Back to reality!
Door: Els
26 Augustus 2008 | China, Shanghai
Vakantie is per definitie te kort!
Vakantie is gedoemd om te snel voorbij te gaan!
Het einde van een vakantie maakt ons altijd een beetje triest.
En dat laatste geldt zeker voor ons, expats, voor wie het einde van de vakantie ook betekent (weer eens) afscheid nemen van familie en vrienden, na een intense periode van samen zijn.
Altijd een beetje moeilijk.
We zijn er ons van bewust dat dit ook geldt voor de achterblijvers. Vooral dan voor onze ouders, die zich (telkens weer) enorm inzetten om het voor ons zo aangenaam mogelijk te maken, die zich de moeite niet ontzien om de hele familie bij elkaar te brengen, die de grilletjes van onze pubers erbij nemen, die ons de ruimte geven om ons (soms té hectisch?) programma af te werken. Ook bij hen laat ons vertrek een leegte achter.
We hopen echter dat zij, net zoals wij, energie putten uit die intense periodes samen.
Wij hebben het gevoel dat we er weer even tegen kunnen.
De kinderen hebben een hele gevarieerde zomer achter de rug : een periode aan de Belgische kust, op kamp met de mutualiteit, ‘sleep over’ met neven, nichten en vrienden, genieten van zon, natuur en bergen in Frankrijk, waterpret, familiebijeenkomsten,…. Het was één feest. Dit jaar zijn ze voor het eerst meer hun eigen weg gegaan in het bepalen van hun programma. Wat begrijpelijk is op hun leeftijd. De trein was hierbij een handig hulpmiddel.
Wij hebben de vakantie ook gebruikt om na te denken over de toekomst met ons gezin. Nu de kinderen groter worden, is dat niet meer zo eenvoudig te bepalen. Het heeft deugd gedaan daar eens over van gedachten te wisselen met ouders, broers en zussen, vrienden… We zullen uiteindelijk zelf de richting moeten bepalen maar even ‘gevoed’ worden door de mensen die we erg appreciëren, helpt bij het beslissingsproces.
Het afscheid is iets verzacht geweest door het feit dat we ook dingen hadden om naar uit te kijken.
Eerst en vooral waren we nieuwsgierig of de (kleine) verbouwingen die we laten doen hebben tijdens onze afwezigheid, positief zouden meevallen. En we zijn op dat vlak niet ontgoocheld geworden. De kleuren in de kamers vallen erg goed mee, het extra fietskot is zeer praktisch, het terras geeft meer een gevoel van ruimte, het geluid van de living wordt beter tegengehouden door de muur die dicht gemaakt werd… Ons huis is er nog gezelliger op geworden. We moeten de Chinezen toch nageven dat ze die verbouwingen erg efficiënt hebben aangepakt. Dat is in Europa deze dagen niet meer evident.
Daarnaast waren er ook de Olympische Spelen.
Dankzij onze Belgische voetbalploeg hebben we nog ‘live’ kunnen meegenieten van de Olympische sfeer. De halve finale tegen Nigeria werd immers in Shanghai afgewerkt. Na heel wat over en weer getelefoneer, zijn we uiteindelijk nog aan tickets geraakt om het mee te maken in het stadion. Het was een heel leuke ervaring. Er heerste een ontspannen sfeer in en rond het indrukwekkende stadion (Tom vond het terrein zo klein – wat inderdaad zo lijkt in zo een groot stadion). De chinezen vonden die ‘uitgedoste’ Belgen wel grappig en namen gretig foto’s van ons. We hebben heel wat doelpunten gezien. We hadden natuurlijk liever een Belgische overwinning gehad maar we kunnen niet anders dan toegeven dat Nigeria beter was en verdiend gewonnen heeft. We waren wel blij dat de Belgen er toch eentje tegen de netten geschoten hebben. Dat verdienden ze echt wel.
De kleine finale tegen Brazilië hebben we niet live kunnen zien maar wel op een groot scherm in het consulaat. Daar was heel wat volk op af gekomen, vooral omdat de hele Belgische ploeg en delegatie na de match naar daar ging afzakken. Een hele belevenis voor ons jongens. Ze vertrokken dan ook gewapend met een t-shirt en een permanente marker, zodat ze op handtekeningenjacht konden gaan. Toen de spelers aankwamen, waren ze zichtbaar nog een beetje ontgoocheld omwille van het mislopen van een medaille. Ons aanstekelijk enthousiasme en de duvels hebben echter snel voor een ontdooiing van de sfeer gezorgd. Het was leuk om met enkele delegatieleiders en spelers een babbeltje te doen. Toch wel een hele ervaring voor die gasten om zo een groots evenement mee te maken, al waren ze niet zoveel in Beijing geweest. De meeste van hun matchen waren buiten Beijing. De enige kritiek die ik gehoord heb was dat de regels erg strikt waren en tot de letter opgevolgd werden, wat soms to hilarische toestanden aanleiding gaf. Ik kan me er iets bij voorstellen. In Shanghai werden dan weer autostrades voor hen afgesloten waardoor ze nooit in de file moesten staan. Mooi meegenomen in een stad met monsterfiles. Het is een hele leuke avond geworden, die Tom verleid heeft tot de uitspraak : ‘Dit was de dag van mijn leven’.
Na de slotceremonie van gisteren, is het nu ook voor China ‘back to reality’.
Tot vandaag hadden we nog een extra logeetje bij ons thuis. De dochter van een Belgische Randstad collega is enkele weken stage komen lopen in Randstad China om haar mondeling Chinees te oefenen. De laatste week van die stage heeft ze bij ons verbleven. Ze is sinologie studente aan de RUG en begint aan haar laatste jaar. Het was gezellig om haar erbij te hebben. Silke kon het erg goed met haar vinden.
Maar nu komt het einde van de vakantie wel echt met rasse schreden dichterbij.
Tom vindt dat niet zo erg. Die is blij dat hij zijn vrienden terug zal zien. Het les volgen en studeren neemt hij er wel bij.
Dat ligt natuurlijk iets anders voor de twee grote. Daar wordt het al wat serieuzer.
Wij hopen in ieder geval op een spetterend schooljaar 2008-2009!
Vakantie is gedoemd om te snel voorbij te gaan!
Het einde van een vakantie maakt ons altijd een beetje triest.
En dat laatste geldt zeker voor ons, expats, voor wie het einde van de vakantie ook betekent (weer eens) afscheid nemen van familie en vrienden, na een intense periode van samen zijn.
Altijd een beetje moeilijk.
We zijn er ons van bewust dat dit ook geldt voor de achterblijvers. Vooral dan voor onze ouders, die zich (telkens weer) enorm inzetten om het voor ons zo aangenaam mogelijk te maken, die zich de moeite niet ontzien om de hele familie bij elkaar te brengen, die de grilletjes van onze pubers erbij nemen, die ons de ruimte geven om ons (soms té hectisch?) programma af te werken. Ook bij hen laat ons vertrek een leegte achter.
We hopen echter dat zij, net zoals wij, energie putten uit die intense periodes samen.
Wij hebben het gevoel dat we er weer even tegen kunnen.
De kinderen hebben een hele gevarieerde zomer achter de rug : een periode aan de Belgische kust, op kamp met de mutualiteit, ‘sleep over’ met neven, nichten en vrienden, genieten van zon, natuur en bergen in Frankrijk, waterpret, familiebijeenkomsten,…. Het was één feest. Dit jaar zijn ze voor het eerst meer hun eigen weg gegaan in het bepalen van hun programma. Wat begrijpelijk is op hun leeftijd. De trein was hierbij een handig hulpmiddel.
Wij hebben de vakantie ook gebruikt om na te denken over de toekomst met ons gezin. Nu de kinderen groter worden, is dat niet meer zo eenvoudig te bepalen. Het heeft deugd gedaan daar eens over van gedachten te wisselen met ouders, broers en zussen, vrienden… We zullen uiteindelijk zelf de richting moeten bepalen maar even ‘gevoed’ worden door de mensen die we erg appreciëren, helpt bij het beslissingsproces.
Het afscheid is iets verzacht geweest door het feit dat we ook dingen hadden om naar uit te kijken.
Eerst en vooral waren we nieuwsgierig of de (kleine) verbouwingen die we laten doen hebben tijdens onze afwezigheid, positief zouden meevallen. En we zijn op dat vlak niet ontgoocheld geworden. De kleuren in de kamers vallen erg goed mee, het extra fietskot is zeer praktisch, het terras geeft meer een gevoel van ruimte, het geluid van de living wordt beter tegengehouden door de muur die dicht gemaakt werd… Ons huis is er nog gezelliger op geworden. We moeten de Chinezen toch nageven dat ze die verbouwingen erg efficiënt hebben aangepakt. Dat is in Europa deze dagen niet meer evident.
Daarnaast waren er ook de Olympische Spelen.
Dankzij onze Belgische voetbalploeg hebben we nog ‘live’ kunnen meegenieten van de Olympische sfeer. De halve finale tegen Nigeria werd immers in Shanghai afgewerkt. Na heel wat over en weer getelefoneer, zijn we uiteindelijk nog aan tickets geraakt om het mee te maken in het stadion. Het was een heel leuke ervaring. Er heerste een ontspannen sfeer in en rond het indrukwekkende stadion (Tom vond het terrein zo klein – wat inderdaad zo lijkt in zo een groot stadion). De chinezen vonden die ‘uitgedoste’ Belgen wel grappig en namen gretig foto’s van ons. We hebben heel wat doelpunten gezien. We hadden natuurlijk liever een Belgische overwinning gehad maar we kunnen niet anders dan toegeven dat Nigeria beter was en verdiend gewonnen heeft. We waren wel blij dat de Belgen er toch eentje tegen de netten geschoten hebben. Dat verdienden ze echt wel.
De kleine finale tegen Brazilië hebben we niet live kunnen zien maar wel op een groot scherm in het consulaat. Daar was heel wat volk op af gekomen, vooral omdat de hele Belgische ploeg en delegatie na de match naar daar ging afzakken. Een hele belevenis voor ons jongens. Ze vertrokken dan ook gewapend met een t-shirt en een permanente marker, zodat ze op handtekeningenjacht konden gaan. Toen de spelers aankwamen, waren ze zichtbaar nog een beetje ontgoocheld omwille van het mislopen van een medaille. Ons aanstekelijk enthousiasme en de duvels hebben echter snel voor een ontdooiing van de sfeer gezorgd. Het was leuk om met enkele delegatieleiders en spelers een babbeltje te doen. Toch wel een hele ervaring voor die gasten om zo een groots evenement mee te maken, al waren ze niet zoveel in Beijing geweest. De meeste van hun matchen waren buiten Beijing. De enige kritiek die ik gehoord heb was dat de regels erg strikt waren en tot de letter opgevolgd werden, wat soms to hilarische toestanden aanleiding gaf. Ik kan me er iets bij voorstellen. In Shanghai werden dan weer autostrades voor hen afgesloten waardoor ze nooit in de file moesten staan. Mooi meegenomen in een stad met monsterfiles. Het is een hele leuke avond geworden, die Tom verleid heeft tot de uitspraak : ‘Dit was de dag van mijn leven’.
Na de slotceremonie van gisteren, is het nu ook voor China ‘back to reality’.
Tot vandaag hadden we nog een extra logeetje bij ons thuis. De dochter van een Belgische Randstad collega is enkele weken stage komen lopen in Randstad China om haar mondeling Chinees te oefenen. De laatste week van die stage heeft ze bij ons verbleven. Ze is sinologie studente aan de RUG en begint aan haar laatste jaar. Het was gezellig om haar erbij te hebben. Silke kon het erg goed met haar vinden.
Maar nu komt het einde van de vakantie wel echt met rasse schreden dichterbij.
Tom vindt dat niet zo erg. Die is blij dat hij zijn vrienden terug zal zien. Het les volgen en studeren neemt hij er wel bij.
Dat ligt natuurlijk iets anders voor de twee grote. Daar wordt het al wat serieuzer.
Wij hopen in ieder geval op een spetterend schooljaar 2008-2009!
-
25 Augustus 2008 - 17:28
Katy:
Vakanties zijn altijd veel te vlug voorbij.
Toch blij dat we samen gaan eten zijn in Knokke en zo wat hebben kunnen bijkletsen.
T'is toch ver hoor China...
Ik mis je. -
25 Augustus 2008 - 20:06
An & Co:
Wij hebben eveneens met volle teugen genoten van jullie weerzien. Wij koesteren nog de fijne momenten en kijken uit naar de kerstvakantie8
Ook hier nadert het school met rasse schreden en bereiden wij ons voor. Wij wensen jullie eallen een goede start!!! dikke kus -
26 Augustus 2008 - 06:54
Marjanne En De Rest:
Goed je verslag weer te lezen. Fijn dat het huis naar de zin is, belangrijke haven voor jullie. Alles heeft twee kanten het was supertop je gezien en gesproken te hebben het maakt het ook weer lastiger weer beter te weten wat we missen. XXX -
26 Augustus 2008 - 09:16
Zsuzsa:
Nagyon tetszenek a képek, amiket most küldtetek. A kedvencem a stadion eltti csoportkép kalapban! Örülök, hogy jól vagytok, szépek és egészségesek a gyerekek. A vakáció pedig mindig és mindenhol elrepül
/a szárnyas id!/, de nem baj, jön a következ! Szép szeptembert kívánok Nektek, és még sok élményt!
Zsuzsa -
26 Augustus 2008 - 09:19
Zsuzsa:
Most látom, hogy a hosszú "ö" nem mködik, szóval a korrekció: "a stadion elötti", "a szárnyas idö", "következö"
Puszi Zs. -
26 Augustus 2008 - 09:19
Zsuzsa:
Nagyon tetszenek a képek, amiket most küldtetek. A kedvencem a stadion eltti csoportkép kalapban! Örülök, hogy jól vagytok, szépek és egészségesek a gyerekek. A vakáció pedig mindig és mindenhol elrepül
/a szárnyas id!/, de nem baj, jön a következ! Szép szeptembert kívánok Nektek, és még sok élményt!
Zsuzsa -
26 Augustus 2008 - 17:20
Anic:
Ja, je zegt het de vakantie is supersnel gegaan. Emilie is goed vertrokken en ook goed aangekomen de ontvangst was positief en afscheid ja, niet plezant maar we hebben haar al gezien via skype en alles valt heel goed mee tot nu toe. Groetjes -
29 Augustus 2008 - 12:16
Tante Annette:
Blij dat jullie goed aangekomen zijn!
We wensen de kinderen een fijn school jaar toe! Filip komt voor zijn werk op 3 Sept. naar Shangai(2d), ik weet niet of hij tijd zal hebben om even kontakt op te nemen.Daarna H.Kong.
Groetjes, en dikke zoenen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
