor te maken.
Maar intussen zijn we dus reeds 3 weken terug op Chinese bodem.
De thuiskomst was koud en ontnuchterend. Onze hulp had de verwarming uitgezet tijdens onze afwezigheid (wat heel kostenbewust geredeneerd was) maar vergeten die terug aan te zetten. Met als resultaat dat het 9 graden was in huis en dat het 24 uur geduurd heeft om het op te trekken naar 16° en meer dan 48uur om een aanvaardbare 20° te bereiken. We weten nu wel hoe het voelt voor die vele Chinezen, die geen verwarming hebben in hun huis. Of erger nog, in een container langs de weg moeten wonen, vlak bij de werf waar ze tewerk gesteld zijn. Geen lachertje in de winter.
Het was ook ontnuchterend want er was niet veel tijd om nostalgisch te zijn naar onze vakantie. We moesten er heel snel terug invliegen. Jetlag of geen jetlag. De kinderen hebben een week lang last gehad om in het ritme te komen. En aangezien China niet stilligt tijdens de Kerstperiode, lag er op het werk ook heel wat op ons te wachten.
Maar we waren opgeladen. Dan kan een mens altijd net dat tikkeltje meer.